Powrót

KAMPANIA NIENAWIŚCI WOBEC MATKI

Powroty bywają ciężkie, tym cięższe, gdy opuściło się własne trzymiesięczne dziecko. Po dwóch latach rozłąki z córeczką, Farrah pragnie się do niej zbliżyć. Wie, że to będzie trudne, w końcu nie tylko opuściła Kaylę, ale również Aidena. Farrah ma plan i nie odpuści, nawet jeśli będzie musiała zapłacić najwyższą cenę.

Kathryn Croft w gładki sposób wprowadza czytelników w dramat Aidena i Farrah. Para długo starała się o dziecko, zaś każda ciąża kończyła się poronieniem. W końcu pojawia się Kayla, ale to prowadzi do depresji poporodowej głównej bohaterki i szeregu niezrozumiałych uczuć, jakich ona nie powinna odczuwać, będąc matką.

Tu trzeba podziękować pisarce za poruszenie tak ważnego tematu, jakim jest depresja poporodowa. Każda kobieta, która się z tym zetknęła jest postrzegana jako potwór.
Nie usprawiedliwiam Farrah, miała ona przy sobie mnóstwo ludzi oferujących jej pomoc, jednak ona nie zdecydowała się z tego skorzystać. Zakończenie książki skłoniło mnie, żeby troszkę jej pożałować, ale tylko odrobinę.
Fabuła opracowana została bardziej na relacji Farrah, jej byłego i jego nowej dziewczyny. Miałam wrażenie, że Croft nie miała żadnego planu, tylko wiodła się własnymi odczuciami, pisząc tę książkę, nie wiedząc samej dokąd ją to zaprowadzi.

Nie powiem, aby książka kompletnie nadawała się na skład makulatury, ale zdecydowanie to najsłabsza książka pisarki. 2/3 powieści to opis charakteru relacji ...

Wyrodna matka.

Kiedy kolejna ciąża Farrah zakończyła się poronieniem, kobieta traci całą nadzieję, że będzie mogła zostać matką. Życie bywa jednak przewrotne i kobiecie udaje się utrzymać kolejną ciążę, a na świecie pojawia się jej córka, Kayla. Wszyscy wokół są przeszczęśliwi, jednak Farrah bardzo źle znosi pojawienie się w jej życiu dziecka. Po trzech miesiącach znika, porzucając męża i malutką córkę, co szokuje całe jej otoczenie. Chociaż nie tak bardzo, jak jej nagły powrót po dwóch latach. Czy jest jakakolwiek szansa, aby Farrah mogła stać się częścią życia swojej córki? A może niektóre rany nigdy się nie zagoją…

Nie było tak źle, chociaż czytając wszystkie książki autorki po kolei, wyczuwa się trochę stosowany przez nią schemat, co momentami bywa męczące. Doceniam pomysł na twist, bo skupiłam się na zupełnie innych aspektach tej historii i dałam się zaskoczyć rozwiązaniem. W sumie ciekawy temat – kobieta porzuciła swoje dziecko, ale postanawia wrócić. Jak rozwiązać tak skomplikowany problem, żeby jeszcze bardziej nie skrzywdzić dziecka? Chyba niewykonalne.

📖

Bardzo lubię książki Kathryn Croft - jeszcze żadna mnie nie zwiodła ani nie rozczarowała. Przeciwnie - za każdym razem jestem zachwycona. Czym nowsza książka tym lepsza. Podobnie jest w przypadku "Powrotu". Przyznam się Wam, że autorka mnie zszokowała. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, jakie zafundowała mi ta powieść.

📖📖

"Powrót" to mroczny thriller traktujący o rodzinie, o walce o córkę, o depresji poporodowej. Autorka porusza naprawdę niełatwe tematy. Ma za to niebywałą lekkość w opisywaniu i poruszaniu tzw. tematów tabu. O depresji dużo się nie mówi. Jest to temat ciężki i dra...

Parę dni temu przeczytałam "Powrót", to kolejne moje spotkanie z Kathryn Croft i bardzo udane.

Farrah porzuciła męża i półroczną córeczkę - teraz po dwóch latach chce znów powrócić, chce brać udział w życiu Kayli.

Kolejna świetna książka, wciągająca intryga. Autorka prowadzi nas dwutorowo - poznajemy bieżące życie bohaterów oraz przeszłość Farrah. Książka trzyma w napięciu, to dobrze skonstruowani bohaterowie, poznajemy tajemniczą przeszłość głównej bohaterki.

Dobre zakończenie - dopiero wtedy naprawdę dowiadujemy się, co wydarzyło się w przeszłości w życiu Farrah, dlaczego dokonała takiego wyboru. Dlaczego więc zniknęła z życia swojej córeczki? Co przyczyniło się do tak drastycznej decyzji?

Zachęcam do lektury! Zakończenie na pewno Was zaskoczy!

Lubię czytać książki Kathryn Croft, wiedziałam, że się nie zawiodę. Depresjo poporodowa to jest u nas jakby temat tabu, wszyscy uważają, że każda kobieta po porodzie czuje się od razu super matką i nikt nie bierze pod uwagę tego, że może być ona bardzo zmęczona, a jeszcze gdy dodatkowo ma mroczny sekret jak bohaterka tej książki, to depresja murowana... sama pamiętam jak trudne były pierwsze dni w domu z płaczącym maleństwem, ja miałam oparcie ze strony mamy, więc było ok, lecz bohaterce zabrakło tego.
Polecam, super książka.

Napis na okładce głosi, że mistrzyni thrillerów jest w najwyższej formie. Bardzo lubię książki Croft, jednak mam nadzieję, że to nie jest jej najlepsza forma.

