Nie zadzieraj z nim

„Nie zadzieraj z nim” to pierwszy tom z serii Bezwzględna gra. Akcja książek koncentruje się wokół czterech sióstr, które pracują w rodzinnej sportowej agencji rekrutacyjnej i PR. Bohaterka tej opowieści, Dekker Kincade, otrzymuje od ojca zadanie zrekrutowania najlepszego hokeisty NHL, który jest jednocześnie jej kochankiem sprzed 3 lat. Hunter Maddox to taki typ zawodnika, który ma trochę porywczą głowę na lodzie i wszystkie fanki go kachają ;)
Hunter jest głównym elementem tej książki, jego historia przejmuje inne aspekty powieści. Ma swoje demony i walczy z nimi od wielu lat. Teraz, gdy ma na celowniku Puchar Stanleya, wszystko jest przytłaczające. Jego rodzina w ogóle mu w tym nie pomaga i wciąż toczy wojnę ze swoim umysłem i sercem. Hunter sprawia wrażenie aroganckiego, zarozumiałego i egoistycznego; ale pod tym wszystkim kryje się uszkodzony człowiek. Ale Dekker to kobieta, która może zburzyć jego mury i pomóc wyleczyć rany, które pozostały otwarte przez ostatnie 15 lat jego życia.
Dekker jest sympatyczną postacią, ale ponieważ Hunter dominuje w książce, tak naprawdę nie można się o niej wiele dowiedzieć. Podobał mi się potencjał w relacjach z jej siostrami i ich ojcem; przekomarzania i cięte riposty. Jednak ostatecznie o niej jest niewiele.
Romansowe elementy powieści zaskoczyły dopiero w połowie, kiedy jedna zabawna bitwa na śnieżki ugruntowała w mojej pamięci umowę pomiędzy Hunterem i Dekker. Jednak tym, co naprawdę wyróżniało się, była więź Huntera ...

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i muszę przyznać, że wypadło ono całkiem udanie. Autorka ma bardzo lekkie pióro, przez co książkę czytało się lekko i przyjemnie, chociaż jej tematyka nie zawsze taka była. Fabuła książki bardzo przypadła mi do gustu i widać, że została ona dobrze przemyślana. Akcja może nie pędzi jak szalona, ale cała historia potrafi bardzo wciągnąć czytelnika. Relacja jaka łączy głównych bohaterów - Dekker oraz Huntera - jest niezwykle burzliwa. Na zewnątrz momentami kipiąca wręcz od nienawiści, a wewnątrz pełna tak wielu pozytywnych emocji. Jednak ta fabuła byłaby niczym bez tak świetnej kreacji bohaterów. Ich emocje były namacalne i łapałam się na tym, że odczuwałam je całą sobą. Staram się stawać na miejscu każdego z bohaterów, a zwłaszcza Huntera. Silnego i sławnego mężczyzny, który wewnętrznie był osobą kruchą, pozbawioną pewności siebie. Jedyną osobą, która potrafiła do niego dotrzeć była Dekker, której chłopak wcale nie ułatwiał tego zadania. Postać Huntera i jego destruktywne myślenie staje się wręcz przesłaniem dla czytelnika, aby rozejrzeć się wokół siebie i zwrócić uwagę na ludzi, którzy nas otaczają. Uświadamia nas, że po pozornie silnym człowiekiem może kryć się krucha istota nie dająca sobie rady z własnymi problemami i przeszłością.

Z czystym sumieniem mogę Wam polecić „Nie zadzieraj z nim”. Teoretycznie jest to romans, który czyta się naprawdę świetnie. Jednak niesie on za sobą głębokie prz...

