Sekretne życie pisarzy

"Giom Misso". Podobno tak wymawia się imię i nazwisko autora Sekretnego życia pisarzy. Czy ma to jakiekolwiek praktyczne znaczenie? Nie. To bardziej ciekawostka - smaczek dla czytelników, którzy tak jak ja tego nie wiedzieli i nie zhańbili się pytaniem o to wujka gogla, albo nigdy nie musieli w bibliotece pytać o książki pana "musso". Dlaczego więc marnuję litery na przekazane tej informacji? Bo mam wrażenie, że całe sekretne życie opiera się na takich właśnie smaczkach i ciekawostkach zawartych w kolejnych szkatułkowych opowieściach, którymi Musso czaruje i zwodzi czytelnika.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, Musso pisze ładnie, nie unikając banałów o życiu pisarza i "prawdziwej miłości" ale, chwała bogu, nie wykazuje większych tendencji do lania wody, dzięki czemu Sekretne życie liczy mniej niż 300 stron i czyta się je szybko. Intryga, chociaż skomplikowana i dosyć zawiła, jest prosta w odbiorze, jednak podczas lektury chwilami miałem wrażenie jakbym czytał jedynie szkic powieści, jeszcze przed ostatecznym szlifem i rozwinięciem wszystkich wątków i też niektóre z nich (nie napiszę które, żeby nie spoilerować) kończą się jakby Musso nie miał pomysłu jak je godnie zamknąć, całość ratuje finałowa opowieść, od której nie potrafiłem się oderwać.

Słowem podsumowania: książka jest dziwna, osobliwa i na swój sposób wyjątkowa, to kawałek świetnej rozrywkowej literatury urlopowej - raz, że lekkiej, dwa, że wciągającej, i trzy, że klimat wyspy Beaumont jest i...

Chciałabym trochę pobyć na takiej wyspie i pomieszkać w domu na skale nad brzegiem morza. Nawet pomimo mrocznych tajemnic z nim związanych. Sceneria jest według mnie najmocniejszą stroną tej książki. Akcja jest wartka, pełna twistów, czyta się z zainteresowaniem. Mam jednak wrażenie, ze autor się trochę czytelnikami bawi, zwłaszcza w wątku narratora. (Nie będę spojlerować, trzeba samemu przeczytać, aby zrozumieć o co mi chodzi). Lekka rozrywka na czas epidemii.

„Sekretne życie pisarzy” to było moje drugie spotkanie z piórem popularnego francuskiego pisarza Guillaume’a Musso. Tak się dziwnie złożyło, że w obydwu czytanych przeze mnie książkach występują postacie pisarzy :) W tej znalazłam dwie rzeczy, które na pewno warto wyróżnić. Po pierwsze styl i budowa powieści – to historia o pisarzach przeplatana wywiadami, artykułami prasowymi i opowieściami, która tak naprawdę pisana jest przez jednego z nich, a na koniec okazuje się jeszcze co innego. Styl jest taki trochę reporterski, prosty i surowy, przez co książkę czyta się ciekawie. Druga sprawa to wiele trafnych uwag dotyczących pisarzy, czytelników i funkcjonowania społeczeństwa w ogóle. Oczywiście książka kategoryzowana jest jako thriller / kryminał, więc jest i trup, i intryga kryminalna – ciekawe, choć raczej nie wysuwające się na plan pierwszy. Ogólnie, mimo iż podczas lektury nie czułam specjalnie wielkich emocji, to wiem, że ten tytuł zostanie w mojej głowie na długo, gdyż zdecydowanie jest inny niż wszystko co ostatnio czytałam.

Uwielbiam Musso. To jeden z moich ulubionych pisarzy, zawsze czekam na jego książki i czytam je jednym tchem. Jednak nie tym razem. Czytałam tę powieść bardzo długo. Odkładałam, wracałam, odkładałam, przeplatałam czymś innym i tak aż do teraz. Męczyłam się. Nudziłam się. Ja wiem, że nie można trzymać zawsze jednakowo wysokiego poziomu i wybaczam to autorowi jednak po raz pierwszy miałam wrażenie, że książka mu się po prostu nie udała.

Akcja toczy się masakrycznie wolno. Dopiero około 80 strony zaczęłam czuć cokolwiek w związku z fabułą.

Życie pisarza Nathana Fowlesa jest intrygujące. I to jest fakt ale zanim dowiemy się dlaczego to sto razy chce nas trafić szlag :) Irytująca i namolna Mathilde Monney i jej zakamuflowane intencje, do tego trup, nieufni mieszkańcy małej wyspy, zdziwaczały, miejscowy księgarz i jego pomocnik, niespełniony, początkujący pisarz Raphael niezdrowo zafascynowany Fowlesem. Niby wszystko co potrzebne żeby ukręcić świetną fabułę, a jednak czego mi zabrakło. Tempa.

