Napraw mnie

Po całkiem znośnej pierwszej części bez wahania sięgnęłam po kolejny tom. I aż ciarki mnie przechodzą na wspomnienie o tym czymś. Chaos, brak logiki i pomysłu!, wydarzenia od czapy, beznadziejne zachowania bohaterów. Zgadzam się z recenzją @adakr. Nie polecam.

Dobre, lekkie pióro, to rzadkość, ale Anna Langner doskonale radzi sobie z opisywaniem rzeczywistości. Można powiedzieć, że niektóre sytuacje w całej serii są infantylne, że dorosły człowiek już wie, że pewnych rzeczy nie należy robić. Jednak historia młodych u progu dorosłości rządzi się swoimi prawami. Bohaterowie mają prawo do popełniania błędów i je wykorzystują. Atutem tej historii jest niewątpliwie to, że wyciągają wnioski ze swoich potknięć i starają się nad sobą pracować. Warto docenić spójność kreacji bohaterów, brak przypadkowości i dobrą fabułę, bez przepychu i górnolotnych stwierdzeń. Ta książka jest taka jak być powinna, fascynująca i wciągająca.

Bardzo podoba mi się pióro pisarki, gdyż zawsze potrafi nas zaskoczyć. Na początku mamy monotonie, tych dwoje nie potrafią dojść do porozumienia, cały czas się kłócą i dogryzają sobie. Później natomiast napięcie, jakie nam towarzyszy ciągle wzrasta, by później przy zakończeniu całkowicie zwalić czytelnika z nóg. Czytelnik do końca nie wie, co się wydarzyło i czy to na pewno koniec? Jednak mi bardzo zakończenie się podoba. Autorka pozostawiła otartą furtkę. Może powstanie trzecia część?
Oczywiście w tej historii nie zabraknie ślimaków i wiecznego monologu głównej bohaterki, jednak myślę, że dzięki temu ta historia jest świetna.

Słodkości i dobry serial, właśnie tak według Amy leczy się złamane serce. Nowa praca w agencji reklamowej pozwoli jej na chwilę zapomnieć o problemach. W tej samej firmie pracuje pewien uzdolniony programista, przystojny i wytatuowany. Ale chwila, czy my już nie znamy tego Pana? Tak! Losy Barry’ego i Amy splotą się na nowo. Czy uda im się odbudować zrujnowaną relację?

Po lekturze “Zniszcz mnie” byłam zachwycona swobodnym i zabawnym stylem autorki. No i ta chemia między bohaterami... Aż buzowała! “Napraw mnie” sprawiło, że siedzi we mnie masa mieszanych uczuć. Byłam ogromnie ciekawa, jak zakończą się losy Amy i Barry’ego, jednak muszę przyznać, że tym razem sama fabuła nie skradła mojego serca. Wkradło się tutaj bardzo dużo absurdalnych sytuacji, szczególnie tych związanych z pracą w biurze (zawsze mocno zwracam na to uwagę!), których po prostu nie mogłam przełknąć. Niektóre zachowania bohaterów także pozostawiały wiele do życzenia. Najbardziej w mojej pamięci wyryła się Becky, która była specyficzna już w poprzedniej części, a tym razem dosyć mocno przekracza granicę żenady. Zakończenie było nie do przewidzenia. Nie potrafię jednak powiedzieć, czy wywarło na mnie pozytywne, czy negatywne wrażenie. Oczekiwałam czegoś zupełnie innego. No dobrze, było trochę narzekania, ale już koniec... Jest w tej książce jedna rzecz, dla której naprawdę warto po nią sięgnąć — relacja Amy i Barry’ego. Tym razem okazała się najmocniejszym elementem “Napraw mnie”. Iskry nieprzerwani...

Z początku czytając książkę miałam mieszane uczucia. Ciagle kłótnie, brak porozumienia oraz jeden wielki mętlik w głowie czytelnika nie pomagały. Jednak nie wiele później, zrozumiałam, że bohaterowie zwyczajnie się zmienili. Co prawda nie na gorszych tylko na bardziej dorosłych/dojrzałych. Teraz są bardziej uczuciowi oraz co z tym idzie bardziej porywczy. Podczas czytania targają nami różne emocje, poprzez rozbawienie w pierwszych stronach książki czy też po żarty o rodzince ślimaków. Aż po takie uczucia jak ból, strata, brak możliwości naprawienia sytuacji czyli okropna bezradność. To wszystko sprawia, że książka jest pełna żywych i namacalnych emocji. Pozycja ma dobrze dopracowanych bohaterów, bo i nowi jak i starzy poboczni bohaterowie mają jakieś zadanie żeby być w książce.
•
Poczułam się z kontynuacją ”Zniszcz mnie” trochę bardziej zżyta, wszystko przez to, że tak samo jak każdy człowiek wiem, jak to jest gdy wszystko się wali. Jak człowiek nie ma ochoty nawet na wytłumaczenie się, bo jest za bardzo zdruzgotany. Książka ”Napraw mnie” to opowieść o tym jak niedomówienia mogą nas zniszczyć. Jak same domysły bez znajomosci co druga strona ma dopowiedzenia w pewniej ważniej sprawie, mogą nas sponiewierać. Książka nadto pokazuje, że często wina leży niekoniecznie po jednej ze stron, a po obu stronach. Zaś rozmowa i dojście do porozumienia mogą uczynić cuda, po których łatwiej jest naprawić swojej błędy.
Nie pozostaje mi nic innego zrobić, jak polecić wam tę k...

