Tak cię straciłam

Zastanawiacie się, czy sięgnąć po „Tak cię straciłam”? Postaram się rozwiać Wasze wątpliwości 🙂 Powiem krótko, ta książka Jenny Blackhurst jest zdecydowanie warta uwagi!

Wciągająca fabuła, akcja odznaczająca się bardzo szybkim tempem oraz doskonale skrojona intryga - czego chcieć więcej?
Autorka wprowadza czytelnika w świat Susan Webster, matko, która zabiła swojego trzymiesięcznego synka i która... w ogóle tego nie pamięta. Susan po odbyciu kary w szpitalu psychiatrycznym wychodzi na wolność i próbuje ułożyć sobie życie na tyle, na ile to możliwe po takiej tragedii. Niestety, koszmar zaczyna się na nowo... Bohaterka zaczyna nagle otrzymywać tajemnicze przesyłki, które sugerują, że jej syn Dylan może żyć. Susan za wszelką cenę stara się rozwikłać niewiadome, które napotyka na każdym kroku i z każdą chwilą coraz bardziej utwierdza się w przekonaniu, że to, co ją spotkało może być jedynie okrutnym kłamstwem... Ale czy to w ogóle możliwe?! Akcja książki toczy się dwutorowo, co zazwyczaj jest bardzo ciekawym zabiegiem literackim. Ja na początku nie rozumiałam co może kryć się za historią z przeszłości, ale gdy tylko trybiki mi zaskoczyły, zaczęłam snuć swoje teorie 😃
I powiem Wam, że do końca nie domyśliłam się tak ostatecznie kto, co, i jak.

Podsumowując - „Tak cię straciłam” to rasowy thriller, do końca trzymający czytelnika w napięciu. Gorąco polecam!

Jenny Blackhurst to brytyjska pisarka znana i lubiana.Jej debiutancka powieść“Tak Cię straciłam”została zainspirowana osobistymi emocjami autorki,które towarzyszyły jej wokół narodzin jej syna.Z piórem tej autorki spotkałam się po raz pierwszy.Książka wywołała u mnie mieszane uczucia,ale większe zdecydowanie na plus,choć nie ukrywał,że oczekiwałam od niej czegoś mocniejszego.
.🖤
Susan Webster spędziła cztery lata w placówce psychiatrycznej po tym,jak została uznana winną zabicia swojego 3-miesięcznego syna Dylana.Kiedy wychodzi na wolność,postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie przybierając nową tożsamość i ukrywając się w małym miasteczku z dala od swoich bliskich.Jednak na niewiele to się zdaje,gdyż jej mroczna przeszłość brutalnie puka do drzwi.Kiedy pewnego dnia otrzymuje tajemnicza kopertę ze zdjęciem 4-letniego chłopca jej wspomnienia i prawda,w którą tak wierzyła rozpada się jak domek z kart.Co się stało tamtego dnia?Czy faktycznie zabiła swoje dziecko.A ,co jeśli wszyscy kłamali? .
.🖤
”Tak Cię straciłam”to dobry,lekki thriller psychologiczny.Powieść wciąga już od pierwszej strony za sprawą swojej ciekawej fabuły.Akcja rozkręca się stopniowo,choć nie znajdziecie tu spektakularnych zwrotów a nawet niektóre motywy głównych bohaterów bywają także irracjonalne.Teraźniejszość doskonale przeplata się z przeszłością ukazują spójny obraz wydarzeń.W książce przedstawiono wiele ważnych tematów jak:depresja poporodowa, przemoc wobec kobiet,czy przynależność d...

Emma została oskarżona o zamordowanie swojego nowonarodzonego synka. Podczas procesu stwierdzono u niej depresję po porodową, skazano, po kilku latach wychodzi, przeprowadza się, gdzie nikt jej nie zna. Niestety okazuje się, że ktoś jednak wie co zrobiła, zaczyna ją prześladować. Przyjaciółka i reporter Nick próbują jej pomóc. Co się tak naprawdę stało, czy synek żyje, kto jest winny?
Szkielet konstrukcji powieści jest bardzo dobry, cała historia też. Niestety wypełnienie przeciętne, blisko ¾ powieści jest po prostu nudna, bez polotu, pisana w pierwszej osobie, bohaterka ma rozterki niczym panna z liceum. Jak można być tak bez wyrazu, tracąc dziecko, a potem prowadząc śledztwo. Końcówka ratuje całość, niestety ja czytając miałam wrażenie jakby pisarka chciała nagromadzić wszystko na ostatnich stronach. Nagle się wszystko rozwiązuje, niektóre wydarzenia są nierealne nawet jak na fikcję literacką, Blackhurst chciała zaszokować, a jedynie spowodowała u mnie irytację. Jak można tak położyć książkę, mając taki dobry pomysł, jest o niebo lepiej niż przy poprzedniej, ale autorka musi zastanowić się nad stylem, bo mimo najszczerszych chęci wiele osób po słabym początku nie dobrnie do końca.

Zdecydowanie dobry thriller. Autorka świetnie przedstawiła życie Susan Webster. Kobietę oskarżono o zabójstwo swego syna. Udowodniono jej winę. Lecz jeszcze wtedy Susan nie wiedziała, że jej syn może żyć , a wszystko mogło zostać rozegrane tak perfekcyjnie, aby Susan myślała, że postradała zmysły. Jeżeli jesteś fanem thrillerów i takich historii to polecam. Książka zdecydowanie warta przeczytania, a wrażenia niezapomniane.

To moja pierwsza książka autorki, ale na pewno nie ostatnia.
Bardzo dobrze opisana i skonstruowana. Retrospekcje prowadzone z punktu widzenia różnych osób, nadają dramatyzmu, wprowadzają czytelnika w mroczną przeszłość, pokazują okrucieństwo i podłość o jakie trudno podejrzewać drugiego człowieka.
Nawet jeśli bohaterka wydawała się naiwna, a mnie niekiedy taka właśnie się wydawała, to jako postać skomponowana jest przekonująco. Nie jest bohaterem wielkim i odważnym. Nie jest do momentu… Wierzy i ufa, jest zagubiona, niepewna, łatwo wyprowadzić ją w pole, oszukać, ale ma w sobie determinację właściwą matce poszukującej dziecka. I właśnie ta jej miłość, to zagubienie, brak punktu oparcia czy zwykła ludzka ufność sprawiają, że Susan jest taka wiarygodna, wzbudza w czytelniku współczucie i współodczucie (jeśli coś takiego istnieje).
Historia matki odsiadującej wyrok za zabicie własnego dziecka nie potrzebuje więcej dramatyzmu, ale Blackhurst sięgnęła po głębsze pokłady emocji wiążąc teraźniejszość z przeszłością. Wiążąc bardzo silnie, niekiedy niemal dramatycznie.
Jakim potworem w przeszłości mogą być ludzie z którymi dzisiaj dzielimy życie? Co w nas sprawa, że jesteśmy w stanie dokonywać tak okrutnych i przerażających rzeczy? Kto dał nam prawo po czymś takim żyć normalnie, z uśmiechem na ustach czerpać radość i szczęście? I co się stanie kiedy pewnego dnia nasza przeszłość stanie i zapuka do naszych drzwi? Kiedy zaatakuje nie tylko nas, ale naszych bliskich?
...