W cieniu dobrych drzew

Pełna emocji powieść o życiu postrzeganym wielozmysłowo i wielopłaszczyznowo. Świat zatopiony w myśli, uczuciu i muzyce. Odkrywający to, co ukryte dla oczu. Napisana pełnym emocji językiem opowieść o miłości, filozofii, przyjaźni i fascynacji muzyką. Losy bohaterów niezwykle splątane, postawy niejednoznaczne, wybory trudne i odwlekane niemal do ostatniej chwili.l Pasjonująca historia o życiu ukazanym nie tylko w jasnych barwach. Książka wspaniała, porywająca.

"W cieniu dobry drzew" to urzekająca, pełna emocji historia. W pierwszej części poznajemy historię Joanny, osoby niewidomej, utalentowanej muzycznie, pięknie gra na fortepianie. Wychowywana jest przez babcię i ojca. Poznajemy ją jako dziecko i nastolatkę. Bohaterem drugiej części jest charyzmatyczny profesor Uniwersytetu Harvarda, Herakles Papadopoulos. Zastanawiacie się co łączy te dwie postacie? Dziewczyna z Polski i chłopak z Ameryki - pewnego razu przypadkowo los ich połączył. Muzyka w wykonaniu Joanny wywarła ogromny wpływ na młodego Heraklesa. Były to tylko krótkie chwile, dwadzieścia dni, gdy przebywał w Polsce, ale pozostały w jego pamięci do końca życia.

Czy kiedykolwiek będzie im dane jeszcze się spotkać? Czy zafascynowany tamtą muzyką Herakles zawsze będzie wspominał te kilka dni spędzonych w kraju jego ojca? Jego historię poznajemy powoli, gdy wspomina o swojej przeszłości przyjacielowi. Ta tęsknota za dziewczyną z lat młodości będzie już zawsze z nim.

Ta książka należy do tych, którą koniecznie należy przeczytać! Dawno nie czytałam tak pięknie opisanej historii dwojga osób. Świetnie scharakteryzowani bohaterowie, świetny styl autorki - wspaniała pozycja - gorąco polecam!

"Niekiedy w życiu człowieka zdarzają się chwile, kiedy zatrzymuje się Czas i Ziemia".

Dzisiejszego dnia, czyli 02.02.2022 premierę ma książka, która jest moim patronatem, ale za którą pójdę w Świat. Twórczość Autorki poznałam czytając „Samolot z papieru” i przepadłam. Jeżeli jeszcze jakimś cudem nie znasz tej pozycji to zachęcam całym sercem. Wróćmy do „W cieniu dobrych drzew” które może nie są książką, gdzie królują pościgi, sprawy dla kryminalnych czy masowy atak zombie, ale na pewno jest książką, dla której warto zarwać noc. Idealna, taka delikatna w opisaniu tego co nasi bohaterowie przeżyli. Mowa tu o miłości i to, że każdemu pisana jest dobra czy zła to już zależy od nas samych.

Przedstawiam wam Joannę dziewczyna, która nie jednego zdrowego człowieka potrafiłaby zawstydzić swoją charyzmą, swoim urokiem tym zewnętrznym, ale i tym wewnętrznym. Lecz kochani uwieźcie, że autorka stworzyła dla niej taka rolę, która mnie nawet teraz chwyta za serce. Dziewczyna ma ogromny talent muzyczny, talent do zjednywania sobie ludzi. Jakbym teraz to tak zostawiła to historia jak każda inna, ale dziewczyna jednej rzeczy nie potrafi…?? Jest niewidoma, lecz was nie zwiedzie brak wzroku, bo jak wcześniej napisałam swoim sposobem bycia, sercem czuję się przy niej jak uboga kuzynka.

Kolejną postacią z jaką przyjdzie się zapoznać jest Herakles Papadopoulos, uwielbiany przez wszystkich profesor Uniwersytetu Harvarda. Tutaj ten osobnik to jedna wielka niewiadoma. Czytając książkę dowiesz się, dlaczego, bo ja nie zdradzę nic, a nic.
...

