Psy Pana

Recenzja powstała w ramach przedpremierowej akcji recenzenckiej wydawnictwa SQN.
Bardzo dziękuję wydawnictwu za egzemplarz książki do recenzji i możliwość poznania tej historii wcześniej 😉.

Czasami zdarza mi się sięgnąć po fantastykę. Różnie z nią bywa, ale tak było tym razem, że sięgnęłam i nie zawiodłam się. Książkę czytało mi się lekko i całkiem przyjemnie. Mimo trudnych słów i dosyć długich rozdziałów, wręcz płynęłam przez książkę, a to wszystko dzięki temu, że kiedyś należałam do bractwa rycerskiego, więc większość użytych w książce zwrotów była mi znana, gdyż znajomi z tegoż bractwa często używali podobnych określeń co do niektórych sytuacji 😉. Czytałam z naprawdę wielkim zaciekawieniem.

Rok 1633, ale nie zniechęcajcie się na sam początek, bo mimo historii opisanej w tych czasach, w trakcie wojny trzydziestoletniej w Niemczech, książka była naprawdę dobra. Kiedy to Katarzyna von Besserer, nastoletnia szlachcianka, która jest utalentowana w dziedzinie czarów, choć sama nie zdaje sobie z tego sprawy, mui uciekać przed dominikanami - inkwizytorami, którzy postanowili napaść na jej rodzinne włości. Z początku niechętnie rusza w drogę wraz z kompanią Schenka. Mężczyzna obiecał doprowadzić dziewczynę do Lejdy, gdzie ma zostać udzielone jej schronienie. Jednak wydarzenia do których dochodzi w trakcie ich wędrówki trochę komplikują sprawę..
Równolegle dominikański zakonnik, Dominik Erquicia, poszukuje magicznych manuskryptów. Wypr...

Pierwsza połowa XVII wieku. Euopa. Gdzie nie spojrzeć trwają wojny a we wszystko miesza się Kościół, przed którym nic się nie ukyje.

Niemcy

Katarzyna bon Besserer to siedemnastolatka, szlachcianka, która posiada szczególne zdolności. Dostała propozycję małżeństwa (Szwedzi) oraz... studiowania w Lejdzie alchemii (Holendrzy). Zainteresowani są nią także zakonnicy. Tragiczne wydarzenia w rodzinnym zamku sprawiły, że została porwana. Przede wszystkim zaś, uciekała. Musiała dotrzeć tam, gdzie zapewnią jej bezpieczeństwo. Do Niderlandów.

Zakonnik Dominik Enquicia - dominikanin, inkwizytor. Po napaści przez zbójców, stracił ważny manuskrypt. To, że został bez butów i pieniędzy było mniej istotne. Dało się odzyskać i jeszcze zdobył towarzysza podróży (na jakiś czas).

Drogi bohaterów przecięły się w pewnym momencie ich wędrówki, nieplanowo, aczkolwiek ciekawie.

Dużo wydarzeń i postaci historycznych, dobrze zarysowane realia epoki. Chwilę trwało zanim wciągnęła mnie ta opowieść, pewnie dlatego, że historia nie jest moją mocną stroną a i wstęp do właściwych wydarzeń trochę trwał. Fajna książka historyczno -przygodowo - fantastyczna (w takiej właśnie kolejności).

Wielka historia, która ewoluuje na oczach czytelnika. Bohaterowie, których wszystko wydaje się dzielić. Magia. Inkwizycja. Przygoda. - tak głosi opis książki. Magii było niewiele, inkwizycji jeszcze mniej, za to przygody było ile fabryka dała 😊

Na początku ciężko było mi się wgryźć. Nawet miałam ochotę odłożyć książkę i nie czytać dalej. Ja po prostu nie rozumiałam co czytam. Język wydał mi się trudny, a bohaterowie tak nijacy, że wszyscy zlewali mi się w jedno. Potem jakby mgła opadła, pozostało dwóch głównych bohaterów i skończyło się tak, że przeczytałam za jednym posiedzeniem.

