Idealna

Na początku nie iskrzyło... Myślałam - ale to już było... Ileż można czytać o małżeństwie, które rozpada się podporządkowane rutynie spłodzenia potomka? Które nie ma już se sobą nic wspólnego oprócz dni płodnych? I o tej trzeciej? I nad czym tu tyle ochów i achów?! Ale nagle zaczyna się dziać i dzieje się do samego końca. I już nie dało się odłożyć, i już czytało się samo aż do ostatniego rozdziału. I chociaż domyśliłam się bardzo szybko kim jest czarny charakter tej opowieści, nie zmniejszyło to przyjemności czytania w żaden sposób.
Świetny debiut, mam nadzieję, że Pani Magda na tym nie zakończy swojej kariery :)
Polecam!

Akcja książki prowadzona równocześnie z punktu widzenia kilku bohaterów, co pozwala czytelnikowi poznać różne punkty widzenia na to samo wydarzenie lub zachowanie.
Muszę się przyznać, że pierwsze 150 stron to była dla mnie orka na ugorze! Strasznie się męczyłem i nie mogłem doczekać się początku akcji.
Druga połowa książki to naprawdę dobry kawałek literatury: akcja nagle przyspiesza, do tej pory oderwane wątki zaczynają się łączyć a do jednej z głównych bohaterek zaczyna docierać że żyje w Matrixie.
Oceniając całościowo uważam tę książkę za pozycję wartą przeczytania.

W sumie trudno mi ocenić.
Początek to powieść obyczajowa, mamy małżeństwo, potem tą trzecią, która jest - no właśnie, w połowie książki - zaskoczenie, niestety motyw zbyt oczywisty. Druga para, motyw i życie w sumie też zwykłe. Zaskoczenie połączenie tych dwóch par i stworzenie opowieści, która jednocześnie wciąga, z drugiej strony opisuje zwykłe losy. Mam taką huśtawkę nastroju czytając debiut autorki, od zaciekawienia, po nudę, od zachwytu po obojętność. Ponieważ następna powieść "Trzecia" uznałam za bardzo dobrą, tę uznam za dobrą, autorka się rozwija ku lepszemu :-)

"Idealna".
Podrzuciła mi ją Mama. Bo nie tylko Jej, ale i Jej koleżance, i córce koleżanki… Więc mi też się spodoba. No😊
I rzeczywiście. Może bez entuzjazmu, ale tak. Czyta się lekko, szybko i bez wysiłku😊

Thriller psychologiczny. Dla mnie: bardziej powieść obyczajowa. One i on. I jeszcze jeden on.

Plusy:
- pokazanie, jak długa walka z niemożnością zajścia w ciążę wpływa destrukcyjnie na związek,
- próby pokazania, jak jedno zdarzenie jest różnie interpretowane przez różne osoby,
- stworzenie klarownej całości, bez gubienia czy mylenia poszczególnych nitek przez autorkę,
- zaskakujące rozwiązanie problemu,
- krótkie rozdziały,
- zwrócenie uwagi na badania profilaktyczne,
- poruszenie problemów dotyczących wielu współczesnych młodych ludzi.

Minusy:
- słabość pokazania emocji i uczuć ze strony męskich narratorów (jakoś zgrzytało mi wychodzące z ust męskich narratorów wspominanie „najcudowniejszych” nocy i to nie w słowach skierowanych do kobiety; brak „męskiej” reakcji na wiadomość, że było się „narzędziem” w rękach kochanki itd.),
- ciężarna kobieta, która z obawy przed poronieniem spowodowanym niesieniem papierowych toreb z zakupami (komplet pościeli, ręcznik i sweter) korzysta z taksówki, chwilę później przesuwa meble w pokoju,
- bogata, przedsiębiorcza i wiele podróżująca kobieta, po wymeldowaniu z pięciogwiazdkowego hotelu, w europejskiej stolicy, nie podczas szczytu G10 lub mistrzostw Europy w piłc...

Książkę przeczytałam w ciągu kilku godzin. Czyta się ją bardzo dobrze ale jest przeciętna. Po przeczytaniu wielu opinii spodziewałam się więcej emocji. Ale to jest osobista ocena każdego czytelnika. Dla mnie fabuła nie była zbyt wyszukana chociaż poruszone problemy np. obsesja posiadania dzieci, zdrada, zawiść czy zemsta mogą budować akcję. A już absolutnie rozczarowało mnie zakończenie. Niech każdy oceni to sam.

Cóż to była za opowieść...

Anita, piękna młoda kobieta, której największym pragnieniem jest posiadanie dziecko. Adam, mąż Anity. Mężczyzna zmęczony obsesją żony, jednak mimo wszystko wciąż ją kocha. Marta, intrygantka. Czyżby zabójczy trójkąt?

