Wydany w 1966 roku tom, uznawany za jeden z najlepszych zbiorów opowiadań tego autora, nawiązuje do rzeczywistości lat pięćdziesiątych. W bezlitośnie groteskowy sposób oddaje tragizm zdegradowanej egzystencji ludzkiej, podobnie jak w przypadku "Zbyt głośnej samotności" istotny jest tu problem zanurzenia w "śmietniku epoki", stawiane są pytania dotyczące przewartościowania, obumierania i odradzania się kultury. [Materiał ze strony wydawcy]