Brnąc przez kosodrzewinę

Nie jestem fanką powieści w formie opowiadań. Nie to, że nie lubię tak skonstruowanej literatury, aczkolwiek musi mnie coś wybitnie zaciekawić, by sięgnąć po zbiór opowiadań, i trzymać w napięciu, by dotrwać do końca.
Do tej pory zastanawia mnie, jak to się stało, że przebrnęłam przez tą kosodrzewinę, że mimo wszystko skończyłam czytać, ponieważ w książce naprawdę niewiele jest tych opowiadań, które ciekawią.
Rozumiem grozę, która Grzelak sugestywnie dawkował i całkiem dobrze opisał, natomiast kompletnie nie jestem w stanie wyjaśnić tych "przesłań", które z uporem maniaka Autor wciskał w każdą z historii.
Opowiadania "Dziewczynka z granatami" i "Miłość i nienawiść" nawiązują do narodu ukraińskiego, z czego to pierwsze do aktualnej sytuacji u naszych sąsiadów. Drugie z nich już bazuje na przeciwieństwie, czyli na wydarzeniach w Wołyniu. Szeroka rozbieżność, ale napisane rzeczywiście z głębią, dające do myślenia i pozostawiające smutek i pustkę.
"Patostreamer" też zasługuje na wzmiankę, ponieważ porusza problem bardzo aktualny, jakim jest chore pokazywanie wszelkich patologicznych zachowań w internecie. Jeszcze bardziej chore jest to, że ktoś to w ogóle ogląda, zachwyca się tym, i oczekuje wiecej- tu trzeba pogratulować Grzelakowi, bo opisał problem i jego potencjalne skutki barwnie i obrzydliwie. Daje do myślenia i wzbudza emocje. Brawo!
Pozostałe opowiadania mocno średnie, nudnawe, nie zapadające w pamięć. Właściwie nie są specjalnie odkrywcze i nawet...

Dzięki uprzejmości autora Artura Grzelaka miałam przyjemność odsłuchać jego antologię "Brnąc przez kosodrzewinę" wydaną nakładem wydawnictwa Planeta Czytelnika, która dostępna jest również na Empikgo.com Powiem Wam, że zostałam miło zaskoczona. Nie spodziewałam się tak wyważonej dawki mroku i grozy. Wow! Takiej literatury nam potrzeba więcej.

W książce "Brnąc przez kosodrzewinę" otrzymujemy 16 mrocznych, budzących lęk opowieści, z których każde jest inne. Autor umiejętnie lawiruje między gatunkami. Dostajemy dawkę słowiańskiego horroru, szczyptę klimatu postapo, namiastkę slashera czy garść thrillera psychologicznego. Nie brak tu absurdu czy groteski. Mamy ludowe przesady, dawne wierzenia, prastare rytuały, przedwieczne istoty, tajemnice i śmiercionośny wirus. Wszystko wyważone z umiarem i podane w świetnej formie. Widać, że różnorodność tematyczna nie sprawia autorowi problemu i potrafi dostosować słownictwo indywidualne do każdego opowiadania. Język jest plastyczny i płynny, przez co książkę czyta się lekko i przyjemnie. Każda historia, ze zbioru, jest inna i wyjątkowa, dzięki czemu każdy znajdzie tu coś dla siebie. Jednak nie jest to książka dla osób o słabych nerwach. Opowieści Artura Grzelaka ocierają się o skrajne emocje, są brutalne, krwawe, mroczne i przerażające. Rządzi tu tajemnica i groza, które wciągają czytelnika bez reszty. Ukazują pierwotne zło, które siedzi w człowieku. Jednocześnie poruszają ważne tematy i niosą przekaz. Klimat jest duszny i prz...