Nienarodzona

Ewa Przydryga potrafi stworzyć klimat, który jest niepowtarzalny. Tutaj każdy detal ma swoje znaczenie. Niepokojące zdarzenia, momenty tak duszne, że czytelnik niby szuka choć chwili oddechu, ale nie... Brnie dalej, by poznać tajemnicę, która do samego końca nie jest jasna.

Laura Wagner znika. Nina szuka swojej siostry, przy okazji poznając nowe fakty z jej życia. Przeszłość odgrywa kluczową rolę i nie daje o sobie zapomnieć. Jaką prawdę odkryje Nina? Czy znajdzie Laurę?

Nie jest nowością, że sięgając po książki Ewy Przydrygi czyta się je podczas jednego posiedzenia. Ja właśnie tak miałam, ponieważ ciężko było oderwać się od tego ziarenka tajemnicy, które z każdą stroną kiełkowało, by na końcu zaskoczyć. Co prawda pewne moje przypuszczenia się sprawdziły, ale i tak nie byłam w stanie przewidzieć jak historia Laury się zakończy.

Było mi naprawdę szkoda głównej bohaterki, a jednocześnie podziwiałam jej siłę i odwagę po tym co przeszła. Nina natomiast cały czas nie wierzyła w samobójstwo siostry i dążyła do tego, by ją znaleźć. Nie można odmówić jej także odwagi, samozaparcia i mimo, że z Laurą nie były bardzo blisko, to siostrzana miłość była priorytetem.

Uwielbiam w książkach, kiedy teraźniejszość miesza się z przeszłością, gdy możemy poznać wydarzenia, które ukształtowały bohaterów, miały na nich ogromny wpływ i jaką drogę musieli przejść. Pozwala to też zrozumieć pewne ich zachowania, które na początku mogą nam się wydawać niezroz...

Duszna powieść, w której urojenia przenikają rzeczywistość, a tajemnice przeszłości rzutują na przyszłość odznaczając ją okrutnym piętnem? Oczywiste jest, że mogła wyjść jedynie spod pióra Ewy Przydrygi, której twórczość słynie z klimatu szaleństwa i paranoi towarzyszącego nam krok w krok.

Również i w przypadku „Nienarodzonej” trudno oddzielić sny od jawy, a urojenia, w których zatracamy się na równi z bohaterami, nie pozwalają dostrzec granicy tego obłędu.

Gdy znika ciężarna Laura wszyscy podejrzewają, że popełniła samobójstwo. Wszyscy prócz Niny, która jako jedyna nie wierzy w tę wersję wydarzeń, tym bardziej że nie odnaleziono ciała jej przyrodniej siostry. Tylko czy rzeczywiście dobrze ją znała?

Nina zaczyna dopytywać, węszyć i szukać przyczyny zniknięcia Laury, a na jaw wychodzą kolejne sekrety, które zdają się zadawać kłam obrazowi siostry, jaki dotychczas miała przed oczami. Powraca sprawa z przeszłości, która zmieniła spokojne życie ich rodziny w pasmo udręki spowodowanej ostracyzmem i jawną wrogością. Tylko co może mieć wspólnego z zaginięciem ciężarnej kobiety?

Towarzyszę autorce od początku podróży literackiej i czytałam wszystkie powieści, które wyszły spod jej pióra, prócz debiutanckiej książki „Motyle i ćmy”, i niezmiennie zachwyca mnie jak umiejętnie wciąga czytelnika w bagno ludzkich czynów prowadzących do szaleństwa i paranoi. Ukazując przyczynę i skutek, akcję, która nawet w dalekiej przyszłości wywołuje reakcję. Chyb...

"W najlepszym człowieku czasem otwierają się szczeliny, przez które wślizguje się zło. Nieistotne, jaką drogę utorowało i jaki wybrało sobie powód, zło zawsze pozostaje złem."

Na wieść o zaginięciu siostry Nina poczuła ogarniający ją chłód. Wszystkie mroczne emocje, dotąd tak skrzętnie skrywane na dnie duszy, tak boleśnie znajome ogarniają każdą komórkę jej ciała.
"... stare strachy. Teraz znów, ze mnie wypełzną i nieprędko znikną."

Laura, siostra niegdyś tak bliska, towarzyszka tych najgorszych i najlepszych chwil. Obie trwale naznaczone tragedią, która mimo upływu lat nadal tak żywo tętni żalem. Doskonale znają smak cierpienia, odrzucenia i pogardy. Każda z informacji, które docierają do Niny jak ostre kawałki szkła ranią do bólu. Mnożą się pytania, tak usilnie domagające się wyjaśnień. Co kryje się za zniknięciem Laury?

