Whiskey in a teacup

Oj słuchajcie, to bardzo żywiołowa książka! Akcja biegnie tutaj do przodu niczym torpeda, a każde myśli, nawet te nieco grzeszne, mamy zapisane innym drukiem, by nie zlewały się z całością. Druk jest ciutkę mniejszy, ale tak szczerze to zwróciłam na niego uwagę dopiero pod koniec czytania, gdyż wcześniej nie mogłam się oprzeć tej hipnotyzującej scenerii. Postacie są żywiołowe i wiedzą czego chcą, choć czasami ukrywają swoje zamiary i wtedy robi się znacznie ciekawiej. Niby mamy opisany każdy ich krok, westchnięcie, nawet hipnotyzujące spojrzenie, jednak niczego nie ma tutaj w nadmiarze. Czytając czułam się jak naleśnik, po którym ktoś rozlewał syrop klonowy i czułam każdy koniuszek dreszczy, jakie po mnie przechodziły. Ja czytałam już książki autorki, ale tutaj, to prawdziwa wisienka na torcie. Co kolejne dzieło, to bardziej działa na nasze zmysły! Nawet nie wiedziałam, że tak można:-) Wpierw oczywiście poznamy tutaj kobiecą postać i to z jej perspektywy będzie toczyła się opowieść. Zobaczymy jak wygląda studentka pierwszego roku i jej kierunek nauczania, czyli Sztuka. Wiemy, że absolutnie nie jest podsłuchiwaczką, jednak przypadek sprawia, że w ten sposób natrafia na ciekawy spór. Widzimy jak jest zawzięta i jak bardzo zahipnotyzowały ją oczy pewnego przystojniaka. Pomimo tego, że w życiu nie wiodło jej się najlepiej, to jednak chce widzieć jego pozytywy. Nawet jeśli wciąż pakuje się w kłopoty. Kategorycznie chce poświęcić się nauce i wymazać płeć męską ze swojego życia...

"Whiskey in a teacup" to historia opowiadająca losy młodej Charlaine, która przez swoją ciekawość i zrządzenie losu trafia pod pracownię Aryana: niewiele starszego, jednak doskonale rokującego artystę. Dziewczynie dopisze szczęście: syn rektora będzie jej winien przysługę a ona dość szybko będzie chciała ją wykorzystać.

Weronika Schmidt stworzyła świetną historię, w której dwoje ludzi odkryje nie tylko siebie ale i miłość. Pokochałam zamysł na fabułę: szkoła artystyczna, majestatyczna biblioteka, wspólne malowanie obrazów, masa emocji i skrytych uczuć. Aryan od małego był kreowany na wzór swojego ojca: obdartego z emocji, nieczułego gbura. Podobało mi się to, że Charlaine widziała więcej niż inni: czuła, że za jego oschłością kryje się coś więcej. Przenikała przez pancerz ochronny mężczyzny, budowany przez lata, widziała prawdziwego jego a nie kreację dla ogółu.
Początkowa niechęć i pozorna nienawiść powoli, chwilami wręcz leniwie będzie przeradzać się budowanie zaufania, które niestety nie raz zostanie zawiedzione.

Mam małe zastrzeżenie, główny bohater nieustannie powtarza, że jest obdarty z uczuć, że nie czuje. To błąd! On czuł, aż za bardzo, a przez wychowanie blokował emocje. Miał wielkie serce, otwarte dla najblizszych i gotowe na miłość, która już kiedyś go zawiodła.

Nie skłamię, jeśli powiem, że to moja ulubiona historia od Weroniki. Chcę więcej takich, osadzonych w szkole artystycznej, podszytej sztuką i wielkimi emocjami. Może tera...

"Whiskey in a teacup" to najnowsza jednotomowa powieść @weronikaschmidt.autorka 😊 Autorka ma bardzo lekki i przyjemny styl pisania, a miałam okazję go poznać czytając jakiś czas temu serię Soften.


#whiskeyinateacup to piękna historia o młodych osobach, ze złamanymi sercami. Od pierwszych stron przepadłam.🥹 Jest to romans, którego akcja toczy się na Uniwersytecie Sztuki. Nasi główni bohaterowie studiują malarstwo i to jest główny motyw tej książki, który połączył Charlaine i Aryana. Jest to ich wspólna pasja.

Aryan miał tylko pomóc Charlaine zdać jeden przedmiot. Początkowo ta dwójka nie darzy się sympatią, więc mamy tu do czynienia z kolejnym wątkiem czyli hate-love. Podobały mi się rozmowy jakie ze sobą prowadzili i te docinki 🤣 Aryan czytał z Charlaine jak z otwartej księgi. Ona natomiast miała problem z odczytywaniem emocji chłopaka. Główna bohaterka momentami jest irytująca, ale mimo wszystko zostali oni bardzo dobrze wykreowani. Stopniowo się przed sobą otwierają, zaczynają sobie ufać, a z czasem zbliżają się do siebie jeszcze bardziej. Fajnie było obserwować jak jak ta dwójka zaczęła otwierać się na uczucia, mimo, że obiecywali sobie coś innego.Akcja powieści toczy się powoli, swoim tempem jednak historię Charlaine i Aryana czyta się bardzo szybko.
Zakończenie może i należy do tych przewidywalnych, ale nie przeszkadza to w czytaniu i odczuwaniu wszelkich emocji w trakcie czytania. Była to bardzo przyjemna powieść. Ta książka autorki ...