Świetna książka! Moje pierwsze, osobiste spotkanie z twórczością Stachuli, ale jakże udane. Historia trzymająca w napięciu aż do ostatniej strony. Coś cudownego!

„ Z przeszłością jest jak z pogodą – wszyscy o niej mówią , ale nikt nie ma na nią wpływu. „

„ Idealna „ od dłuższego czasu oczekiwała na półce „ Chcę przeczytać „ , w końcu doczekała się swojej kolejki. Chyba za bardzo byłam nakręcona pozytywnymi opiniami oraz promocją książki gdzie obiecano mi , że to trzymający poziom thriller psychologiczny, objawienie na rynku czytelniczym. Czytając zaczęłam się zastanawiać, co wzbudziło taki zachwyt u większości czytelników gdyż ja jakoś obiecanego thrillera nie widzę. Akcja powieści na początku bardzo wolno się rozwija, niemalże do 160 strony oczekiwałam rozwoju sytuacji. Historia jest przedstawiona z punktu widzenia kilku osób, autorka powierza zamiennie narrację kilku bohaterom. Wątek rozpadającego się małżeństwa usilnie starającego się o potomka nie wpisał mi się jakoś w ramy gatunku za jaki uważa się thriller. Bardziej przypomina mi to literaturę obyczajową z elementami thrillera i zaczynałam się zwyczajnie nudzić co w przypadku takiej literatury jest niedopuszczalne. Owszem autorka porusza problemy, które w dzisiejszych czasach są codziennością. Wzajemne pretensje, poczucie krzywdy i ciągłe obwinianie się doprowadzają do zdrady. Zdrada przez większość fabuły uznawana jest za coś obrzydliwego godnego potępienia. Autorka porusza także współczesny problem podglądania , obserwowania z ukrycia innych. „ Idealna „ to taka fantazja na temat tego, do czego może doprowadzić przyglądanie się innym ludziom. Natknęłam się gdzieś...

„Idealna” to literacki debiut Magdy Stachuli, który ukazał się w 2016 roku. Jak to bywa z debiutami, książce daleko jest do doskonałości. Choć opis fabuły brzmi interesująco, a autorka może pochwalić się bardzo dobrym stylem, sama treść książki jest niezbyt zajmująca. Określana mianem thrillera psychologicznego powieść okazała się przeciętną, mroczną obyczajówką, a nie trzymającym w napięciu dreszczowcem. To historia małżeńskiego kryzysu okraszona mocno przewidywalnym wątkiem kryminalnym, który według mnie został potraktowany po macoszemu, a jego rozwiązanie mocno mnie rozczarowało.

Idealna to genialny debiut Magdaleny Stachuli. Książka od pierwszych stron pochłonęła mnie do reszty. Znajdziecie w niej ciekawą fabułę i zaskakujące zaskoczenie. Polecam

Przyznam, że rzadko sięgam po kryminały i thrillery. Nigdy nie pociągał mnie ten gatunek. Nie lubię czytać o morderstwach, intrygach. Jednak w książce Magdy Stachuli pt. „Idealna” nie znalazłam tego wszystkiego.

„Idealna” to powieść, którą przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Wciągnęłam się w tę historię. I, gdy już zbliżałam się do jej końca, stwierdziłam nawet, że chyba polubię się z thrillerami psychologicznymi.

Od razu zdradzę, że w książce mamy czterech narratorów i, jak się domyśliłam, jest to celowy zabieg literacki zastosowany przez autorkę. A wszystko po to, abyśmy mogli poznać opisywane problemy jak najdokładniej i to z różnych perspektyw.

Anita i Adam to młode małżeństwo. Wzorowa para, znakomicie się dogadują, do czasu. Właśnie przeżywają kryzys. Od wielu miesięcy bezskutecznie starają się o dziecko. Każda próba nie przynosi oczekiwanego rezultatu. Kobietę powoli taka sytuacja zaczyna dobijać psychicznie. Staje się coraz bardziej sfrustrowana, wściekła na wszystko i wszystkich dookoła. Obwinia otoczenie, a najbardziej swojego męża – Adama, który nie potrafi spełnić jej marzenia o tym, by wreszcie została matką. Mężczyzna również czuje się zmęczony, nie tyle już ciągłymi staraniami o dziecko, ale przede wszystkim zachowaniem żony. Przygnieciony rodzinnymi kłopotami postanawia poszukać odprężenia w ramionach innej kobiety. Tymczasem Anita znajduje sobie nowe hobby, którym jest podglądanie innych przez kamerę internetową.
Co z tego ...