„Powrót” to historia Farrah, która z dnia na dzień porzuciła męża i trzymiesięczną córeczkę. Po latach postanawia wrócić i zawalczyć o miejsce w życiu córki, jednak okazuje się, że nie jest to takie proste.
Nie ukrywam, że nie było łatwo zrozumieć główną bohaterkę. Przyznaje, że w pewnym momencie zaczęła mnie irytować. A to wszystko przez to, że przez całą historię nie znamy powodu, dla którego Farrah zdecydowała się odejść. Nie zna go nikt, dlatego wszyscy bohaterowie, mąż, dawni przyjaciele traktują ją jak wroga, zagrożenie. W tym momencie czytelnik powinien współczuć kobiecie, jednak niechęć wobec niej jest uzasadniona. Zaczynamy być po stronie męża Farrah, który ułożył sobie życie na nowo, wszedł w nowy związek i wychowuje córkę z inną kobietą.

Autorce udało się kilka razy mnie zwieść, ale tej umiejętności Croft nie można pozbawić. Zakończenie zaskakuje i dostarcza czytelnikowi kilku odpowiedzi, jednak mnie osobiście do końca nie zadowala.

Muszę stwierdzić, że mnie ta historia wcale nie wciągnęła. Opis zapewnia, że ta historia przyprawi czytelnika o zawał serca. Owszem, zawał miałam, bo nie wyobrażam sobie, jak matka może myśleć o skrzywdzeniu swego nowonarodzonego dziecka bądź jego porzuceniu, a do tego nikt z otoczenia tego nie dostrzega. Nagle po dwóch latach rozłąki, mamusia przypomina sobie o córce i chce ją odzyskać.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i nie było ono udane. Zapewne za jakiś czas dam jeszcze szansę i sięgnę po inne książki Kathryn Croft.

Początkowo identyfikowałam się z główną bohaterką- młoda korepetytorka, a wcześniej nauczycielka. Chciałam widzieć w niej siebie.

Szybko okazało się, że Farrah ma swoją przeszłość i nieprzyjemne doświadczenia. Tutaj już trochę mniej widziałam siebie, choć w pełni potrafiłam zrozumieć niechęć do posiadania dziecka przez młodą kobietę, poddanie się presji otoczenia.
Swoją drogą temat depresji poporodowej jest bardzo ważny i powinniśmy o tym mówić częściej. To właśnie przeżyła Farrah- depresję związaną z urodzeniem dziecka, z ogromnymi zmianami w życiu.

•••
Farrah Conway z jakiegoś powodu zostawia męża i trzymiesięczną córkę bez słowa, zaczyna życie od nowa. Jednak po dwóch latach wraca i pragnie aktywnie uczestniczyć w życiu Kayli. Ta jednak za swoją mamę uważa kogoś zupełnie innego. Farrah dostaje pozwolenie na kontakty z dziewczynką, mimo braku zaufania ze strony męża, który nie potrafi zrozumieć jej odejścia. Kontakty z dzieckiem są jednak z dobrym skutkiem przez kogoś utrudniane. Wkrótce wyjaśni się prawdziwy powód niechęci do dziecka od razu po porodzie oraz powrót po latach.
•••

Mam trochę mieszane uczucia do „Powrotu”. Od początku czułam się zaciekawiona, snułam domysły, jak może się ta historia skończyć, a samo zakończenie było zaskakujące.
Znając wcześniejsze książki Kathryn Croft, byłam nastawiona na coś, co zwali mnie z nóg. Nie było tu tego. Losy bohaterów zrobiły na mnie mniejsze wrażenie niż tego chciałam. Może gdyby...

Myślę, że książka Kathryn Croft ,,Powrót" może niestety okazać się rozczarowująca dla osób, które sięgając po nią oczekiwały mocno trzymającego w napięciu thrillera. Takie były moje odczucia w trakcie czytania tej pozycji. Przede wszystkim nie nazwałabym jej thrillerem, a powieścią obyczajową. Jest to historia kobiety, która porzuciła swoją trzymiesięczną córeczkę i wróciła po dwóch latach, by znowu być obecną w jej życiu. Niby skrywała jakąś wielką tajemnicę, dlaczego przed laty porzuciła córkę i męża; chęć poznania jej sprawiała, że książkę czyta się szybko i przyjemnie, ale nie zmieniło to faktu, że thrillerem bym jej nie nazwała. W tle powieści; w historii głównej bohaterki przewijał się wątek depresji poporodowej, co tym bardziej podciągało ją pod gatunek powieści obyczajowej.
Moja ocena książki, jako thriller to 5/10.
A ocena książki jako powieść obyczajowa to mocne 6. Dlatego też uważam, że książkę warto przeczytać, jednak na pewno nie w momencie, kiedy ma się ochotę sięgnąć po dobry thriller...

Wszyscy popełniamy błędy. Robimy rzeczy, których nie da się cofnąć. Ale to nie był błąd.

Powieść Croft czytało mi się bardzo szybko, podobnie jak poprzednie książki jej autorstwa. Była to zdecydowanie lżejsza wersja thrilleru w jej wykonaniu. „Powrót” porusza niezmiernie ważny i jak dotąd jeszcze nie do końca rozumiany problem depresji poporodowej. Wiele w niej przemyśleń psychologicznych, rozważań, które mogą czytelnika przyprawić o lekki dreszczyk emocji. Ujawnienie całej prawdy i zakończenie dość mocno mnie zaskoczyły i nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Książkę uważam za jak najbardziej ciekawą i wartą przeczytania, ale osobiście lubię te nieco mocniejsze powieści tej autorki.

Skuście się na „Powrót” i razem z Farrah postarajcie się odzyskać córkę.