Zachmurzenie umiarkowane recenzja

Hej, hej

[…] „Życie. Może budzić strach, byle nie lęk. Nie można też się bać tego, co nadejdzie. Lęk nawet wolność zniewoli, więc trzeba myśleć o tym, co jest. Czasami przyjąć jak słoik z miodem. Czasami odrzucić niczym zatrutą myśl. I móc oddychać…”

Zazwyczaj nie zaczynam recenzji od cytatu, ale ten jest tak bardzo prawdziwy i refleksyjny, że po prostu musiałam się z wami nim podzielić. Jest w nim tyle mądrości, że wystarczy dla każdego.

Po trzydziestu latach małżeństwa Karol Polny podejmuje decyzję o odejściu od żony. Mimo zimy przeprowadza się do altany na ogródkach działkowych. Ma dość życia z ciągle sfrustrowaną i niezadowoloną partnerką, która go nie docenia i karmi znienawidzoną marchewką z groszkiem. Jak na tę decyzję zareaguje Róża i czy będzie w stanie sobie z nią poradzić? A może jest jeszcze szansa, by przegonić czarne chmury i uratować małżeństwo?

Książkę Barbary Kosmowskiej przeczytałam już jakiś czas temu, jednak zwlekałam z recenzją, ponieważ musiałam sobie poukładać w głowie jej treść i na spokojnie przeanalizować emocje, które towarzyszyły mi w trakcie lektury. Mimo lekkiego czasami zabawnego stylu ta książka skłania do głębszych przemyśleń i refleksji. Nie ukrywam, że bardzo podoba mi się taki sposób przedstawienia historii Róży i Karola. Porównanie ich związku do stanu pogody to idealny sposób na dotarcie do ich wewnętrznych rozważań, spostrzeżeń i decyzji, a tym samym do odkrycia prawdy o samych sobie.

Wciągnęłam się w historię Róży i Karola i zaciekawieniem śledziłam ich przemyślenia, wspomnienia i relacje z ich związku. Każde z nich inaczej postrzegało sytuację. Karol poczuł się wolny, a Róża samotna. Cóż, czasami potrzeba rozłąki, by zrozumieć swoje błędy i spojrzeć z dystansem na swoje zachowanie. Patrząc na związek Róży i Karola nie sposób uniknąć porównań do własnego życia lub najbliższego otoczenia. Ich błędy wydają się znajome i takie prawdziwe…

O związkach można mówić i pisać w nieskończoność. Każdy z nas ma na ten temat inne zadnie, inne doświadczenia i dla każdego związek znaczy coś innego. Jednak są pewne stałe, które można dostrzec w każdej teorii. Wzajemne relacje wymagają codziennej pielęgnacji, rozmowy i kompromisów. Jeśli tego zabraknie, to możemy być pewni, że prędzej czy później nadciągną czarne chmury, które nie pozwolą przebić się słońcu.

Trzeba żyć tak, aby być sobą i tej drugiej osobie też na to pozwolić.

Polecam "Zachmurzenie umiarkowane" szczególnie tym starszym czytelnikom, ale myślę, że ci młodsi też znajdą tu coś dla siebie, a może nawet zmienią coś na lepsze w swoich związkach.