Morderstwo na Korfu

Nie wiem, co myśleć, bo ilość pozytywnych opinii dochodzących co mnie z rożnych stron, sugeruje, iż autor nie wypadł krowie spod ogona. Nawet moja książkowa piapsióła, z którą wymieniamy się tytułami i autorami... Nawet ona mi pana Rogozińskiego podsuwała, jako gwarantowany zapluwacz ekranu. Ok, w innej książce, ale jednak...
I tutaj, nakanapie.pl, pozytywne komentarze przeważają (wraz z Vemoną, której gust literacki jest mocno zbieżny z moim. Czyli - jeśli kilka osob nakanapie.pl jest w stanie cos przeczytać i jeszcze sie dobrze bawić, to ja też.)
A otóż nie.
Ja nie.

Nie dokończyłam ksiazki, bo zwyczajnie nie miałam ochoty. Gorzej: Nie miałam nic. Ani ochoty, ani jej braku. Normalnie, jak wspominana kilkukrotnie, nowelka z powieści Chmielewskiej...
Z braku innego slowa, akcja, maksymalnie rozwleczona. Fabuły (przynajmniej do 1/3 książki) nie ma, za to jest nieprawdopodobna ilość didaskaliów, wtrętów nie na temat, Nie chce być niegrzeczna, ale wydaje mi się, że autorowi nikt nie uświadomił, że retrospekcje mają urozmaicić treść, a nie stanowić główny jej trzon.
No i ta beznadziejnie nieżyciowa główna postać. Ilu, nawet poczytnych, autorów kryminałów czy tam romansów, ma swoją osobista asystentkę, która za nią oddycha, je i sika?? Może i mają, ale nie w polskich realiach...No i właśnie - polskie realia: Na Brodę Zeusa... czemu młode pokolenie autorów w piękną Grecję, której niczego nie brakuje, wrzuca polską obsadę? Z polskimi realiami z greck...

Książka do przeczytania bez fajerwerków, ale też bez specjalnej przykrości. Mnóstwo motywów już nie raz wykorzystywanych w kryminałach. Tu bardziej robotę robią postaci bohaterów niż intryga. Ja się domyśliłam, kto będzie mordercą, zanim padł pierwszy trup. Nie przeszkodziło mi to w dokończeniu czytania. Jako przerywnik pomiędzy cięższymi lekturami ta powieść jest idealna.

Czytam wręcz nałogowo i rzadko staję przed dylematem, po co sięgnąć. Te wybory ułatwiają mi często akcje czytelnicze, bo to chyba najbardziej motywuje mnie do konkretnych tytułów czy autorów. I tak właśnie styczeń upłynął mi trochę pod znakiem Alka Rogozińskiego, do którego z przyjemnością wróciłam.
"Morderstwo na Korfu" to kontynuacja "Ukochanego z piekła rodem", choć bohaterowie wykreowani przez autora dość płynnie krążą między jego seriami i pojedynczymi książkami. Ten cykl dotyczy z założenia Joanny Szmidt, a tej pisarki po prostu nie sposób nie polubić, więc po pierwszym tomie byłam bardzo ciekawa jej dalszych losów. Pewna byłam tylko tego, że nie będzie nudno.
Podobnego zdania był też bez wątpienia Krzysztof Darski, policjant, który jako partner menedżerki Joanny, zdążył już przekonać się, że autorka po prostu przyciąga kłopoty i w jej wykonaniu nawet urlop nie będzie spokojny. I choć Szmidt zajmuje się pisaniem romansów, to w prywatnym życiu towarzyszy jej raczej kryminał.
Trzeba przyznać autorowi, że tym razem scenerię do morderstwa wybrał wyjątkowo urokliwą. Osobiście fanką greckich klimatów nie jestem, ale potrafię zrozumieć, dlaczego są uważane za atrakcyjne. Zresztą Alek opisywał tę wyspę tak, że nawet mi się spodobało. Choć i zbrodnia na pewno miała na to wpływ.
Niby to komedia kryminalna, a powiało tu Agathą Christie i motywem zamkniętego pokoju. Naprawdę wyjątkowo byłam tutaj skupiona na intrydze i ogromnie ciekawa, kto okaże się mordercą. ...

Absolutnie uwielbiam słuchać audiobooków Rogozińskiego, nawet jeśli wiem, że są one maksymalnie infantylne. To jest dobra historia na odmóżdżenie. Po prostu nie myślcie jak to czytacie (lub słuchacie), nie szukajcie tu logiki.

Morderstwo na greckim, zielonym słonecznym Korfu - wszyscy zaproszeni przez właściciela pensjonatu goście mieli powód, by zabić. Kto okazał się mordercą na Korfu? Zachęcam do sięgnięcia po tę lekką powieść kryminalną napisaną z humorem umiejscowioną na malowniczej greckiej wyspie.

No i stało się... Po kilku turbulencjach i chwilowej zmianie kursu (kilka książek dla dzieci), wraz z Joanną wreszcie wylądowałyśmy na Korfu. Odebrałyśmy walizki i ruszyłyśmy na podbój Grecji (a przynajmniej jej najbardziej zielonej wyspy). Kochani, co tam się działo... Ale o tym za chwilę!

Witajcie w Dassii - niewielkiej miejscowości położonej na północno-wschodnim wybrzeżu wyspy Korfu. Temperatura sięga do 30 stopni, nie jest za gorąco, więc z pewnością się nie roztopicie. Dassia to idealne miejsce dla osób potrzebujących ciszy i spokoju podczas wakacji, czyli krótko mówiąc idealne miejsce dla mnie i Joanny. No ale że z Joanną nie można i nie da się nudzić, to atrakcji miałam moc! Zameldowałyśmy się w "Villi Zeus", której właścicielem jest sympatyczny Grek Stefanos i niezwłocznie wyruszyłyśmy w drogę. Dzięki Joannie zwiedziłam Mon Repos (dawna posiadłość gubernatora brytyjskiego na przylądku Kanoni, z klasycystycznym pałacykiem letnim) błądziłam wąskimi uliczkami zaopatrzona w kiepski przewodnik turystyczny w poszukiwaniu ponoć najsłynniejszej cukierni Rosy's Place a nawet zdążyłam wplątać się w morderstwo. I to nie jedno!

Po zjedzeniu blisko kilograma wymyślnych ciasteczek słynnej Rosy (z pistacjami, greckimi rodzynkami, orzeszkami pinii, kumkwatem... o ile tego było!) pasowało trochę się pogłowić i zastanowić nad rozwiązaniem sprawy zabójstwa w malowniczej Grecji. Na szczęście miałam wsparcie w postaci Krzysztofa Darskiego - sama nie rozwiązałam zag...

Mam słabość do pana Rogozińskiego. Wracam do jego powieści, kiedy potrzebuję czegoś lekkiego na poprawę humoru. Te komedie kryminalne wciągają do reszty, chociaż rozwiązania są zazwyczaj przewidywalne. Tym razem udało mi się odkryć mordercę zanim zrobili to nasi bohaterowie, co nie przeszkodziło mi radości w czytaniu, a samych bohaterów polubiłam - no może poza samej głównej postaci Joanny Szmidt - ta od połowy powieści była dość irytująca :)