~ W cieniu drzew ukryta jest miłość~

Przygoda niewidomej Joanny i tymczasowo przebywającego w Polsce Heraklesa zaczęła się bardzo niewinnie. Splotła ich ze sobą muzyka, rozumieli się bez słów. Połączyła ich miłość nie z tej ziemii. Spędzili ze sobą dwadzieścia dni, nim nadeszło bolesne rozstanie, które postawiło Joannie pamiątkę na całe życie.
*
Gdy spotkali się ponownie, byli już po 60tce. On był uwielbianym przez studentów wykładowcą na Uniwersytecie Harvarda, nosił w sercu przeszłość, o której nikt nie miał pojęcia. Każdy znał tylko oficjalną, wymyśloną przez niego wersję.
Ona- wdowa, mieszkająca z synem w domu po mężu we Wrocławiu, wróciła do Warszawy by sprzedać mieszkanie po ojcu. Kiedyś mieszkała tam także z babcią. W tym domu, pod pięknym kasztanem swoim talentem zaczarowała nieznajomego.
Ich spotkanie po latach nie było wcale przypadkowe. A bariery językowe ponownie nie utrudniały im przeżycia niesamowitych dwudziestu dni.....
*
Książka została bardzo dobrze napisana. Momentami bardzo się dłuży, jednak dla takiego finału warto się przemęczyć. Wyjątkowa powieść otuli Was miłością, wywoła lawinę emocji, a Wy z każdą chwilą, co raz bardziej będziecie chcieli zostać w tej historii na zawsze, odkrywać ją wciąż na nowo. Towarzyszący czytaniu zapach jesiennego deszczu i liści wprawia w niesamowity nastrój.
Myślę, że każdy znajdzie w tej książce cząstkę siebie. Każdy znajdzie swoje motto, swój morał, bo każdy zrozumie ją na swój spos...

Hejka!

Dzisiaj mam dla was kolejną opinię przedpremierową.

Już jutro odbędzie się premiera "W cieniu dobrych drzew" autorstwa Ewy Pruchnik od wydawnictwa szósty zmysł

Po skończeniu tej książki miałam problem zebrać myśli. Zastanawiałam się co wam o niej napisać. Może i ta historia nie do końca mnie porwała, momentami się dłużyła, ale miała coś w sobie.

"W cieniu dobrych drzew" to historia o miłości i przyjaźni. Miłość, która zrodziła się nie spodziewanie wśród muzyki graną w nocy przez niewidomą dziewczynę. On był tajemniczym chłopakiem, który zakradał się do jej domu, aby móc posłuchać jak gra, Joanna nazywała go duchem. Ona była dziewczyną z Polski, On chłopcem z Ameryki. Dwadzieścia dni, tyle czasu im wystarczyło aby zrodziła się między nimi miłość, połączyła ich także tajemnica, której świadkiem był kot. Obydwoje nie mieli łatwego życia, i może dlatego połączyło ich tak mocne czucie.
Przyjaźń, która trwała całe życie, która miała także swoje zwloty i upadki.
Historia podzielona jest na dwie części. Pierwsza opisywana jest z perspektywy Joanny, której towarzyszymy w trudnych momentach życia, a druga opisana jest z perspektywy Heraklesa, znanego i cenionego przez studentów filozofa, wraz z jego opowieścią powoli poznajemy skrywane tajemnice. Zakończenie historii było wzruszające.

Miłość, tajemnice, tęsknota, ból, muzyka i przemyślenia filozoficzne tymi słowami można opisać co znajduje się w tej powieści.

C...

Miłość, choćby najsilniejsza i najpiękniejsza, nie zawsze jest w stanie pokonać wszystkich trudności. Przeszłość potrafi pozostawić ślad na duszy i swoje cienie na sercu, aż do głębokiej starości. Muzyka za to potrafi połączyć ludzi, bez słów, gestów, ukazać uczucia, dać wejrzenie do najbardziej skrywanych zakamarków duszy. I o tym właśnie jest ta książka. Wzruszająca, prawdziwa, smutna i bardzo życiowa. To w niej niewykorzystane szanse oddziałują na całą przyszłość, choć może... bohaterowie wykorzystali szanse jakie zesłał im los do granic możliwości?

Joannę poznajemy jako młodą dziewczynę, której los nie szczędził ciosów. Jako dziecko straciła matkę, wychowywana przez ojca i babcię, nie zaznała zrozumienia ani pokładów miłości. Choć każde z nich na swój sposób starało się dla niej stworzyć dom, to pogrążeni we własnej żałobie nie byli najlepszymi opiekunami. Sytuacji nie polepszał fakt, że krótko po śmierci matki Asia straciła wzrok. Zamknięta w domu, samotna, ukojenie znajdywała w grze na fortepianie, obecności ukochanego kota oraz szeleście liści z pięknego kasztana rosnącego za oknem. I właśnie ta młodość naznaczyła ją i skierowała na zupełnie zaskakujące tory. Czy mimo wszystko żyła szczęśliwym życiem?

