Złe dziecko

Gdybym miała jednym słowem określić tę powieść, powiedziałabym: wstrząsająca. Ale ja nie umiem pisać jednym słowem, więc...

... poznajcie Hannah i jej historię zbudowaną na kruchym fundamencie kłamstw.

Powieść cieszy się ogromną popularnością, mnie do jej przeczytania zainspirowała najbardziej opinia i zachęta @zaczytana_farmaceutka, za co wielkie dzięki ❤️

Ta powieść jest jak zanurzenie w lodowate morze tajemnic i kłamstw. Dwie rodziny połączone wspólnym grzechem, a pośrodku tej family affair jest dziecko. Złe dziecko. Choć moim zdaniem bardziej pasuje tutaj określenie Gorsze dziecko.

Wciągający od pierwszej strony psychologiczny thriller, pokazujący mroczne oblicza socjopatii, obnażający mechanizm narastania kłamstwa i błędnego koła złych decyzji.

Tocząca się w dwóch płaszczyznach czasowych historia cały czas trzyma czytelnika na pełnym poziomie zaangażowania emocjonalnego. Zręcznie prowadzona konstrukcja powieści oplata niedopowiedzeniami, podejrzeniami, przypuszczeniami, niewiadomymi, stopniowo ujawniając mroczne, a finalnie tragiczne oblicze całej intrygi.

Świetne to było! Mimo że nie jestem szczególną fanką literatury brytyjskiej z powodu pewnej pretensjonalności i flegmatyczności narracji oraz powściągliwości emocjonalnej, tak tu w ogóle nie czułam tej brytyjskiej nuty. Camilla Way dała mi porywającą, dynamiczną intrygę.

Camilla Way długo kazała nam czekać na swoją nową powieść, jej poprzednia książka "Obserwując Edie" zrobiła na mnie niesamowite wrażenie.

Czy Waszym zdaniem dziecko rodzi się złe, czy takim się staje? Motyw złych dzieci w literaturze nie jest częstym zjawiskiem, choć muszę przyznać, że budzi ogromną fascynację. Pewnie to poprzez swoisty dysonans, który powoduje — jak ktoś tak niewinny, może być z gruntu zły? Flagową tego typu powieścią jest "Musimy, porozmawiać o Kevinie" Shrivera Lionela.

Hannah jest potworem. Mając trzy lata, po raz pierwszy zaatakowała fizycznie swoją matkę. Ponadprzeciętnie inteligentna i perfidna, niczym Damien z "Omena", jej celem jest czynienie zła.
Mijają lata, a Hannah uczy się dostosowywać do społeczeństwa, ukrywając swą prawdziwą tożsamość drapieżnika.

Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach: Teraz i Wtedy. Dzięki temu możemy ze zgrozą doświadczać, jak bardzo zaburzona jest Hannah. Autorka ukazuje portret dziecka, dla którego krzywdzenie innych jest czystą, rozmyślną przyjemnością. Ona nie stwarza pozorów, nie udaje dobrego dziecka, kto raz miał z nią styczność, nie chce powtórzyć tego doświadczenia. Śledzimy też zmagania Clary, która rozpaczliwie poszukuje swojego zaginionego ukochanego, nękanego przez stalkera. Przyznaję, że były momenty, które odrobinę mi się dłużyły, jednak dla takiego finału było warto.

„Złe dziecko" to książka niepokojąca w najlepszym tego słowa znaczeniu. Atmosfera po...

W piątkowe popołudnie usiadłam ze “Złym dzieckiem” Camilli Way i nie ruszyłam się z miejsca do końca lektury. Z “chwili” zrobił się bardzo późny wieczór 🤭, a ja czytałam z ciekawością, jakiej już dawno nie doświadczyłam. Jest to tym bardziej szczególne, że w zasadzie Way operuje w tej historii dobrze znanymi, by nie powiedzieć oklepanymi wręcz motywami, robi to jednak w taki sposób, że człowiek po prostu nie jest w stanie oderwać się od tekstu.

Początek powieści mocno przypomniał mi “Idealne dziecko” Lucindy Berry, obie książki mają podobny punkt wyjścia - w domu głównych bohaterów - Beth i Douga - pojawia się wyczekiwane latami dziecko, lecz paradoksalnie marzenie o szczęśliwej rodzinie staje się z każdym kolejnym dniem coraz bardziej odległe. W dziewczynce jest jakiś przerażający mrok, i nietrudno się domyślić, że jej psychopatyczna natura może doprowadzić do niewyobrażalnych czynów, których konsekwencje będą tragiczne w skutkach..