Ale mimo wszystko to nadal Musso. Intrygujący, chociaż w tej konkretnej powieści nierówny i irytujący.

Zakończenie mistrzowskie. Bardziej niż niesamowite.

Tak sobie myślę, że może tą książką chciał nam przekazać, że bycie pisarzem to nie zawsze przysłowiowa „bułka z masłem” i nawet bycie na szczycie nie zawsze przynosi oczekiwaną satysfakcję. Że czasem trzeba uciec bo to jedyny sposób by przetrwać.

Jakkolwiek by było z tą książką...

Sekretne życie pisarzy to moje pierwsze spotkanie z twórczością Guillaume Musso. Sporo dobrego słyszałam już o autorze, no ale jakoś się wcześniej nie złożyło ;)
Trochę mam mieszane uczucia co do tej książki. Czyta się ją naprawdę dobrze, wręcz płynie się przez kolejne strony. Samo miejsce, wyspa Beaumont, jej urokliwy klimat, wszystko jest opisane tak, że aż chciałoby się tam pojechać!
Nagle w tym spokojnym, jakby odgrodzonym od reszty, małym kawałku świata, dzieje się coś złego, dochodzi do zbrodni i nawet w otaczającym krajobrazie jakby dało się to wyczuć.
Tylko kurcze, jakoś historia tej zbrodni nie zrobiła na mnie większego wrażenia, w dodatku sama nie wiem dlaczego. Przecież jest to wszystko dość mocno zawiłe, prawda odkrywana powoli i kiedy myślisz, że wiesz co się stało, okazuje się, że to wciąż niecała prawda, że jest coś jeszcze, bardziej, głębiej, potworniej.
Naprawdę nie potrafię wyjaśnić w tej chwili czego mi zabrakło.
Co za to ogromnie mi się podobało, to wszelkie odniesienia do pracy pisarza, do życia pisarza. To, że to wszystko się splata. O życiu w dwóch światach. O natchnieniu, o tym jak dosłownie wszystko może dać początek nowej historii.
.
Myślę, że w przyszłości sięgnę po kolejne książki Musso.

W połowie czytania zastanawiałam się do czego zmierzamy, ja i główny bohater. Nie będę ukrywać, że trochę się nawet nudziłam, ratował mnie tylko styl autora - nieoczywisty, filozoficzny i trochę nostalgiczny. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z Musso, lubię jego twórczość, a tutaj taka stagnacja.

Nie od dziś wiadomo, że autor świetnie miesza style i gatunki. Mieszanina thrillera psychologicznego, kryminału i obyczajówki w jego wykonaniu, to idealne polączenie, które daje mocno do myślenia. Bo po tej połowie, w której nic się spektakularnego nie działo, Musso wytoczył ciężką artylerię. Akcja nabrała rozpędu, wszystko się pogmatwało, a autor wodził nas za nos. Gdy już byłam pewna, jak skończy się ta historia, nastąpił zwrot akcji i czytanie skończyłam z niedowierzaniem na twarzy.

Ciekawy pomysł, dobre wykonanie, realność i logika to najlepsze cechy tej powieści. Podobało mi się również ujawnianie sekretów pisarza, trochę takie cyniczne podejście do zawodu. Pokazanie, że jest to praca na cały etat, a nie tylko pisanina dla siebie samego. Ja polecam, bo to idealna powieść na długi wieczór pod kocem.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem i mam trochę mieszane uczucia. Historia była dobrze opowiedziana, ale jak dla mnie zabrakło jej efektu Wow. Trochę się męczyłam, szczególnie do połowy, potem było znacznie lepiej, dobrze że zakończenie wynagradza i nadrabia całość.

Książki Musso, uwielbiam za to, że za każdym razem mnie zaskakują. Przeczytałam już chyba wszystkie jego powieści dostępne na polskim rynku i naprawdę nie mogę powiedzieć, żeby miały schematyczną fabułę. Są wątki obyczajowe, kryminalne, sensacyjne, czasem pojawiają się "siły nadprzyrodzone", ale wszystkie łączy jedno - czyta się je fantastycznie 😁
Nie inaczej było z zeszłoroczną nowością "Sekretnym życiem pisarzy". Tym razem chcemy odkryć, dlaczego uznany pisarz Nathan Fawles, przed dwudziestu laty nagle ogłosił zakończenie pisarskiej kariery i przeniósł się na mało znaną wysepkę Beaumont. Sytuacja komplikuje się, gdy na spokojnej wyspie, zostaje odnalezione ciało młodej dziewczyny. Jakie sekrety skrywa kryjący się przed światem pisarz i pozostali mieszkańcy tej na pierwszy rzut oka oazy spokoju?
Po powyższym opisie, można by wnioskować, że mamy do czynienia z powieścią kryminalną jakich wiele. Jednak nie wszystko jest takim jakie się wydaje 😉

Moja przygoda z twórczością Musso zaczęła się kilka lat temu od książki "Papierowa dziewczyna", a na zdjęciu widnieje ostatnio wydana książka autora "Sekretne życie pisarzy".

