Kobieta z biblioteki recenzja

Czterech nieznajomych siedzących przy jednym stole w bibliotece i krzyk kobiety, który zakłóca ciszę. Bostońska biblioteka i zbrodnia, dzięki której wiele mrocznych sekretów ujrzy światło dzienne... To tyle o fabule, która jest intrygująca i mocno nieoczywista.

Wydawać by się mogło, że kryminalne opowieści podlegają pewnym schematom. Jednak Sulari Gentill wyszła poza utarte ramy i stworzyła kryminał, jakiego dotychczas nie czytałam. Choć na początku miałam problem z wdrożeniem się w nową formę i musiałam poświęcić książce więcej uwagi, to muszę przyznać, że w ogólnym rozrachunku ta powieść wypada całkiem dobrze.

"Kobieta z biblioteki" to lekki kryminał, w którym nie sama zbrodnia jest najistotniejsza, a tajemnice, jakie skrywają bohaterowie. Szkatułkowa fabuła, wątek pisarski i inteligentny styl pisania, sprawiają, że książkę czyta się przyjemnie. Autorka stara się wyprowadzić czytelnika w pole i wzbudzić w nim niepewność. Przyznam, że robi to umiejętnie. Kilka razy dałam się zwieść, ale były też momenty, że łatwo udało mi się przewidzieć rozwój wydarzeń. Czy uważam to za minus książki? Absolutnie nie! Osobiście lubię, jak moje przypuszczenia pokrywają się z tym, co wymyślił sobie autor.

Książka w książce i jeszcze jedna książka, do tego biblioteka, pisarka i pisarz. Mocno książkowa obsada na pewno wzbudzi euforię w czytelniczych sercach. Nie ukrywam, że mnie skusiła okładka i biblioteka w tytule. Jednak spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Jak już Wam wcześniej wspominałam, początek nie zapowiadał rewelacji i nawet trochę mi się dłużył. Obawiałam się, że porzucę książkę i jej nie skończę. Jednak po kilkudziesięciu stronach, gdy wczułam się w fabułę i zaczęłam poprawnie rozróżniać bohaterów, zupełnie inaczej spojrzałam na tę historię. Okazało się, że ta powieść ma potencjał, który autorka wykorzystała w 100%.

Mimo początkowych zawirowań, mimo mocno irytującego tajemniczego Leo, który coraz śmielej ingerował w pracę twórczą jednej z bohaterek, muszę przyznać, że „Kobieta z biblioteki” zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Na pewno doskonale się sprawdzi jako lektura, w długie jesienne wieczory. Zaskoczy formą i niejednokrotnie rozgrywającymi się na kartach powieści wydarzeniami.
Przeczytajcie i dajcie znać, jak Wam się podobało.