Wciągnęło mnie. Nie ma to tamto. To jest wprowadzenie do serii, więc nie ma co się tutaj spodziewać cudów, ale muszę przyznać, że mnie „Psy pana” zaskoczyły pozytywnie i na pewno sięgnę po kolejne tomy.

To jest powieść historyczna, więc sporo nazwisk, miejsc i wydarzeń może będziecie pamiętać z historii. Ja z tego przedmiotu byłam noga, więc musiałam googlać 🤭 Ale lubię, kiedy powieść wzbudzi moją ciekawość i chęć szukania prawdy. Dlatego polecam.

Zdecydowałam się na recenzję "Psy Pana" po rekomendacji Marcina Mordki na Facebooku. I szczerze mówiąc raczej w ciemno. Jak się ma swojego ulubionego pisarza, to łatwo jest mu zaufać w kwestii wyboru lektury. Niby to wiedziałam, że Marcin ma inklinacje historyczne ale postanowiłam to zignorować i ochoczo zgłosiłam się do recenzji.

Jakie też było moje zaskoczenie gdy pierwszy raz w życiu zetknęłam się z Historical Fiction. Jako fanka Kociołka i miłośniczka żeglugi po Morzach Wszetecznych nagle trafiłam na twardą, niemiecką rzeczywistość, waśni między papistami i protestantami.

Przyznaję, że nie jest to moja bajka i ciężko jest mi się odnaleźć w tematyce historycznej. Na sto procent umknęła mi cała masa smaczków, która zapewne ucieszyłaby kogoś, kto nie przysypiał na lekcjach historii. Dużo lepiej czułabym się gdyby np, opowieść osadzona była w świecie Steampunkowym. Wtedy wydarzenia (nawet jeśli wzorowane na Wojnie Trzydziestoletniej) byłyby bardziej i przyjemniej przyswajalne. Ale jest to subiektywne odczucie osoby, która nie lubi łamać sobie oczu na nie uproszczonych dla dobra powieści, niemieckich nazwach.

Te "braki" zdecydowanie rekompensował mi styl twórcy. Jego łatwość władania piórem oraz doskonałe poczucie humoru sprawiły, że nawet najbardziej nużące opisy sytuacji geopolitycznej, były jak najbardziej do przełknięcia. Nie myślcie też, że w trakcie lektury bawiłam się źle, wręcz przeciwnie tylko... jakby zabrakło mi ciągu dalszego. Zdążył...

Ogarnięte wojną trzydziestoletnią Niemcy, gdzie wszystkie strony konfliktu szukają skutecznego sposobu na przechylenie szali zwycięstwa na swoją stronę. Czy taką tajemną bronią może okazać się grafianka Katarzyna von Beserer. Skąd nagłe zainteresowanie nastolatką tak wielu posłańców?
W tym samym czasie tajemniczy Dominikanin szuka sekretnych manuskryptów po ogarniętej wojną Rzeszy. Zakonnik władający tajemniczymi mocami? Czy to dar Boga czy dzieło szatana? Co wydarzy się gdy ścieżki tej dwójki nagle się złączą?

W pierwszym rozdziale książki autor zasypuje nas mnóstwem bohaterów o niemieckich i holenderskich nazwiskach - myślałam, że nigdy się w tym nie połapię. Na szczęście nie było tak strasznie. W miarę gdy fabuła skupia się na głównych postaciach, obco brzmiące nazwiska nie przeszkadzają już w zagłębieniu się w wir wydarzeń. A wydarzeń jest tu wiele: pościgi, ucieczki, bitwy a to wszystko okraszone odrobiną magii.
Od pierwszych stron poczułam sympatię do Katarzyny. Na początku to zagubiona nastolatka, która nie wie czy jest przeklęta czy pobłogosławiona tajemniczym darem, genialnie ewoluuje wraz z rozwojem historii. Jest sprytna, inteligentna i charyzmatyczna. Zresztą wszyscy bohaterowie są bardzo fajnie nakreśleni i każdy z nich wnosi wartość do książki.
Jak na fantastykę to samego motywu fantasy mamy w tej części niewiele ale ten zabieg sprawia, że jesteśmy jeszcze bardziej ciekawi rozwoju historii.
Myślę, a nawet wiem, że "Psy Pana" to wstę...