Jednak historia Way idzie o krok dalej serwując nam wątek młodej pary z Londynu, Luke nie wraca na noc do domu, nie pojawia się również w pracy - jego dziewczyna Clara zaczyna poszukiwania. Początkowo sprawa zaginionego chłopaka biegnie równolegle ze wspomnieniami Beth, by ostatecznie dramatycznie zazębić się z losami rodziny Jennings.

Obie linie fabularne trzymają w mrocznym napięciu, ukazując wciąż nowe, wyłaniajace się spod kurzu czasu zagadki i tajemnice - od t...

Faktem jest, że nie potrafię zarwać nocy dla książki, nawet jeśli bardzo mnie zaangażuje, zwyczajnie zawsze sen wygrywa. Jestem też osobą, która nie siedzi do późnych godzin, ale zdarzają się wyjątki i to był jeden z nich! Książka ZŁE DZIECKO sprawiła, że całkowicie przepadłam.

Dawno nie czułam tak dużej potrzeby rozwikłania całej zagadki, Hannah totalnie mnie przerażała. Nigdy nie chciałabym jej spotkać, nigdy nie chciałabym spojrzeć jej w oczy, ani doprowadzić do sytuacji, w której mogłabym jej jakoś podpaść. Przy takich osobach zawsze trzeba mieć się na baczności, chociaż to tylko dziecko…

Od samego początku dziewczynka sprawiała wiele problemów, nie potrafiła wyrażać swoich emocji, chyba, że tych złych, jej ironiczny uśmiech doprowadzał do szału, a jej czyny zatrważały. Czy można jej było jakoś pomóc? Kiedy Hannah odkryła przez przypadek tajemnice rodziców było tylko gorzej…

Autorka wprowadza czytelnika do świata pełnego niepokoju i strachu, emocji, które z każdą stroną coraz bardziej są odczuwalne i jakby zacieśniają złowieszczą pętlę. Przedstawione są dwie perspektywy czasowe. Druga połowa lat osiemdziesiątych i dzieciństwo Hannah oraz rok 2017, kiedy to młody mężczyzna ginie bez śladu, a jego partnerka za wszelką cenę próbuje go odnaleźć. Po drodze poznaje fakty, które stawiają go w złym świetle, ale ta nie poddaje się, brnie coraz dalej, a z każdą chwilą poszukiwania stają się coraz bardziej niebezpieczne.
Początkowo zastanawiałam s...

Bardzo byłam ciekawa, w którą stronę pójdzie ta książka. Czy w horror, czy raczej thriller psychologiczny. Chociaż z drugiej strony mieć takie dziecko, jakim była Hannah to istny horror i ja dziękuję bardzo za takie “urocze” stworzenie, postoję.

“Złe dziecko” to genialny thriller psychologiczny. Wciągnęłam go w jeden dzień, a on wciągnął mnie do tego stopnia, że wciąż siedzi w mojej głowie. Uwielbiam takie pogmatwane historie, w których dwie linie czasowe, totalnie niepowiązane ze sobą wydarzenia i postaci, spotykają się w końcu i wtedy mój mózg zaczyna eksplodować od nadmiaru wrażeń, a ja mogę powiedzieć, no jest łał.

Beth i Doug od lat pragnęli mieć dziecko. Kiedy kobieta w końcu zachodzi w ciążę, ich radość nie ma granic. Jednak Hannah od maleńkości sprawiała problemy. To, że się nie uśmiechała, to pikuś. Nie każdy musi być wesołkiem. Ale to, że odrywała lalkom kończyny, terroryzowała rodzinę i ukręcała główki ptaszkom, to już jest nieco dziwne, a nawet niepokojące zjawisko. I tak było na przełomie lat 80. i 90.

Rok 2017. Z dnia na dzień Luke przepada bez śladu. Jego dziewczyna Clara i najlepszy przyjaciel próbują na własną rękę odnaleźć chłopaka. Ten jednak zapadł się pod ziemię. Podobnie jak przed laty jego siostra, Emily.

Co wspólnego mają ze sobą te dwie historie? Powiem tyle — sporo, ale nie jest to takie oczywiste, jak myślicie.

“Złe ...

„Niebawem miały zabrzmieć dźwięki ciężarówki zamiataczy ulic przybywających, żeby zmyć pozostałości nocy; z budynków mieli zacząć wychodzić ludzie idący na autobus albo pociąg; miał nastać nowy dzień.” Clara jeszcze nie wiedziała co ja spotka następnego dnia.

