Polowanie na psy recenzja

Była to moja najdłużej czytana książka w ciągu ostatnich kilku lat. Tylko przez pryzmat wzbudzanych emocji potrafię ją ocenić. Powieść nie wywołała we mnie zaciekawienia, niepokoju, napięcia, natomiast doprowadziła do uczucia niechęci do twórczości tego autora. Liczyłam na dogłębniejsze ukazanie socjalistycznych realiów, wprowadzenia stanu wojennego, rozpracowywania przez milicję struktur opozycji, inwigilację podziemnych działaczy, wrogów ustroju. Mimo, że jedna płaszczyzna czasowa zaczyna się na parę dni przed wprowadzeniem stanu wojennego, to dzieje się ona obok wydarzeń z 1981 - 1982 i dotyczy jedynie prowadzonego śledztwa. Dopiero na ostatnich stronach autor nieznacznie zgłębił temat.
W te miejsce otrzymałam nic nie wnoszące i nieinteresujące opisy, jak kubek po kawie niesiony wiatrem wprost pod koła ciężarówki, czy trasę jaką pokonuje bohater jadąc ulicą x, skręca w prawo i jest na moście y. Może dla osób świetnie znających miasto, w którym dzieje się akcja jest to interesująca informacja, ale mnie męczyły takie opisy. Swoją drogą zawsze zastanawiam się po co pisarze chwalą się tego typu wiedzą skoro rzadko kiedy jest ona przydatna. Rozumiem opisy zabytków wraz z opisami otoczenia, ale trasa...

Kolejnym zastosowanym w powieści zabiegiem, który był dla mnie niezrozumiały, to uprzedzanie wydarzeń, czym autor zabił chęć poznania dalszych wydarzeń. W momencie znalezienia kolejnych zwłok, autor wrzucał retrospekcję z morderstwa. Dobrze, czytelnik wiedział jak dochodziło do zabójstwa, ale skąd to wiedzieli milicjanci już nie do końca było oczywiste. Nie zawsze wnioski były poprzedzone ich dedukcją, czy zebranymi dowodami.

Bohaterów było sporo, ale ich kreacja była w większości nijaka. Nikogo nie obdarzyłam sympatią.

Możliwe, że na mój subiektywny odbiór miał mocno zaakcentowany wątek sensacyjny, za którym nie przepadam.
Podobno jeśli książka od początku nie przypadła do gustu należy ją porzucić, by nie umykał czas, który można przeznaczyć na czytanie lepszych. Przeczytałam tą powieść, ale na drugą część szkoda mojego czasu.