@oga

frodo - oczywiście, że ten podział był zawsze. Ale wcześniej wynikał głównie z tego, że słowo pisane było trudno dostępne. No i analfabetyzm pierwotny, ten naturalnie niewinny ;) był także rozpowszechniony. Teraz możemy mówić tylko o wtórnych. I ogromna ilość ludzi wyłącza się sama, na własne życzenie. To jest chyba ta nowa jakość.
Może rzeczywiście trzeba winić szkołę? Zawsze pasuje utarty sc...

o, to jest chyba temat na większą dyskusję :)
Ja przyznam, że czasem mam trudność z określeniem, czy coś jest pop-nauk, czy nie. Ktoś może dysponuje dobrą definicją?
Czytam dużo książek non-fiction, częściowo z konieczności do pracy - i tutaj nie mam problemów, widzę (zazwyczaj:) różnicę między naukową a popularno-naukową. Natomiast jeśli sięgam po coś z dziedzin, na których się kompletni...

o rany, rzeczywiście, te statystyki są przerażające. Zwłaszcza ankieta milagros. Aż się nie chce wierzyć! Zgadzam się z tym wnioskiem z twojej, milagros, ankiety - trzeba pomyśleć o przywróceniu egzaminów wstępnych... (nie tylko z tego względu zresztą, ja mam kontakt z różnymi studentami, i zauważam ogólny spadek, że tak powiem, ilości "właściwych osób na właściwym miejscu"). Ale zostawiając kwest...

Przemek znalazł salomonowe rozwiązanie, świetnie :)

Aj, ale to trudne jest!
Ale dobrze, sama się o to prosiłam :)
Wydaje mi się, że najbardziej spójne są kolekcje Kasia9 i anek7 - wszystkie książki w nich łączy nie tylko to, że nie są o miłości, ale też stanowią zbiory dość jednolite tematycznie. Zatem najchętniej wskazałabym obie dziewczyny do nagrody.
Może Czcigodna Redakcja Najczerwieńszej Kanapy (tutaj kłaniam się i uśmiecham przymi...

Ale mi zrobiliście niespodziankę! :)
Szczerze nie spodziewałam się, zwłaszcza, że potraktowałam hasło antywalentynkowe dość swoiście. Ale dziękuję, dziękuję! A książki z tej mojej kolekcji rzeczywiście polecam - niekoniecznie w kontekście walentynek, ale w ogóle, dla tych wszystkich, którzy chcieliby się zastanowić nad istotą uczuć w inny niż "romansowy" sposób.
Natomiast co do nagrody - t...

http://nakanapie.pl/book/67919/flush-biografia.htm
"Flush" Virginii Woolf. Przypomniał mi się dzięki temu wątkowi, więc - dzięki, kanapq! :)
Bardzo fajna rzecz, pisana z punktu widzenia psa. Opowiada całe jego życie - a działo się w tym psim życiu dużo! Polecam, bardzo dobrze się czyta.

czytam teraz "Invocato" A. Tomaszewskiej i wprost nie mogę wyjść z zadziwienia - jak to możliwe, że ktoś zaakceptował i wydał coś tak niedobrego?!

A to może ja zacznę. Co prawda nie czytałam żadnej Pani książki, ale właśnie przeczytałam o tym doktoracie na temat Themersona, i widzę, że pisze Pani o postaciach historycznych. To może coś właśnie z życia Themersona? Tak mało o tej postaci obecnie, mam wrażenie, że został niezasłużenie zapomniany. A przecież byłoby o czym pisać, nieprawdaż? :)

Nikt nie wspomniał o Ziemiomorzu Ursuli Le Guin? To cykl, co prawda (dziedziczna choroba fantasy, jak zauwazył Maynard), ale nie są to olbrzymie tomiszcza, tylko kilka małych książeczek. A przecież to tam ukształtowały się najważniejsze elementy świata fantasy, powielane potem przez setki autorów. I są to bardzo piękne i mądre ksiązki (jak w ogóle u Le Guin, mądrej i niezwykłej autorki)
Poczat...

ciekawe - opis książki brzmi jak zawiązanie akcji serialu "Ranczo"...

Bo wszystko, nawet Bóg, rzuca cień, gdy na niebie świeci "Nagie słońce" (I. Asimov)

wtedy przyszła "Roztrzepana sprzątaczka" (Dorota Gellner) i posprzątała...