Herakles to szanowany profesor filozofii, który swoje życie poświęcił nauce i studentom. Nie mówi o swojej przeszłości, nie wraca do tego, co było, nawet najbliższy mu przyjaciel nie ma pojęcia o tym jakże istotnym wycinku z jego życia. Nigdy nie ...

„W sytuacjach beznadziejnych los lubi stawiać nas przed decyzją, która może diametralnie zmienić nasze życie, ale to my sami musimy tę decyzję podjąć.”

Niektóre książki mają duszę. Jedne mają młodą duszę, inne starą. Dziś przedstawiam Wam książkę z wiekową duszą, przez którą przemawia delikatność i piękno – „W cieniu dobrych drzew”.

W książce Ewy Pruchnik poznajemy dwie historie – Joanny i Heraklesa. Joanna jest piękną, młodą kobietą, która w dzieciństwie straciła wzrok. Stara się jednak żyć na tyle normalnie, na ile pozwalają jej otaczający ją dorośli. Otacza się muzyką, którą czuje całą sobą. Pewnego dnia wyczuwa jednak przy sobie kogoś nowego, kto dodaje jej odwagi, ale też intryguje ją. Daje się ponieść emocjom i chwili, która zmieni jej przyszłość już na zawsze…

Herakles! Och, jak tylko ujrzałam imię głównego bohatera, to wiedziałam, że historia ukazana w tej książce będzie magiczna i piękna. Od lat jestem zakochana na wskroś w kulturze greckiej i we wszystkim, co greckie – także w imionach. Od początku więc wierzyłam w dobroć głównego bohatera. Jego historia, jakże tragiczna w odbiorze daje jednak nadzieję na to, że w życiu na wszystko przyjdzie czas…

Ale – dość o fabule, teraz będzie o uczuciach. Bo książki wywołują w nas właśnie jakieś uczucia. A ta książka, co przyniosła? Czytając towarzyszyła mi niemal do końca ekscytacja, bo nie wiedziałam, w jakim kierunku potoczy się ta historia....

"Bo miłość jest jak roślina, pręży się ku słońcu, patrzy ku światłości, bez której się nie rozwinie"

Główną bohaterką jest Joanna. To kobieta, której los nie oszczędzał los. Jej matka zmarła, a ona sama straciła wzrok. Żyła z babcią oraz ojcem. Ta dwójka nie miała ze sobą najlepszych relacji... Joanna pomimo swoich dysfunkcji, posiadała talent muzyczny. Joanna z muzyki czerpała najwięcej radości, a ta sprawiła, że dzięki niej poznała nieznajomego, który zakradał się do jej pokoju Tylko czy ta krótka, a intensywna relacja nie złamie jej serca, tym bardziej że los im nie sprzyjał? Kim był mężczyzna? Zostają rozdzieleni na lata. Czy spotkają się ponownie?

Jestem zaskoczona tą książką. "W cieniu dobrych drzew" okazała się piękną, przewrotną i wzruszającą pozycją. To typowa "obyczajówka", która poruszy nie jedno serce. Książka podzielona jest na dwie części. To, co jest piękne, to przekazuje ona pewne wartości i porusza niewygodne tematy np. tolerancję, cierpienie po stracie. Pokazuje, jak przewrotny bywa los, jak ważna jest nadzieja.
W pierwszej bliżej poznajemy Joanne, a w drugiej historie Heraklesa, który jest szanowanym wykładowcą. Joanna kupiła mnie od pierwszych stron. To skromna dziewczyna, która wychowała się pod okiem bardzo religijnej babci. Pragnę dodać, że bardzo podobały się fragmenty zew spotkań Joanny i Heraklesa. Były zmysłowe, tajemnicze.
Muszę przyznać, że pierwsza część podobała mi się bardziej. Jednakże finał książki bardzo mnie z...

