Księga snów

Nie umiem pisać recenzji, raczej dzielę się swoimi uczuciami po przeczytaniu kolejnej książki. W tym przypadku nawet to będzie bardzo trudne, gdyż emocji było wiele. To przepiękna książka, książka o przemijaniu, o życiu na krawędzi dwóch światów. O tym, co się dzieje z człowiekiem w śpiączce i o tym, co przeżywają najbliżsi, którzy się z tą sytuacją muszą zmierzyć. To oczywiście fikcja literacka ale przedstawiona w tak obrazowy sposób, że czytelnik nie ma żadnych wątpliwości, że tak się dzieje naprawdę.
To piękna opowieść o miłości, strachu przed nią, o pokonywaniu swoich lęków, o dokonywaniu wyborów. To książka, którą czyta się z zapartym tchem i ciężko odłożyć choćby na moment. To książka niosąca nadzieje ale też stawiająca przed nami wiele pytań, na które odpowiedź nie zawsze jest jednoznaczna.
To książka rewelacyjna, którą ja szczerze polecam, i która trafia na moją półkę ULUBIONE.

Już po raz drugi Nina George oczarowała mnie swoją powieścią. Wcześniej był to "Lawendowy pokój", a teraz równie osobliwa "Księga snów".

Tym razem autorka zabiera nas do Londynu, aby tam przedstawić historie trojga bohaterów. Mamy zatem Henriego - mężczyznę po przejściach, który skacze z mostu na ratunek tonącej dziewczynce. Poznajemy również Eddie, która przez pewien czas była związana z Henrim. Ich drogi się rozeszły, ale to właśnie ją mężczyzna wyznaczył na osobę decyzyjną w sprawach jego leczenia. I jest wreszcie trzynastoletni Sam - chłopiec o ponadprzeciętnej wrażliwości, który emocje otoczenia odbiera w postaci kolorów, syn Henriego, który pragnie wreszcie spotkać się z własnym ojcem, którego zna z prasy i książek.

Tę trójkę bohaterów łączy szpitalny oddział neurologiczny i walka Henriego o powrót do życia. Mężczyzna jest nieprzytomny, podłączony do respiratora, ale Eddie i Sam - dwie najbliższe mu osoby przez kolejne dni czuwają przy jego łóżku. Oboje maja nadzieję na rychły powrót Henriego do zdrowia. Pozostawanie w śpiączce, to jak poruszanie się na granicy kilku równoległych światów. To delikatna szklana tafla, za którą znajduje się nowa rzeczywistość, to najbliżsi, którzy odeszli, a których znów możemy spotkać i porozmawiać, to wreszcie wspomnienia, które trzymają się kurczowo obecnego świata. Poruszając się w tej alternatywnej sferze odczuwamy emocje, analizujemy swoje wzloty i upadki, próbujemy zrozumieć błędy, a nawet je naprawiać. Przez cały...