Wyspa

Heather niechętnie towarzyszy mężowi Tomowi i dwójce pasierbów Olivii i Owenowi na wakacjach w Australii. Heather boryka się z kruchą relacją z dziećmi i desperacko pragnie poczuć się częścią rodziny. Gdy pojawia się szansa, aby odwiedzić wyspę u wybrzeży Australii, rodzina wykorzystuje to, aby zobaczyć dzikie koale i zacieśnić więzy rodzinne. Popełniają jednak błąd i żałują decyzji o wyprawie. Gdy próbują wydostać się z wyspy, ich działania zostają ujawnione, a rodzina zostaje zmuszona do gry o przetrwanie.
Książka jest jak połączenie australijskiego horroru „Wolf Creek” i „Teksańskiej masakry piłą mechaniczną” . Dla czytelnika od samego początku jest jasne, że Tom, Heather i dzieci będą w niebezpieczeństwie, gdy tylko zgodzą się odwiedzić wyspę „poza mapą”. A kiedy postawią na niej stopę, napotykając obcych ludzi, to tylko kwestia czasu, zanim ich sytuacja stanie się tragiczna.
W większości „Wyspa” jest lekturą uzależniającą. Jej krótkie rozdziały często kończą się momentami, które sprawiają, że chce się czytać dalej. I choć autorowi udało się świetnie stworzyć klimat grozy i zagrożenia, to działania postaci są czasem niedorzeczne. Lepiej wyłączyć myślenie, nie analizować czy dane zdarzenie jest realne i podejść do niej jak do filmu akcji, gdzie bohaterowie wychodzą cało z każdej sytuacji ;)
Zakończenie jest także iście filmowe i bardzo przekoloryzowane. Wszystko ułożyło się jednak zbyt łatwo, a po szybkiej akcji całej książki liczyłam na bardziej wybuchowe...

"Wyspa" to druga tak bardzo wyczekiwana przeze mnie powieść Adriana McKinty'ego. "Łańcuch" porwał mnie swą dynamiczną akcją i zakręconą, acz nowatorską fabułą, "Wyspa" również nie pozwoliła się nudzić.

Tom wybrał się do Australii z rodziną na konferencję medyczną. Dzieciaki nudzą się jak mopsy i testują cierpliwość swej macochy Heather, która bardzo stara się być dla nich dobrą matką. Więc gdy pada propozycja wyjazdu na prywatną wyspę, pełną tropikalnych roślin i zwierząt, postanawiają z niej skorzystać. Nie na darmo wyspa zamknięta jest dla zwykłych turystów, a mieszkającym tam bandziorom nie w smak ich odwiedziny. Co jeszcze może pójść nie tak?

Zachwycił mnie opis Australii, to piękny i bardzo niebezpieczny kraj. Wystarczy, że zepsuje Ci się auto gdzieś pośrodku niczego, zasięgu brak, na zewnątrz ponad czterdzieści stopni, a do najbliższych zabudowań setki kilometrów. Żegnaj się z nadzieją.

Heather momentami nieporadna, dobra żona i przybrana matka, ciekawa świata i ludzi, od samego początku zdobyła moją sympatię. Tylko ona nie traci zimnej krwi w chwili próby, gdy nieszczęśliwy splot okoliczności zmusza ją do walki o życie swoje i bliskich, przeobraża się w superbohaterkę. Swoje umiejętności zdobyła dzięki surowemu wychowaniu przez dwójkę wojskowych.

Niemalże na bezdechu obserwuję następujące po sobie wydarzenia, a te zmieniają się niczym w kalejdoskopie. Co tutaj się wyprawia?! Muszę przyznać, że kilka razy zagryzałam zęby w bezsil...

"Wyspa” to powieść dla fanów mocnych wrażeń. Thriller, który wciąga i nie pozwala odłożyć się nawet na chwilę. Niesamowicie gęsta, mroczna atmosfera pochłania czytelnika i wywołuje miłe dreszcze niepokoju. Poziom adrenalina stale utrzymuje się na najwyższym poziomie. To historia o tym, jak beztroskie, rodzinne wakacje na skutek nieszczęśliwego wypadku i jednej niefortunnej decyzji zamieniają się w koszmar, walkę o przetrwanie na dzikiej, wyjętej spod prawa australijskiej ziemi.

„Na Dutch Island nie było potworów. Potworem był człowiek, zawsze człowiek.”

Zamknięta, niechętna obcym, broniąca swojego terytorium, owładnięta chęcią zemsty społeczność kontra dwudziestoczteroletnia Heather, jej dużo starszy mąż oraz dwójka nastoletnich dzieci. Autor nie ma litości dla swoich bohaterów, wystawia ich na najcięższe próby. Kto wygra starcie, w którym gra toczy się o najwyższą stawkę?

McKinty stworzył thriller do pewnego momentu schematyczny i przewidywalny. Nie znajdziecie tutaj pogłębionej psychologii postaci. Nie doszukiwałabym się również jakiegoś drugiego dna tej powieści ani wartości większej ponad rozrywkową. To mało wymagająca, ale trzymająca w napięciu historia walki o przetrwanie na wyspie – pułapce, wśród nieprzyjaznych, nieobliczalnych ludzi i dzikiej, nieokiełznanej natury. „Wyspa” to gotowy scenariusz na film akcji.