📚Książka jest podzielona na dwie części.
Pierwsza jest o losach Joanny w młodym wieku oraz dorosłym,w którym znajdujemy wiele pytań bez odpowiedzi.
Strata wzroku i mamy odcisnęła pietno na jej duszy.
Poznanie mężczyzny,który zmienia jej życie…
🌟W drugiej części poznajemy Herkulesa-sławnego wykładowcę.Dzięki tej części dowiadujemy się o jego życiu w Polsce a później za oceanem.

📚Lektura jest o miłości bohaterów,która nie powinna się wydarzyć żyjąc obecnie z dala od siebie.
Zostają im tylko wspomnienia z dwudziestu niezapomnianych nocy,która przerodziła się w miłość…
Są oddaleni od siebie tysiącami kilometrów,jednak siła ich miłości jest wielka.Opowiada o stracie,tęsknocie,bólu,samotności i dorastaniu z wieloma towarzyszącymi emocjami.

Początkowo historia była dla mnie niejasna i niezrozumiała to z poznaniem większej ilości informacji stała się historia,która zawładnęła moim sercem.Ukazała sile prawdziwego uczucia osób,którzy pragnęli kochać i być kochanym.

Znajdujemy momenty chwytające za serce i powodujące chwile nostalgii,aby zastanowić nad swoim życiem.

Powieść jest nieoczywista i zaskakujaca od pierwszej do ostatniej strony.
Autorka pokazuje,że nawet najgłębsze i prawdziwe uczucie spotyka na swojej przeszkody,które ciężko przezwyciężyć,aby znaleźć upragnione szczęście…

Watki związane z muzyka rozbudowują fabule i dodają powieści uroku.

Jeśli szukasz książki,która odbiega od reguły,t...

„W Cieniu Dobrych Drzew” Ewa Pruchnik, wydawnictwa szósty zmysł, premiera 2.02.2022.

Nocną porą w okolicy rozbrzmiewają piękne nuty z fortepianu, muzykę wydobywają smukłe palce utalentowanej, niewidomej kobiety.

Każda piękna melodia jest wspomnieniem i tęsknotą za piękną, niezapomnianą miłością.

„W Cieniu Dobrych Drzew” jest to książka o miłości, która narodziła się w pokoju niewidomej dziewczyny. I trwa przez całe życie bohaterów w ich zakamarkach serc, pomimo, że żyją osobno. Oddaleni od siebie tysiącem kilometrów, dwoma kontynentami, mając tylko wspomnienie dwudziestu niezwykłych nocy.

Opowieść o miłości, bólu, tęsknocie, dorastaniu, a z każdej strony książki wydobywają się emocje. Niepowtarzalna historia dwojga ludzi oparta na życiu, przeplatana przeciwnościami losu.

Książka podzielona jest na dwie części w pierwszej poznajemy losy Joanny jako młodej, a później już dorosłej kobiety, w tej części pojawia się wiele pytań. Na które otrzymamy odpowiedź w części drugiej, w której poznajemy Herkulesa. Mężczyzna jest sławnym wykładowcą, zapoznajemy się z jego losem oraz kolejami życia. Po przez pobyt w Polsce, jak i późniejszy powrót za ocean.

Z początku miałam problem aby się wciągnąć w tą powieść, były momenty, kiedy książka mi się dłużyła. Ale bardzo się cieszę, że mogłam ją przeczytać. Książkę polecam Wam przeczytać samemu, jestem ciekawa jakie wzbudzi w Was emocj...

Nieoczywista, nostalgiczna, a nawet nierzeczywista. Powieść Ewy Pruchnik to historia, która nie miała prawa się wydarzyć. Początkowo, dla mnie niezrozumiała, zagmatwana, potem okazała się kunsztowną powieścią, która w swojej oryginalności jest prostą historią o ludziach, którzy chcieli kochać.

Chyba najlepiej będzie gdy sama fabuła zostanie tajemnicą. Bo może łatwo byłyby ją streścić, gdyby nie to jakim sposobem została opisana. Jest tu dużo słów. Mądrych, wzniosłych i patetycznych. Uduchowinych. Jest muzyka, jest stary kasztanowiec i dwa losy, które raz splecione, mimo niesprzyjających okoliczności i długich lat zostały nierozerwane. Jest to historia o tęsknocie, o uczuciu, o bólu i przemijaniu. Stateczna, wyważona, ale pełna emocji.

Nie jest to powieść romantyczna, przesłodzona czy wypełniona sztucznością. Ale nie zabraknie tu momentów chwytających za serce.