Zawsze będziemy razem recenzja

Bardzo dobra obyczajówka. Tak jednym zdaniem mogę określić najnowszą książkę G. Gargaś. „Zawsze będziemy razem” to opowieść o losach kilku rodzin, osadzona w PRL-owskiej Warszawie. Dla mnie osobiście to czasy nieznane, urodziłam się dużo później, więc realia tamtych lat znam tylko z opowieści i literatury. Z tym większą przyjemnością czytałam o emocjach, które targały bohaterami. Mamy tu połączenie życia codziennego, rodzinnego z zaangażowaniem politycznym w walkę z ówczesną władzą. Bez wątpienia nie były to łatwe czasy, więc też i emocje oraz relacje międzyludzkie były dość skomplikowane. Nieufność, strach, obawa towarzyszyły wielu ludziom. Nikt nie miał do końca pewności, czy jego najlepszy przyjaciel nie jest przypadkiem współpracownikiem SB. Do tego wszelkie układy, układziki i „haki” nie ułatwiały funkcjonowania w codzienności.

W opowieść o rodzie Dobrzyńskich autorka wplotła także wątek dotyczący nielegalnego handlu dziećmi. Proceder, który faktycznie miał miejsce w Polsce w czasach głębokiego PRL. Chyba właśnie ta część wstrząsnęła mną najbardziej. Okrucieństwo (bo inaczej się tego nie da nazwać) opiekunek domu samotnej matki wobec podopiecznych przeraża i szokuje. Kobiety, które z uwagi na szczególny stan, jakim jest ciąża, powinny być chronione i mieć odpowiednią opiekę, były traktowane gorzej niż śmieci. Do tego dochodzi niemoc tych, którzy chcieli tym ciężarnym kobietom pomóc. Niemoc, bo nie mieli najmniejszych szans w starciu z aparatem władzy, który o wszystkim wiedział i dawał na to przyzwolenie.

G. Gargaś pisze tak, że od lektury wprost nie można się oderwać. Książkę chłonie się strona za stroną, styl pisania i język opowieści urzeka i tworzy klimat, niezależnie od tego czy mowa jest o spotkaniu sióstr przy kawie czy o strajkach robotniczych. Za każdym razem oczyma wyobraźni widzi się scenę wykreowaną przez autorkę tak, jakby stało się tuż obok.

Moja przygoda z sagą Dobrzyńskich rozpoczęła się co prawda od drugiego tomu, ale z przyjemnością sięgnę też po pierwszy i następne, tym bardziej, że zakończenie książki pozwala przypuszczać i mieć nadzieję, że możemy się spodziewać kolejnej części.