Mija dwadzieścia lat od ostatniego wywiadu, który udzielił autor Nathan Flawes, lecz jego książki dalej cieszą się dużą popularnością. Gdy na wyspę na której mieszka Nathan przybywają dwie nowe osoby wszystko ulega zmianie. Mathilde to szwajcarska dziennikarka, która pragnie poznać sekrety pisarza, natomiast drugą osobą jest młody chłopak, który pragnie pisać i dowiedzieć się czegoś więcej o tej sztuce od swojego idola. Niespodziewanie na wyspie dochodzi do morderstwa pewnej kobiety i miejsce to na pewien czas zostaje zamknięte. Czty sławny pisarz zaszył się w swojej głuszy bo ma coś na sumieniu?

Musso znany jest z tego, że jego powieści nie są jednoznaczne. Różne gatunki, ciekawi, chociaż mocno sponiewierani przez los bohaterowie, przemyślane, mimo, że czasem bardzo niecodzienne sytuacje, elementy fantastyki...

"Sekretne życie pisarzy" to powieść, która jest dobra, jednak porównując do wcześniejszych książek autora nie jest wybitna. Czyta się ją bardzo dobrze i szybko, autor wykreował kilka bardzo ciekawych postaci, akcji nadał odpowiednią tajemniczość, dodał smaczku w postaci zagadki kryminalnej, którą czytelnik z ciekawością odkrywa, ale...

Niestety nie porwała mnie ta historia, czegoś mi w niej zabrakło i chyba pierw...

Bardzo nieoczywista i do końca nie wiadomo jak to się skończy. Wiele wątków, wiele sekretów, bohaterowie, którzy uznawani są za ludzi porządnych i poukładanych wcale nimi nie są. Jest to moje drugie podejście do tego autora, pierwsza, którą przeczytałam była to "Papierowa dziewczyna", była okay, lecz to nie było coś znakomitego, fantastycznego i wciągającego jak to. To też była druga książka, którą czytałam koniec końców okazała się thrillerem/kryminałem. Jedynie co mi brakowało to takiego całkowitego zakończenia, czy Flawes wydał wszystkie informacje jakie posiadał, co się stało z Mathildą. Na pewno do książki będę wracać, szybko i przyjemne się ją czytał. A i zrobiło mi się strasznie przykro, kiedy to jeden z moich ulubieńców zginął śmiercią tragiczną, i niestety tego wyjaśnienia też mi brakowało.

Głęboko skrywany sekret sławnego pisarza chcieliby poznać wszyscy (zagorzali czytelnicy, natrętni dziennikarze, mieszkańcy małej wyspy, na której mieszka autor...).
Co mogło skłonić Nathana Fawles'a do nagłego porzucenia kariery i pustelniczego życia z dala od wszystkich?
Musso buduje przed nami misterną tajemnicę, którą pozwala nam później stopniowo odkrywać, zostawiając trochę miejsca na domysły. Pomysł jest ciekawy, historia przykuwa uwagę; jedyne, czego mi zabrakło to odrobina magii, którą autor dodał z powodzeniem do poprzednich powieści.

Jeden z bohaterów tej książki wypowiedział takie słowa: "Podstawową cechą pisarza winna być umiejętność wciągnięcia czytelnika w zniewalający świat interesujących bohaterów, tak aby mógł oderwać się całkowicie od codzienności". I według mnie to zdanie świetnie obrazuje tę powieść - to historia wciągająca, intrygująca, pełna tajemnic i zaskakująca, porywająca czytelnika i niepozwalająca się oderwać... Pan Musso jest naprawdę w formie :)


Przeczytana w ramach Olimpiady Czytelniczej

Bardzo lubię twórczość Musso, stąd gdy tylko ukazała się zapowiedź nowej pozycji wiedziałam, że znajdzie się na mojej półeczce.
Nathan Fawles jest pisarzem. Pewnego dnia niespodziewanie podejmuje decyzję o zakończeniu kariery. Osiada w Beaumont na wyspie na Morzu Śródziemnym i wiedzie skromne życie. Nikt nie wie co wpłynęło na taką decyzję pisarza, gdyż od lat odmawia udzielenia jakiegokolwiek wywiadu. Młody pisarz Raphael oraz dziennikarka Mathilde chcą się dowiedzieć co wpłynęło na jego decyzję.

Muszę przyznać, że jest to pierwsza książka autora, która zupełnie nie przypadła mi do gustu i na której się zawiodłam. Czegoś mi w niej zabrakło i zupełnie mnie nie porwała. Mam wrażenie, że jest trochę niedopracowana. Oczywiście mamy jak zawsze u tego autora zaskakujące zakończenie ale to za mało bym mogła całość książki ocenić wysoko.