Często wystarczy ułamek, pozornie nieistotna chwila, by zniszczyć życie wielu ludzi. Moment, którego nie da się przewidzieć ani tym bardziej uniknąć.
Ładunek emocjonalny, jaki zawiera Nienarodzona jest bezgraniczny. Skala dramatu, którego jesteśmy świadkami przyprawia o dreszcze i szokuje. Tak wiele cierpienia, bólu, zła. Powoli składamy porozrzucane elementy układanki z pełną świadomością upływającego czasu. Czasu, którego ciężarna Laura ma coraz mniej. Ewa Przydryga zadbała o każdy, nawet najdrobniejszy szczegół, co zawsze jest jedną z największych zalet jej powieści.

Obowiązkowa, dla wszystkich miłośników ...

"Nienarodzona" to moje kolejne już spotkanie z twórczością Ewy Przydrygi.

Laura Wagner znika bez śladu na kilka tygodni przed porodem. Na wieść o tym w rodzinnym domu pojawia się jej młodsza siostra Nina. Okazuje się, że niezupełnie zdawała sobie sprawę, co dzieje się w życiu Laury i jak wiele pojawiło się powodów, by zechciała się na nie targnąć. Problemy małżeńskie i finansowe, opieka na autystyczną córką, to tylko niektóre z nich.

Naprzemiennie poznajemy perspektywy obu sióstr: Laury sprzed jej zaginięcia oraz obecną Niny. Nie można odmówić pani Ewie mistrzostwa w tworzeniu psychodelicznego klimatu. Jest mrocznie i niepokojąco, cały czas zastanawiam się, co jest prawdą, a co halucynacją udręczonego umysłu.
Autorka umiejętnie przemyca wiele problemów, z którymi na co dzień boryka się wiele rodzin: trudności wynikające z wychowania niepełnosprawnego dziecka, życie na kredyt, a nawet gwałt i jego konsekwencje.

Fabuła jest jak zwykle niemożebnie skomplikowana, ale i fascynująca. Wybaczam autorce skłonności do przesadyzmu w ilości poruszanych wątków, skoro potrafi połączyć je w jeden spójny obraz. Niestety kolejny raz odnoszę wrażenie, że pisarka wyolbrzymia pewne kwestie, by nadać im więcej dramatyzmu. Nie przepadam za tego typu zabiegami, wypadają sztucznie i bez tego jest przecież bardzo emocjonująco.

Są książki po skończeniu których nie jestem w stanie zebrać myśli, bo cały czas „buzują” we mnie emocje wywołane fabułą. To miała być recenzja przedpremierowa, ale przez kilka dni nie mogłam skupić się na napisaniu jej, ponieważ cały czas jak w kalejdoskopie przesuwały się w moich myślach wątki i obrazy jakie stworzyły fabuła i wyobraźnia.

Nie przepadam za narracją w pierwszej osobie czasu teraźniejszego, ale w tej książce nie wyobrażałam sobie innej narracji, ponieważ czytając ją odbierałam fabułę tak, jakby ktoś relacjonował mi jakiś epizod ze swojego życia.

Dwie bohaterki, przyrodnie siostry na zmianę opowiadają o wydarzeniach z przeszłości ściśle nawiązujących do tego co dzieje się tu i teraz. Tak więc raz głos zabiera Nina a raz Laura.

Dramat rozpoczynający się na kartach książki przeplata się z prowadzonym przez jedną z sióstr prywatnym śledztwem, którego mogliby pozazdrościć najlepsi policjanci. Kobieca intuicja i wiara w powodzenie, czyli odkrycie Laury żywej nie pozwala Ninie uwierzyć w domniemane przez policję samobójstwo, o którym przekonują odnalezione przez nich dowody.

Autorka pięknie pokazuje jak silna potrafi być więź siostrzana i jak mocna wiara w to, czego nie mogła zrobić druga osoba.

Fabuła książki to kopalnia ludzkich dramatów, począwszy od nieszczęśliwego wypadku, w którym ginie dziecko, przemoc psychiczną i fizyczną, nienawiść skierowaną na niewinnyc...

Kolejne znakomite spotkanie z autorką, która odsłania nam karty w odpowiednim tempie i dawkuje wiedzę o wydarzeniach sprzed lat. A te informacje rzucają nowe światło na bieżące sprawy. Historię poznajemy głównie z perspektywy przyrodniej siostry zaginionej, która mimo osłabionej ostatnim czasem relacji z Laurą, jest bardzo zaangażowana w jej poszukiwanie. Rodzina jest dość mocno doświadczana przez życie - Nina (siostra zaginionej) wychowywana przez ojca i jego drugą żonę Barbarę. Laura jest córką macochy z poprzedniego małżeństwa. Niefortunny wpadek sprawił, że ojciec został oskarżony o nieumyślne spowodowanie śmierci chłopca, dziewczyny zostały pod opieką Barbary, bo ojciec już nie wrócił do rodziny. Niestety, jak się później okazuje jest to wierzchołek problemów.

