Rozdziobią nas Loki, wrony

Cieszę się, że to koniec tego cyklu, bo autor od dłuższego już czasu nie był w stanie wnieść do niego niczego nowego.

Kevin Hearne z pewnością zasłużył sobie na sympatię polskich czytelniczek i czytelników umieszczając spore fragmenty powieściowej akcji w Polsce (walka z wampirami w Krakowie i piekielny portal w Bieszczadach), ale poza tym miłym dla Polaków akcentem niespecjalnie jest za co autora chwalić. Może jeszcze warto docenić z uznaniem jego racjonalne poglądy na ekologię, ochronę przyrody i problemy globalnego ocieplenia, które starają się rozwiązywać druidzi, będący głównymi bohaterami książki. Cały cykl to przygodowe fantasy zręcznie łączące przeróżne mitologie współwystępujące na naszym świecie (główne role pełnią mity nordyckie i irlandzkie), ale także posługujące się ciągłe tymi samymi schematami. Długość cyklu powoduje też, że to co było w nim początkowo oryginalne, z czasem zdecydowanie straciło na świeżości. Finałowy tom cyklu koncentruje się na Ragnaroku, który wywołał główny bohater w poprzednich tomach. Ostatnia bitwa ma nieco nietypowy przebieg w postaci serii potyczek z siłami zła (Loki, Hel i inne niemiłe potwory i bóstwa z przeróżnych panteonów) rozsianych na całej kuli ziemskiej. Trójka druidów odgrywa w nich główną rolę, podstępami, magią, mieczem i kijem zwalczając co większe zagrożenia. Niestety poza bijatykami w książce niewiele się dzieje, przez co cała powieść jest nieco monotonna.

Dialogi ze zwierzętami, które w początkowych...

„Rozdziobią nas Loki, wrony” to finałowy tom „Kronik Żelaznego Druida” Kevina Hearne’a. Seria ta przez lata dostarczyła mi masę rozrywki, a teraz otrzymała swoje zwieńczenie w stylu iście wybuchowym – dzieje się bardzo dużo, każdy rozdział przepełniony jest akcją. Ragnarok nadszedł i Atticus musi wreszcie wpić całe to piwo, którego nawarzył. Fabuła podzielona jest między kilku bohaterów, z których każdy przedstawia nam po kawałku Ragnaroku, więc tak naprawdę nie ma kiedy się nudzić. Co i rusz przeskakujemy do co ciekawszych wydarzeń. Część z nich ma nawet miejsce w Polsce – i to nie żadne szczegóły, ale mamy istotny polski wątek, który wyjątkowo mnie ujął! W dodatku ciekawie się czyta o tym, jak Amerykanin opisuje nasz kraj. Polecam tę książkę choćby dla tego jednego elementu. Ale przecież mamy tu wiele więcej. Przez te wszystkie tomy na drodze bohaterów stanęły liczne postaci i w tym ostatnim już tomie mają swój powrót – niektóre jedynie symboliczny, a inni odgrywają poważniejsze role. Generalnie książka to zestaw najróżniejszych mitologii, przekrój przez wiele elementów, które pojawiły się przez serię. Krótko mówiąc, „Rozdziobią nas Loki, wrony” to dużo akcji, świetni bohaterowie i szczypta (bądź kilka) humoru. Polecam! :)