Jej portret

Maja ma właściwie wszystko, kochającego męża, dzieci , piękny dom, a przede wszystkim pracę przynoszącą satysfakcję. Jest bowiem pisarką, której powieści rozchodzą się jak świeże bułeczki. Kobieta jednak nie jest do końca szczęśliwa, zarzuca mężowi brak zainteresowania domem i zrzucanie wszystkiego na jej barki.
Ponieważ mieszkają w Niemczech, niedaleko polskiej granicy Maja postanawia wyjechać na jakiś czas do kraju aby znaleźć nowe tematy do kolejnej książki. Na miejscu spotyka się ze swoją wieloletnią przyjaciółką. Ale na ulicy dochodzi do jeszcze jednego spotkania tym razem jest to była nastoletnia miłość.
To pozornie przypadkowe spotkanie zmienia wszystko w życiu Mai , która wikła się w romans, który nie ma szans na trwanie. Pod pozorem odzyskania pamiętnika, który dawny ukochany ma wielokrotnie spotyka się z nim.
O ile trzeba przyznać, że autorka potrafi świetnie operować emocjami od rozczulających dotyczących domu, dzieci o tyle zbudowała postać głównej bohaterki jako kobiety, która bez chwili wahania potrafi porzucić stabilizację dla wyimaginowanego uczucia. Och jakże to było denerwujące. Miałam ochotę wejść do książki i potrząsnąć Mają z hasłem opamiętaj się, bo tracisz mnóstwo.
Inną sprawą jest, że autorka rozciągnęła romans na właściwie całą powieść, po pewnym czasie stawało się to już nudne. Za dużo wewnętrznych przemyśleń kobiety, tak naprawdę nic nie wnoszących ani do fabuły ani do jej ewentualnego pomysłu na powieść.