Nina nie wierzy w to, że jej siostra zostawiła córeczkę Tosię i popełniła samobójstwo. Tosia jest dziewczynką chorującą na autyzm, Laura była dla niej wspaniałą matką. Jednak dziecko widziało coś, czego nie umie, ale chce przekazać. Ojciec Tosi odszedł od Laury, bo nie wierzy, że jest ojcem nienarodzonego dziecka. Druga perspektywa jaką poznajemy to właśnie punkt widzenia Laury. Jej historia jest.. przykra, trudna, smutna, a ona taka dzielna i silna. Mimo wielu przeciwności losu, rodzinę stawiała na pierwszym miejscu.

Ta książka to historia, której rozwiązanie nie nasuwa się samo, zakończenie jest zaskakujące. Wszystkie osoby, które poznajemy są opisane w int...

Nienarodzona - Ewa Przydryga

Laura Wagner zaginęła. Policja poszukuje kobiety w rzece, gdzie znaleziono kajak, który wypożyczyła, odwrócony dnem do góry.
W toku śledztwa, policja uważa, że kobieta targnęła się na swoje życie. Nie wierzy w to jednak jej siostra, która jest przekonana, że to nie możliwe, tym bardziej, że Laura była już w zaawansowanej ciąży.
W ciągu kilku dni wychodzą na jaw, inne niepokojące sprawy z życia kobiety, a najbardziej wstrzasajace jest to, że nienarodzone jeszce dziecko, nie jest dzieckiem męża Laury.

Kto zatem jest ojcem ? Co ukrywała Laura? Kto stoi za podejrzanymi włamaniami do domu kobiety? Jak sprawy z przed nastu lat łączą się z teraźniejszością ?

Kolejny fantastyczny thriller psychologiczny. Pani Ewa wykonała kawał dobrej roboty. Czytelnik wpada w spirale intryg, tajemnic i koszmaru z dzieciństwa. Przepadam ! Nie mogłam oderwać się od czytania. Fabuła jest tak skonstruowana, że poznajemy przeszłość oraz teraźniejszość jednocześnie z perspektywy kobiet. Mimo, że książka jest naprawdę zawiła, to prosty styl autorki sprawia, że strony same się przerzucają, a przez książkę się płynie.
Kiedy myślisz, że już wiesz co się wydarzyło, to autorka zaskakuje nas innym tropem i znowu szukamy rozwiązania. Naprawdę bardzo dobrze spędziłam czas z książką. I wiem, że książki Pani Ewy to strzał w dziesiątkę, to "Nienarodzona" wyróżnia się zdecydowanie na tle innych. Jest inna niż poprzednie, ale za to bardziej mroczn...

Pogodzenie się ze stratą bliskiej osoby czasami bywa niemożliwe. Do świadomości nie chce dotrzeć, że już więcej jej nie zobaczymy i budzi się w nas bunt. Zaprzeczamy, uparci tkwimy przy złudnej nadziei, wściekam się, gdy inni nam nie wierzą... Co jednak jeśli mamy rację? Co jeśli śmierć bliskiej osoby wcale nie miała miejsca? Jeśli zamiast szukać ciała, powinniśmy szukać żywej osoby, która z jakiegoś powodu zniknęła?

Nina nie wierzy, że jej siostra utonęła. Że mogła popełnić samobójstwo lub ulec wypadkowi. Jako jedyna zamiast szukać ciała, uparcie szuka osoby. Siostry, która jak się okazuje, miała przed nią wiele sekretów. Zgłoszenie włamania kilka tygodni przed zniknięciem, lęk przed jedną z klientek, ciąża i niekoniecznie pewny ojciec dziecka... Do tego stres i presja życia codziennego. Czy Laura naprawdę popełniła samobójstwo? Może uciekła? A może stało się coś jeszcze innego?

Biorąc w dłonie thrillery Ewy Przydrygi mniej więcej wiem, czego się spodziewać. W jej powieściach znajduję mroczny klimat (najczęściej doprawiony domem na odludziu) i starannie kreśloną psychikę bohaterów. To zwykle wystarcza, bym w czasie lektury bawiła się wyśmienicie. I tak też było tym razem. „Nienarodzona" pachnie lasem i tajemnicą. Bohaterowie ulegają silnym emocjom, a rozwiązanie sprawy jest niecodzienne. Razem daje to thriller z rodzaju tych, które lubię najbardziej. Mam świadomość pewnych mankamentów powieści, ale nie zmienia to tego, że Przydryga to mój pewniak. Że w...