Mam dla Was recenzje książki "Napraw mnie" @anna_langner.autorka ♥️
.
Co to była za historia. Kontynuacja losów Amy i Barry'ego... Po wyjeździe i odejściu Barry 'go, Amy zatraca się w imprezach... Nie spodziewa się jednego, że... Będą razem pracować... Czy będą potrafili się dogadać jak ludzie? Dlaczego Barry wyjechał? O co chodzi ze zdjęciami Amy? Kto stoi za ich rozstaniem? Komu na tym zależało? Czy przyjaźń Barry'ego i Ricka przetrwa? I co z tym wszystkim ma wspólnego przyjaciel chłopaka?
.
Ile jest w stanie człowiek wycierpieć dla miłości? Czy Amy wybaczy Barry'emu, sytuację do której się dopuścił będąc na haju? Czy Barry wybaczy dziewczynie i ponownie jej zaufa ?
.
Powiem Wam, że zakończenie złamało mi serce... Takiego się nie spodziewałam... Ale nie napisze Wam co to było... Jedno jest pewne, w życiu każdy zasługuje na szansę by móc wyjaśnić, odbudować zaufanie. Wszystko zależy od tego czy będziemy umieli tą szansę wykorzystać... Nowy start, czysta karta, wspólna przyszłość?
Polecam Wam historie Amy i Barry'ego ♥️
"Co się z nami stało, Amy? – Barry chwyta mnie za ramię. Jego głos jest smutny. – Gdzie się zgubiliśmy? Dlaczego ty już nie ratujesz ślimaków, a ja nie jeżdżę na desce? Dorosłość przyszła po nas i zabrała nam to, co najpiękniejsze. Chciałbym cofnąć czas i zacząć wszystko od nowa."

Ama i Barry żyją osobno wcześniejsze historie które zostały nie wyjaśnione tą dwójkę męczą .Ama wraz ze swoja przyjaciolka zaczyna imprezowac by zapomniec o swoim uczuciu do chlopaka . Nowa praca, nowe życie dla ich obojga chociaż los znowu stawia ich na drodze . Ciężko tej dwójce dojść do porozumienia i wszystkie sprawy wyjaśnić . Przepychanki pomiędzy nimi zloty i upadki . Kto jest przeciwko im szczęścia i kto miesza pomiędzy nimi , A kto szczerze trzyma kciuki. Okazuje się że nie każdemu można ufać. Ona swoje zranienie wypełnia objadaniem się A on smutki opija w alkoholu . Znowu pojawiają się narkotyki które dużo namieszają. Wiele zwrotów akcji które zaskakują. Czy ta miłość może zakończyć się happy endem.

Szczerze takiego zakończenia się nie spodziewałam!!!! Co tu się wydarzyło. !!!
Pomimo że Ama nie raz działała mi na nerwy była ślepo zakochana i wszystko inne nie miało dla niej znaczenia no zesz nie raz powinna kopa dostać i się ogarnąć. Nie raz do książki mówiłam "Ama idź do przyjaciółki i ona dopiero ci nagada że się ogarniesz"
Przyjaciółki było w tej części mniej ale jak się pojawiała to z grubej rury . Nadal wyobraźnia Amy doprowadziła mnie do śmiechu 😂😂
Książka wciągnęła mnie jeszcze bardziej niż 1 tom . A 3 rozdzial zapamiętam na bardzo długo!!!!

Sama jestem w szoku, że przeczytałam tę książkę bo poprzednia część była moocno słaba. Tutaj jest ciut lepiej bo oprócz szybkiego czytania w samej fabule postacie odrobinę mniej myślą o seksie. Ale tylko odrobine mniej. Konflikty bohaterów były głupie i tak na prawdę w połowie książki mogły się skończyć. Inną sprawą jest fakt, że autorka nie określiła dokładnie wieku bohaterów i pod tym względem czułam się trochę zagubiona. W poprzedniej części zachowywali się jak licealiści/ studenci, którzy nie chodzą do szkoły bo wakacje. Tutaj już Amy i Barry zachowują się jak 30-latkowie pracujący w korporacji, a od poprzedniej części minęło raptem 3 miesiące. Samo zakończenie okazało się dla mnie wielkim WTF. Jeśli ta seria ma się zakończyć to nie rozumiem po co został wprowadzony taki zabieg, ale to może ja po prostu liczyłam na prostsze zakończenie.

Sama nie wiem czy rzucać książka o ścianę od razu czy tuż po zakończeniu. Mam mieszane uczucia jeśli chodzi o samą. Książkę, bohaterów czy fabule. Książka zdecydowanie dla młodszych czytelników. Niewymagająca. Z lekkim piórem autorki,chic czasami zbyt monotonnie.