"Gdziekolwiek bym poszedł, wszędzie trafiam na fanki, mam kobiety na skinienie palcem. Niemal całe dnie spędzam w towarzystwie chłopaków drużyny. Ale po wyjściu Dekker z mojego pokoju, po tym jak nawet się nie obejrzała, dotarło do mnie, że jestem kurewsko samotny.
Czuję się samotny.
Każdego dnia."
Z K. Bromberg to jest tak, że albo jej książki rozkładają mnie emocjonalnie na łopatki albo ledwie jestem w stanie przez nie przebrnąć, nie ma nic pomiędzy, przynajmniej jeśli chodzi o mnie. Zatem jak było tym razem? Było genialnie. Hunter to zaraz po Coltonie, mój ulubiony bohater, który wyszedł spod pióra autorki, a jego historia najzwyczajniej w świecie rozdziera serce. Poczucie winy z którym żyje, jego nieustępliwości w dążeniu do celu, a gdzieś tam w środku po prostu zagubiony chłopiec pragnący jedynie akceptacji i miłości, sprawiają, że ma się go ochotę przytulić. Jego relacja z bratem, cóż, to nic innego jak wyciskacz łez w najczystszej postaci, sceny pomiędzy tą dwójką, chociaż nie ma ich wiele, wymagają aby mieć pod ręką zapas chusteczek. Nie zapominajmy też o Dekker, silnej ale jednocześnie wrażliwej kobiecie, która stanie się jego ostoją i siłą. Fabuła oparta na relacji pomiędzą tą dwójką trzyma tempo, nie ma w niej nic do czego można byłoby się przyczepić. Podsumowując, cała ta historia jest cudowna, zabawna, seksowna, bardzo emocjonalna i niezwykle wzruszająca.

K. Bromberg jest jedną z moich ulubionych autorek, która pisze w niepowtarzalnym stylu. Jej książki są zawsze wypełnione po brzegi emocjami, cechują się ciekawymi historiami i niebanalną fabułą. Autorka tworzy nietuzinkowych bohaterów i od pierwszych stron dba o ich unikalne relacje. Nie inaczej jest w przypadku książki „Nie zadzieraj z nim”. Lektura była samą przyjemnością a historia wsiąkła w moje czytelnicze serce i jeszcze na długo ze mną pozostanie. Ten tytuł to kwintesencja stylu Bromberg.

Dekker Kincade prowadzi razem z ojcem i siostrami agencje sportową. Niestety ta popada w kłopoty i grozi jej upadek. Rozwiązaniem problemów i ocalaniem dobrego imienia firmy jest pozyskanie nowych klientów na światowym poziomie. Dekker właśnie otrzymała zlecenie zwerbowania jednej z największych gwiazd hokeja. Hunter Maddox jest zbuntowanym i nabuzowanym sportowcem, który mimo wielkiej kariery, co chwilę wpada w kłopoty. Bójki w szatni, wybryki na mieście, niewyparzony język. Jednym słowem Huner szuka kłopotów. Dekker zdaje sobie sprawę, że nie będzie on łatwym klientem. Nie tylko ze względy na nadszarpniętą reputację, ale również przez to, że w dawnych czasach łączył ich romans. Czy po tym wszystkim, co kiedyś ich łączyło zdołają nawiązać współpracę na stopie czysto zawodowej? Czy przeszłość dla obojga jest zamkniętym rozdziałem? A może w ich sercach tli się uczucie, które mimo upływu czasu jest z dnia na dzień silniejsze? Jedno jest pewne, piękna katastrofa wisi w pow...

To była naprawdę dobra książka - pełna napięcia i nieoczywistego pożądania. Ale także o tym, że każdy z nas ma granice własnej wytrzymałości i że niekiedy potrzebna jest właściwa osoba, aby podnieść nas z samego dna. Historia była wciągająca, ciężko było się od niej oderwać. Momentami mnie rozbawiała, a chwilami wzruszała. Postać Huntera szybko odnalazła sobie wygodne i cieplutkie miejsce w moim sercu, choć nie jest to najłatwiejsza postać do kochania. Jestem ciekawa dalszych historii z serii „Bezwzględna gra”.