Clare nie może spać, gdy nadchodzi nowy dzień okazuje się, że jej chłopak, z którym mieszka od pół roku nie wrócił na noc. Wraz z jego przyjacielem zgłaszają sprawę na policję, ale gdy widzą jak wygląda śledztwo, postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce. To co odkryją mrozi krew w żyłach.

Hannah to dziewczynka, która sprawia duże problemy wychowawcze. Odrywała lalką nogi, zrzucała ze schodów brata… Na swoim koncie ma wiele złych rzeczy. Jej rodzice mają pewną tajemnicą, którą przez przypadek poznaje Hannah. Od tamtej pory mają związane ręce i nie potrafią szukać pomocy u psychologa. Z każdym dniem boją się jej coraz bardziej.

Akcja książki dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. W teraźniejszości oraz w latach 80 i 90 ubiegłego wieku. Klimat książki jest mroczny. Zarówno to co działa się w przeszłości, jak również czasy obecne mają to coś, co sprawia, że podczas czytania czuje się gęsią skórkę. Tempo akcji jest dynamiczne, a pod koniec książki pędzi w zatrważającym tempie. Na jaw wychodzą wszystkie sekrety rodziny Lucka, które potrafią zaskoczyć. Myślałam na początku, że to będzie jedna tajemnica, o której dowiedziała się przez przypadek Hannah. Okazało ...

Beth jest żoną i matką, przede wszystkim matką. Pragnęła dziecka od lat.. naprawdę tak szczerze go pragnęła, że jest gotowa na wiele by być mamą... I jest, udało się... Pierw pojawiła się Hannah a potem jej młodszy brat... Jednak Hannah to bardzo wyjątkowe dziecko... Psuje zabawki, urywa lalkom głowy 🤯, i nie tylko .. straszy dzieci w przedszkolu i co najważniejsze jest z tego powodu zadowolona... Ku przerażeniu rodziców i ich obawom.
Doskonale ich rozumiem, który rodzic by się nie zmartwił gdyby jego dziecko wysyłało takie sygnały?
Jednak czy Hannah jest zła sama z siebie? A może to geny? A może jakieś przeżycie mocno na nią wpłynęło? Czemu Hannah tak bardzo różni się od rodziców, brata i innych dzieci?
Pewnie zapytajcie czy rodzice szukali pomocy, owszem próbowali do czasu .. do czasu aż ich dziecko, w wieku zaledwie kilku lat poznało mroczny sekret .. Sekret, którego nie powinno słyszeć!
Ta książka to ogrom tajemnic, sekretów, mroku i ciągłego napięcia, bo czytając czytelnik wie, że zaraz coś się wydarzy ... Tylko co? I jak wielką będzie to tym razem bomba?
Akcja książki toczy się w odpowiednim rytmie, nie wlecze się, nie jesteśmy zalewani niepotrzebnymi informacjami, a jednocześnie wszystko jest w rytmie, nie pędzi na łeb na szyję, dzięki czemu Autorka nie gubi wątków.
Jestem pod wrażeniem tego jaki Autorka stworzyła świat, bohaterów, oraz jak pięknie tkała wydarzenia stronę po stronie, by doprowadzić czytelnika do finału, który po raz kolejny...

Camilla Way to autorka bardzo dobrego thrillera. #złedziecko to książka, która przyprawiała mnie o dreszcze już od pierwszych stron, a całe napięcie trzymało do samego konca. A to za sprawą małej dziewczynki Hannah u której wykryto zaburzenia socjopatyczne. Robi się ciekawie prawda? A to tylko początek 😏


Jestem pod wrażeniem jak autorka dobrze poprowadziła tą fabułę i wykreowała bohaterów. Już od pierwszych stron jest mrocznie i tajemniczo. Ciekawość jak potoczą się losy bohaterów była ogromna, ciężko było odłożyć tę książkę choć na chwilę. Akcja dzieje się w 2 przestrzeniach czasowych, które początkowo w ogóle się ze sobą nie łączą. Pierwsza z nich ma miejsce w Cambridgeshire 1987 i opowiada o podaj Doug i Beth i ich córki Hannah. Druga toczy się współcześnie w Londynie w 2017 roku i to poznamy Clare i Luka, mężczyzna pewnego dnia znika. Dwa różne wątki - jeden z zaginięciem mężczyzny, drugi problemy rodzinno - wychowawcze. Na dodatek pełno tu było sekretów rodzinnych, które na koniec wyszły na jaw. Jak autorka to wszystko połączyła? Przekonajcie się! Na pewno będziecie zaskoczeni, tak jak i ja!