„(…) czasami dostaje się misję i niekiedy udaje się ją dobrze wypełnić”.
Dutch Island – prywatna, tropikalna wyspa. Miejsce niedostępne dla zwykłych turystów.
Zapierające dech w piersiach widoki.
Zachwycające kolorami, niezmierzone przestrzenie.
Dzikie zwierzęta.
Nieokiełznana przyroda.
Niebo – błękitne, niekiedy brudnoniebieskie, czasami brudnoczerwone, innym razem brudnożółte..
Morze – gładkie, pomarszczone, ciemnozielone, purpurowożółte, czarne..
Słońce – wielkie, żółte jak wyblakły plastik, wiszące nad horyzontem, niekiedy w kolorze starego żelaza, w kolorze krwi..
Dutch Island – „Magia i czary. Zwierzęta. Ludzie. Krajobrazy. Dzikie akcenty. Ucieczka z zupełnie inny świat”.
Wyjęta spod prawa wyspa to własność klanu O’Neillów. Ich miejsce na ziemi.. pełne tajemnic i mrocznych zakamarków.
Dziwnym zbiegiem okoliczności w to niezwykłe miejsce trafia pewna amerykańska rodzina z Seattle: 24- letnia Heather, jej świeżo poślubiony 44-letni maż Tom i dwójka jego nastoletnich dzieci. Średnio udane wakacje w Australii, które miały scalić tę nowo powstałą rodzinę, miała urozmaicić wycieczka na magiczną wyspę.. Nikt się jednak nie spodziewał, że tej przejażdżki nie zapomni do końca życia, o ile ktoś ją w ogóle przeżyje..
Jedna zła decyzja spowodowała, że rodzina turystów poznała mroczne oblicze rajskiej wyspy i jej mieszkańców.. Zamieniła ona bajeczne wakacje w horror, w ucieczkę przed bandą psychopatów rodem z Mad Maxa. Wszyscy jej...

Dziękuje Wydawnictwu Agora za to, że mogłam przeczytać ją przedpremierowo:-)
Pióro autora już znam, gdyż czytałam książkę ,,Łańcuch" i byłam pod ogromnym wrażeniem akcji i pomysłowości. Tutaj jedyną różnicą jest to, że aby poznać tragedię książki, trzeba troszkę jej przeczytać. Autor skupił się na dokładnym wdrążeniu nas w życie swoich bohaterów, wzlotów i upadków, a także przyczyn poprzez które w ogóle zdecydowali się odbyć podróż. Jednak podkreślam, że nie zrobił tego dlatego, by nas do dalszej części zniechęcić, ale właśnie po to, że w późniejszym czasie wychodzą na jaw pewne elementy ich życia, które niemal sterują dalszą akcją. To, co będą musieli przeżyć wpłynie na nich mocno nadszarpując niekiedy słabą psychikę. Autor nie boi się tu wkładać dramatyzmów i scen w których budzą się matczyne instynkty. Ogromną role będzie tutaj pełniło zaufanie jak i jego brak. Poprze przejaw zabawy niemal wpakują się w sytuację, która gdyby na chłopski rozum wziąć, równie dobrze od razu mogła być dramatyczna w skutkach. Jednak osoby zamieszkujące wyspę niemal wszystko przedkładają na pieniądze i stały zysk. I tylko to może sprawić, by akcja potoczyła się nieco bezpieczniej. Jednak, jeśli już poznacie pewną kobietę sami zobaczycie, że niekoniecznie działa według ustalonych reguł. Za wszelka cenę chce chronić swoją rodzinę i dzieci, przy czym nie zapomina o czymś ważnym. Wie, że w tej walce to nie ona ustala zasady, ale dość pokaźny klan, który jest jej właścicielem. Wyobraźcie sob...

Powieść wywołała we mnie niepokój, przeczytałam całość za jednym zamachem, bo taka byłam ciekawa zakończenia. Nie jeden raz fabuła mnie zaskoczyła, a rozwój bohaterów bardzo ucieszył. Polecam fanom thrillerów, powieści trzymających w napięciu. Warto zaryzykować i wybrać się na tę wycieczkę!

To książka, która dostarcza intensywnych emocji.

❗TW: brutalne opisy, próba gwa*tu, śmiertelny wypadek samochodowy, broń, przemoc

Zaczęłam ją nie wiedząc nic poza tym, że ludzie utkną na wyspie i będą walczyli o życie. Lubię ten motyw i zaskoczyło mnie jak dobrze tutaj wyszedł. Czuć było emocje bohaterów - ich rozterki przy podejmowaniu różnych decyzji, napięcie między dziećmi a nową partnerką ich ojca, strach i walkę z czasem.

Co do bohaterów, a konkretnie jednego, Owen miał autyzm (mam nadzieję, że dobrze pamiętam) i moim zdaniem zostało to dobrze przestawione i jednocześnie fajnie wplecione w fabułę, bo przyczyniło się do plot twistu, o którym wspominam niżej.

Właściciele wyspy cechowali się brutalnością i ta brutalność (nie jakaś mocna, bo jednak to thriller, a nie krwawy horror) była obecna od początku do końca. Przy tym nawet dzieci nie były oszczędzane.

Podobały mi się też plot twisty, a najlepszy był zdecydowanie ten, który odkrył prawdziwą twarz jednego z bohaterów i decyzja jaką w związku z tym podjęli inni. Naprawdę nie spodziewałam się czegoś takiego.