Pepa w raju. Najkrótsza opowieść o miłości

Książka z serii plus minus 16 autorstwa Katarzyny Ryrych to powieść z założenia kierowana do nastolatków, jak mówi sama nazwa serii. Uważam, że jeśli chodzi o tę powieść kategoria wiekowa powinna zostać przesunięta wyżej, a już na pewno nie powinni czytać jej młodsi czytelnicy, ponieważ porusza bardzo trudne tematy.
Książka to historia opowiedziana w podwójnej narracji. Michał przedstawia swoją krótką love story kobiecie, która przeżywa załamanie, ponieważ jej film nie odniósł sukcesu i był krytykowany ze wszystkich stron.
W ten sposób poznajemy krótką opowieść o miłości. Pepa była nastolatką pełną życia i wyróżniającą się w małym miasteczku. Dziewczyna nosiła martensy w kwiaty i różowe okulary, które niestety nie miały magicznej mocy, a świat przez nie oglądany był dokładnie taki sam jak bez nich. Michał to zwykły młody człowiek, który w Pepie zakochał się po uszy już od pierwszego wejrzenia. Miłość nastolatków rozwijała się powoli, wiązała się z poważnymi planami na przyszłość. Składały się na nią nie tylko czułości i pocałunki, ale głównie drobne, prawie niezauważalne gesty, wzajemna troska i szacunek. Niestety Pepa odeszła zdecydowanie za szybko, nie zdążyła się nacieszyć tą wyjątkową, prawie nierealną w dzisiejszych czasach piękną i prawdziwą miłością, ani światem który potrzebował tej dziwnej dziewczyny. Nastolatka umiera bardzo młodo, zaraz po maturze i nie pozostaje po niej nic. Dziewczyna nie pasuje do miejscowego małego i zwyczajnego cmentarza. To właśn...

Publikacje Katarzyny Ryrych dość często pojawiają się na moim blogu. Są dobre, warto je polecać.

Bohaterka jest dziewczęca, pełna życia z głową pełną zwariowanych pomysłów. Michał jest w niej zakochany po uszy. Uczucie pomiędzy nimi pojawia się stopniowo, rozwija i dojrzewa. Łączą ich poważne plany i postanowienia, czułe gesty i troska o drogą osobę, partnera. Widać wzajemny szacunek i wielkie uczucie. Po jej śmierci, postanawia, że zrobi coś żeby ją upamiętnić. Liczy, że to pozwoli mu uporać się z jej stratą.

Wątkiem równoległym są rozważania dotyczące krytyki sztuki oraz małych miasteczek, ich mieszkańców oraz ich historii. historii na pierwszy rzut oka zwykłych, prostych, które przecież są niepowtarzalne, wyjątkowe i nieprzewidywalne, jak życie.

Książka jest dość cienka. To powieść na jeden wieczór. Cała historia i jej tajemnice ujawnione są właściwie na pierwszych stronach publikacji, ale sposób prowadzenia opowieści powoduje, że chcemy ją dalej czytać.

Autorka porusza temat nie tylko miłości, ale także akceptacji, tolerancji i bycia innym w swoim środowisku. Czy ważne są efekty? Konkretne wyniki? Nie... Wystarczy tylko działać, ruszyć z miejsca...