Mroczne wody recenzja

Przed laty przeczytałam „Białą księżniczkę” i zakochałam się w powieściach autorki. Lubię jej styl i to jak świetnie łączy historię z fikcją literacką. Zawsze z niecierpliwością wyczekuję kolejnych powieści i z wielkim zaangażowaniem oddaję się lekturze. Zapominam o teraźniejszości i przenoszę się w czasie.

Z przyjemnością przeczytałam drugą część sagi Fairmile, „Mroczne wody”. Sagi wyjątkowej, bo skupiającej się na silnych kobietach, które pragną miłości, szczęścia i domu.
Od wydarzeń z poprzedniej części („Mokradła”) minęło dwadzieścia lat. Do nędznego magazynu na brzegach Tamizy przybywa dwoje niespodziewanych gości. Pierwszy to sir James, który ma nadzieję odnaleźć porzuconą przed dwudziestu laty kochankę. Zaś drugim gościem jest piękna wdowa, która twierdzi, że jest synową Alinor, a jej mąż zginął w ciemnych wodach weneckiej laguny. Alinor jest jednak przekonana, że jej syn żyje, a podająca się za wdowę kobieta jest oszustką. To zaledwie zarys fabuły, ale trudno ją streścić w kilku zdaniach. Historia jest po prostu fantastyczna. To wędrówka przez rok 1670 z całym jego przepychem i biedą. Od Londynu przez Wenecję aż do Ameryki…każdy wątek doskonale rozwinięty i każdy ciekawy. Pokuszę się o stwierdzenie, że jest to wiktoriańska powieść sensacyjna, pełna chciwości, manipulacji, intryg i pożądania. Ponowne spotkanie z bohaterami bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło i muszę przyznać, że #mrocznewody bardzo mi się podobały.
Dzięki rozległej wiedzy historycznej Philippa Gregory potrafi doskonale oddać realia panujące w danej epoce. Jej styl jest żywy i przekonujący, czasami nawet archaiczny, co sprawia wrażenie, że powieść powstała przed wiekami, a nie w czasach współczesnych. To tworzy klimat, w którym z łatwością można się zatracić.

Philippa Gregory bez wątpienia jest królową powieści historycznych. Doskonale buduje fabułę, tworzy silne kobiece charaktery i manewruje między historycznymi wydarzeniami.
Jestem bardzo ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Dlatego już teraz czekam na kolejną część i liczę, że będzie równie emocjonująca jak ta.
Polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią fikcję historyczną, ale też i tym, którzy lubią odkrywać ukryte na kartach powieści tajemnice.