Ostatnie tango

To moje drugie spotkanie z Piotrem C. a może nawet nie ostatnie, bo ja lubię czytać książki z różnych gatunków literackich oraz różnych autorów. Staram się czytać jak najwięcej polskich, chociaż nie zawsze się to udaje. Szansę daję wszystkim pisarzom i pisarkom...
Znany z tego, że potrafi nieźle mieszać satyrę, humor, seks i wulgaryzmy z głęboką refleksją, wie jak zachęcić czytelnika do lektury. Przeczytałam opinię, że Piotr C. "to taki autor, że albo się go kocha albo nienawidzi". Ja właściwie nie potrafiłabym zdecydowanie powiedzieć, do której grupy mam się zakwalifikować, myślę, że tak gdzieś w środku. Bo nie jestem jego wierną fanką, ale w ramach jakby odskoczni lubię czytać coś mniej dołującego, coś , co potrafi zmienić mój nastrój. A "Ostatnie tango" właśnie mi na to pozwoliło..., bo mimo tego, że jest dość poruszające, to jednak także zabawne.

W ramach odskoczni lubię sięgać po książki spoza kanonu moich ulubionych gatunków i pewnie Wy też macie podobnie😉 Mam nawet swoich wybrańców, którzy wiem, że dostarczą mi rozrywki, śmiechu, czasami spowodują, że się mocno zaczerwienię, zdenerwuję albo nawet wychwycę jakąś życiową mądrość. I taki jest niewątpliwie Piotr C. Nie czytałam wszystkich jego książek, ale znam twórczość autora na tyle, żeby stwierdzić, iż jego „Ostatnie tango” jest nie tylko świetną odskocznią w moim przypadku, ale przede wszystkim rewelacyjnie poprowadzoną opowieścią, przy której przednio się bawiłam.

Drwalu to facet po czterdziestce, który odlicza dni do swojej śmierci. Znudzony życiem postanawia bowiem się zabić. Mężczyzna ma za sobą karierę sportową, pracę jako goryl, zabawę w gangstera i odsiadkę w więzieniu, po której musi pracować jako taksówkarz. Dodatkowo trudni się drobnym dealowaniem. Używki to jego codzienność, bierze narkotyki, łyka tabletki różnej maści i popija wszystko alkoholem. Przyciąga też kobiety, pomimo swojego lekko misiowatego wyglądu, ale traktuje je bardzo instrumentalnie. Kiedy wygrywa los na loterii, jedzie do Warszawy, by przed popełnieniem samobójstwa, ostro się jeszcze zabawić…Wyznaczona data rozstania się ze światem zbliża się nieuchronnie, tylko, czy Drwalu faktycznie pragnie umrzeć?

„Ostatnie tango” dostarczy wam świetnej rozrywki. O ile nie gorszą was pikantne sceny i fabuła oparta na życiu byłego gangstera, lubiącego alko...

Gdyby miało nie być jutra… można by było poszaleć, prawda? Skorzystać z dobrodziejstw życia jak nigdy wcześniej, bo przecież to już koniec. I nie ma się w końcu, czym już martwić. Ale czy takie czekanie na ostatni dzień ma w ogóle jakiś sens?

Drwalu jest bandytą i nigdy tego nie ukrywał. Co prawda nie działa już na tak szeroką skalę jak kiedyś, ale z pewnego stylu życia trudno zrezygnować. Obecnie jeździ taksówką i pośredniczy w handlu – niezbyt legalnym. Uzależniony od leków, zmaga się z każdym dniem, zmianą realiów i poczuciem samotności (choć nigdy by się do tego nie przyznał). Teoretycznie materialnie ma więcej, niż niejeden człowiek, w praktyce jednak jego życie zdaje się nie mieć dla niego sensu. I z tego powodu rozpoczyna odliczanie do swojej śmierci.

„Ostatnie tango” to opowieść o kilku dniach z życia mężczyzny, któremu wydaje się, że najlepsze już za nim. I jedyne, czego żałuję po tej lekturze to tego, że tak szybko się skończyła. Piotr C, jak nikt inny potrafi idealnie zobrazować upadek moralny społeczeństwa i styl życia, jaki obecnie króluje. W charakterystyczny dla siebie sposób, z ironią, mocną i często wulgarną narracją, skleja skrawki obserwacji z codzienności i umiejętnie, kreując fabułę, opowiada nam historię, od której nie sposób się oderwać. Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego, a jestem zdania, że jeśli ktoś ma wytykać niski poziom pisarstwa, czy język zasięgnięty z rynsztoka, to lepiej, żeby...

,,Ostatnie tango” to historia znudzonego życiem taksówkarza, bandziora, o ksywie Drwalu.
Razem z nim rozpoczynamy odliczanie do śmierci. Bo tylko śmierć może coś zmienić, tylko ona może zakończyć ciąg szarych dni, gdzie jeden nie różni się od drugiego.
W momencie, gdy Drwalu jest najbardziej zdeterminowany by zakończyć swój żywot, trafia mu się całkiem duża wygrana, za którą idzie w ostatnie tango.
Jak w innych książkach autora spotykamy tu brutalną prawdę o pewnych bańkach, pewnych towarzystwach i pewnych światach. Nie ma tu przesłodzonych opisów i ckliwych dialogów - co niektórych może wkur*iać. Polacy, w końcu mają predyspozycje do wierzenia w bajki i takie lubią czytać. Książki Piotra nie zaliczają się do tych gdzie słońce świeci na co drugiej stronie, wręcz przeciwnie. Zagłębiając się w lekturę możemy poczuć smród Kombinatu, znużenie ludzi i wszystkie szarości życia. Dlatego chyba właśnie Piotra C albo się kocha, albo się go nienawidzi :)
W ,,Ostatnie tango” genialne są postacie. Drwalu jest wielowymiarowy, a jednocześnie spójny, wbrew niektórym opiniom. Jest lojalny, z zasadami, nawet jeśli jest w stanie kogoś związać i wywieść do lasu. Jest facetem z jajami i polotem. Postać Kamili dodaje świeżości, a Drwalu przy niej młodnieje o dekadę! (Jestem fanką bukietu z marchewek!) Warszawianka ukazuje nam różne oblicza kobiet i z głównym bohaterem tworzy świetny duet. A jeśli ktoś się zastanawia czy zakończenie jest otwarte czy zamknięte, to oczywiście, że...