Polski historyk, prof. dr hab.
W 1956 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Zakładzie Historii Narodów ZSRR. W 1964 obronił pracę doktorską pod tytułem: Koło Polskie w rosyjskiej Dumie Państwowej w latach 1906-1909. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1970 na podstawie rozprawy: Polacy w rosyjskim ruchu socjaldemokratycznym w latach 1883-1893. W 1971 otrzymał stanowisko docenta, a w 1981 tytuł profesora nadzwyczajnego.
W 1956 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Zakładzie Historii Narodów ZSRR. W 1964 obronił pracę doktorską pod tytułem: Koło Polskie w rosyjskiej Dumie Państwowej w latach 1906-1909. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1970 na podstawie rozprawy: Polacy w rosyjskim ruchu socjaldemokratycznym w latach 1883-1893. W 1971 otrzymał stanowisko docenta, a w 1981 tytuł profesora nadzwyczajnego.
Pełnił szereg funkcji w Instytucie Historii UJ, w latach 1980-1984 był zastępcą dyrektora Instytutu. Od 1987 kierował Zakładem Historii Europy Wschodniej. Jako badacz stosunków polsko-rosyjskich pełnił szereg funkcji społecznych. Był m.in. przewodniczącym Rady Naukowej Muzeum Lenina w Krakowie, a także wiceprzewodniczącym Komisji Historycznej Polsko-Radzieckiej. Zasiadał w Radzie Narodowej m. Krakowa.
W życiu prywatnym był żonaty, miał dwoje dzieci. Zginął w wypadku samochodowym. Został pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie.
/b6a8f23f7d3f7287d24ff61b23b1c3bc/n/michal-strogow)
/8775b1f3ce59738c47da5690aa07fd97/n/dzieje-azji-srodkowej)