A, nie zauważyłam, rzeczywiście. I to akurat mnie zaciekawia, bo bardzo lubię Annę Kareninę :) Dzięki za zwrócenie uwagi.

jednak Antygona nie wzięła tego do siebie, bo... akurat wyjechała do Nowego Jorku ("Antygona w Nowym Jorku", Głowacki)

Ja zawsze zaglądam na tylną okładkę. Oczywiście, wiem, że będzie głównie apologetyczna, ale zawsze można się czegoś dowiedzieć o treści książki, przynajmniej tak najogólniej "o co chodzi". Nawet jeśli są to tylko porównania z innymi książkami (dość denerwujący zwyczaj). Z drugiej strony prawdą też jest, że po przeczytaniu całości możemy co najwyżej uśmiechnąć się smutno lub ze złością, zajrzawszy ...

Bardzo fajny pomysł z tą książką miesiąca, chociaż też wyraziście mi ukazał, że styczeń "zmarnowałam" pod wględem czytelniczym... Parę drobnych powiastek, a poza tym tylko - praca praca praca. I jedyny zasłużony kandydat na ksiązkę miesiaca (a właściwie co najmniej kwartału), czyli "Król bólu", ciągle leży otwarty...

Ja też zazwyczaj czytam więcej niż jedną na raz, ale to dlatego, że czytam bardzo różne rzeczy. Mam taki szczątkowy podział - do tramwaju, do poduszki, do przeglądania w wolnej chwili, do przeglądania w chwilach wolnych od przeglądania, itp.
Wiadomo, że w tramwaju/ autobusie nie czyta się rzeczy trudnych, bo się nie da. Nie czyta się też książek grubych, bo ciężko nosić ;) Do poduszki właściwi...

Czyli wychodzi na to, że to jest taka zabawa, która ma czytelnikowi poprawić samopoczucie - o ile odkryje nawiązania i poczynione zmiany. No, to nie jest takie najgłupsze. Co prawda zaspokajanie własnego ego nie jest największą wartością, jakiej się można doszukiwać w literaturze, ale też nie najmniejszą :)
Ale też nadal zostaje to, chyba, w obrębie nowej mody postmodernistycznej. Taki pastisz...

Od razu zastrzegam, że żadnego mashupa nie czytałam, więc pewnie nie powinnam się wypowiadać. Ale się wypowiem ;)
Pierwsze wrażenie: to pewnie nic dobrego. Wygląda to na taki płytki postmodernizm, bardzo sztampowy: wziąć jakieś kompletnie odległe memy i zmiksować (jak sama nazwa gatunku wskazuje). Czy to ma jakiś sens? Czy coś nowego odkryjemy w klasykach, jeśli zostaną przepisane na język sen...

o tak, mcmarcus, popieram, taki wątek by się przydał. Ja na przykład miałam niemiłe doświadczenia z selkarem - nie pomyśleli o tym, żeby mnie poinformować, że zamówione (i zapłacone!) przeze mnie ksiązki są dla nich niedostępne. Chociaż na stronie księgarni można było zamówić. Dopiero gdy odczekałam jakiś czas i zapytałam, co z moją przesyłką, raczyli odpowiedzieć, że nie zrealizują...

Co prawda dużo pewnie zależy od tego, CO chce się pisać, w związku z tym różnego rodzaju wykształcenie byłoby potrzebne. Niemniej ja uważam, że wykształcenie "tak w ogóle" jest potrzebne, i to bardzo.
Pomijając nawet tak podstawową sprawę jak poprawność językowa (bo to przecież jest podstawa), którą właściwie można nabyć już w szkole podstawowej (przynajmniej za moich czasów to w podstawówce b...

Ja sobie czasem myślę, że może chciałabym żyć w świecie z "Lodu" Dukaja, świecie skrajnie dwuwartościowym. Gdzie wszystko jest, że użyję cytatu skądinąd, "tak - tak, nie - nie". Gdzie się, dosłownie i metafizycznie, "zamarza" w swoich cechach indywidualnych, na zawsze. Wiadomo, czego się po kim spodziewać. Wiadomo, kto dobry, kto zły, kto chytry, kto podły, kto naiwny. I nie można tego zmienić. Oc...

a ja ciągle, od dłuższego już czasu, "Króla bólu", najnowszą książkę Dukaja. Zbiór opowiadań. To chyba za dużo jak na biednego czytelnika; nie jeden oszałamiający świat, ale aż osiem różnych kosmosów, i osiem nowych sposobów na zmierzenie się z najwazniejszymi pytaniami... jeszcze mi to zajmie trochę czasu :)

Uwielbiam "Sto lat samotności", to dla mnie kwintesencja magiczności. Tam wszystko jest głęboko sensowne, ważne, "po coś", "dlaczegoś". Wydarzenia splatają się w niezwykłe, nieoczekiwane, ale mocne nici o niezwykłych barwach. I na podstawie tego mojego uwielbienia dla "Stu lat" mogę pokusić się o refleksję na temat podjęty przez zapendo: jakie były powody poczytności literatury realizmu magicznego...