Śleboda recenzja

Lubię książki o Tatrach, Zakopanem i góralach. Zainteresowałam się kryminałem rozgrywającym się w Murzasichle, w małej wiosce między Bukowiną Tatrzańską i Zakopanem. Ciekawe jest nawiązanie do historii niezbyt chwalebnej tego regionu, czyli do Goralenvolk i UB. Interesujące są postacie górali, a szczególnie Babońka. Niestety to była tylko piękna fasada, a za fasadą banał i sztampa. Po latach do swojej rodziny w Murzasichle przyjeżdża trzydziestoletnia doktor antropologii Anka Serafin. W dzieciństwie spędzała tam wszystkie wakacje, później kontakt się urwał. Teraz przyjechała na urlop. Na pierwszej wycieczce do Doliny Suchej Wody znajduje zwłoki starego górala Jana Ślebody, brutalnie zamordowanego. Oczywiście to nie jedyne zwłoki w tym kryminale. Następny zbiorowy mord jest jeszcze bardziej szokujący. Śledztwo prowadzi podkomisarz Chowaniec z Komendy w Zakopanem. Mam uczulenie na komisarzy alkoholików lub byłych alkoholików, to już wyświechtany banał. Nudziłam się przy kolejnych rozważaniach nad pełną butelką piwa, czy wódki, pić czy nie pić. Na następnym miejscu rozmyśla o ponowne spotkanie z Anką, w której był zakochany jako dziecko. Na śledztwo zostawało mało miejsca. Babońka powiedziała, że górale wszystko o sobie wiedzą, oprócz górala podkomisarza, który porusza się jak dziecko we mgle. Jednak przybywa nieustraszony dziennikarz śledczy tablioidu Sebastian Strzygoń, irytujący zarozumiały bufon. Przecież tylko tabloidy mogą odkryć prawdę. Niemniej irytująca jest pani antropolog, zachowująca się jak rozchwiana emocjonalnie nastolatka, sama niewiedząca, czego pragnie. Początkowo odcina się od tego śledztwa, później ulega namowom Sebastiana i pomaga mu. Początek interesujący, ale szybko okazuje się, że wstawki historyczne mają nas tylko szokować, na przykład swastykami i Goralenvolk. Przynależność do Goralenvolk deklarowało około 18% ludności góralskiej, a w Zakopanem 23%, a więc to była mniejszość. Historia z czasów wojny dolepiona sztucznie. Zresztą górale w tym kryminale ukazani są dość kontrowersyjnie. Niestety wątek kryminalny banalny, czytelnicy w połowie powieści dochodzą do prawdy, a bohaterowie daleko w lesie. W końcówce pojawiają się gangsterzy jak z „mafii Pruszkowskiej” (przepraszam mieszkańców Pruszkowa) i zakończenie kompletnie nieprawdopodobne.

Niestety kolejni polscy pisarze kryminałów, które mnie jedynie zirytowały swoją banalnością, schematami i nudą. Nie jestem zainteresowana następnymi książkami tych autorów.