Paskuda & Co

Jest wieża. W niej całkiem pyskata, ironiczna i deczko znużona życiem w oczekiwaniu Księżniczka. Pod wieżą Strażnik, człowiek dusza znoszący docinki tejże znużonej Księżniczki, opiekujący i dbający. Święty, najznamienitszy w obronie i grze w statki. Deklaracyjnie gotów pomóc Księżniczce w rozwiązaniu problemu pozostania dziewicą po wsze czasy, ale honorowo i po linii obowiązku, nie da rady. Ona na górze w wieży. On na dole pod wieżą. W bajorku obok Paskuda. Zwierzę nastawione konsumpcyjnie wobec przybywających w celu uwolnienia księżniczki. Mniam. Mniam. Jednym zębem traktujące uciekających, bo któż by nie uciekał, rycerzy i ich rumaki ogniste. Wszystko zgodnie z założeniami bajki. Dzień po dniu. Nuda.
No chyba, że dochodzi do interesów. Jak dajmy na to upozorowanie śmierci homoseksualnego Rycerza Młodszego, którego Rycerz Starszy, jako jednostka bardzo konserwatywna i przeraźliwie tuzinkowa, stara się jak najszybciej ożenić. Młodszy nawet chętnie by to uczynił, ale zamiast Księżniczki, bezpryszczowej tego akurat dnia, chętnie widziałby u swego boku Strażnika, bezpryszczowego codziennie.
Wieża ogólnie jawi się jako kozetka w gabinecie psychologa, a właściwie trzech psychologów, z których jeden ogranicza się do głośnego Mniam, Białego misia i złotego krążka, drugi gubi białe chusteczki i z coraz mniejszym zapałem i siłą krzyczy POMOCY, a trzeci obmyśla sposób awansu zawodowego. Kozetka na którą trafiają potrzebujący. Niektórym nawet udaje się przeżyć i odjechać z uśmie...

Antologie i opowiadania rzadko przykuwają moją uwagę, rzadko wciągają i rzadko są w stanie mnie zainteresować. Jednak od każdej reguły są wyjątki i jest nim ta właśnie książka. Paskuda i spółka to ciekawy, bardzo zabawny zbiór opowiadań z nieprzytłaczającym wątkiem romantycznym, a dokładniej pastisz bajek o Rycerzu i Księżniczce w Wieży strzeżonej przez złego smoka. Bardzo miła i lekka lektura w sam raz na wieczór, przy której można się dobrze pośmiać dzięki komizmowi sytuacji, a także ciekawym bohaterom oraz niezastąpionej Pasi. Dodatkowo czytało się te opowiadania bardzo szybko, a nawet za szybko. Polecam.

Olbrzymia dawka dobrego humoru. Jeżeli szukacie lektury lekkiej, pełnej baśniowych postaci to jest to pozycja idealna dla Was. Magdalena Kozak udowadnia, że można w zwykłą bajkę tchnąć nie tylko odrobinę dystansu do nas samych ale i przemycić trochę z problemów współczesności. To były dla mnie dwa wieczory pełne uśmiechu. Z czystym sercem polecam! [recenzję "Paskudy& Co znajdziecie na moim blogu: http://zapomnianypokoj.blogspot.com/2014/05/paskuda-co-magdalena-kozak-recenzja.html zapraszam:) ]

Zawsze myślałam, że Księżniczka zamknięta w wieży czekająca na szlachetnego rycerza będzie się nudzić jak mops. W książce Magdaleny Kozak się nie nudzi bo ma nietuzinkowych współtowarzyszy "niedoli". Czyta się z przyjemnością.

Bardzo szybko wylatuje z pamięci.