"Nienarodzona" to książka, która zachwyciła mnie nie tylko fenomenalnym plot twistem, którego za żadne skarby się nie spodziewałam. Doceniłam ją już dużo wcześniej, między innymi za pokrywającą fabułę. Śledzimy ją z dwóch perspektyw - Niny (teraźniejszość), która próbuje dowiedzieć się, co stało się z jej zaginioną siostrą oraz Laury (przeszłość), która relacjonuje wydarzenia z dzieciństwa obu sióstr.

Czy tragedia, która miała miejsce wiele lat temu, ma jakiś związek z zaginięciem ciężarnej kobiety? O tym musicie przekonać się sami. Gwarantuję jednak, że będziecie cieszyć się lekturą, bo Ewa Przydryga zachwyca w tej powieści nie tylko świetnym pomysłem, ale też doskonałym stylem.

Przez tę książkę się płynie, bo została skonstruowana tak, że nie da się jej odłożyć bez sprawdzania, co będzie dalej - nie wiem, czy to kwestia klimatu tej historii, ale angażuje ona emocjonalnie i nie daje o sobie zapomnieć. W dodatku bohaterowie zostali wykreowani perfekcyjnie i widać, że ich charaktery ukształtowały problemy z dawnych lat.

Jasne, książka ma też wady, ale nie na tyle znaczące, by odebrać mi przyjemność z lektury.

Nieważne, czy inne książki autorki czytaliście czy nie - po "Nienarodzoną" koniecznie musicie sięgnąć!

Są kryminały, thrillery i jest Ewa Przydryga.
Jeśli coś wychodzi spod jej pióra, klawiatury, maszyny do pisania to wiadomo, że będzie dobre.

Laura Wagner znika.
Trop urywa się w zakolu Wisły. Tam zostaje znaleziony wywrócony kajak. Policja ustala, że kobieta będąca w zaawansowanej ciąży sama targnęła się na swoje życie. Mijają kolejne dni, a ciała Laury nie udaje się odnaleźć.
Tymczasem na jaw wychodzą kolejne fakty, a sekrety mnożą się w zawrotnym tempie.
Okazuje się, że trzy tygodnie przed zaginięciem Laura zgłosiła włamanie do swojego domu, dodatkowo dochodziło na jej posecji do dziwnych incydentów. Dziwnym trafem to wszystko miało odbicie w jej snach. Przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć. Co takiego zdarzyło się wiele lat temu, a piętno ciąży na wszystkich, którzy o tym wiedzą?
Czy Ninie siostrze Laury uda dotrzeć się do prawdy i odzyskać siostrę?

Autorka ma niebywałą lekkość prostymi słowami stworzyć mroczny klimat, że gęsia skórka pojawia się niewiadomo kiedy,a czytelnik czuje dziwny niepokój.
To świetny, mroczny thriller z ciekawą fabułą, świetnie wykreowanymi bohaterami.
Rozsypane puzzle kawałek po kawałku łączą się w całość, by dać nam niewiarygodne rozwiązanie historii.

Z najnowszym thrillerem Ewy Przydrygi spędziłam swój wakacyjny urlop. Nienarodzona zainteresowała mnie już od pierwszych stron, dałam się porwać temu klaustrofobicznemu klimatowi, niektóre fragmenty były dość emocjonalne. Obecna atmosfera zagrożenia i dobrze nakreślone sylwetki psychologiczne postaci dodatkowo potęgowały doznania. Trwałam w zachwycie do momentu, kiedy tajemnice nie zostały przede mną powoli odsłaniane. Im bliżej w stronę zakończenia tym więcej w tym rozwiązaniu było absurdu i odrealnienia. Mając świadomość pewnych mankamentów tej powieści i tak będę ją polecać, być może nie jest to thriller idealny, ale na pewno taki, który zapewni dobrą rozrywkę. W mojej ocenie powieść wypada zdecydowanie lepiej niż Topieliska, czy poprzedni tytuł Mursz. Widać, że warsztat autorki ciągle ewoluuje.

Laura Wagner znika. Policja ustala, że kobieta targnęła się na własne życie.

Między mną a autorką chyba nie ma chemii. Inaczej - chyba już nie ma chemii, bo wcześniej była. Nie wiem co tu się stało, ale powieść była jednowymiarowa i dość przewidywalna, a postaci niewyraźne. Autorka potrafi lepiej pisać. To nie jest całkiem zła książka, jednak poprzeczka, którą Przydryga sobie postawiła, jest dużo wyżej niż ten tytuł. Szkoda.