Średni moździerz batalionowy o klasycznej konstrukcji, składający się z trzech części: gładkościennej lufy z zamkiem iglicowym, podstawy (z mechanizmami: kierunkowym i podniesieniowym oraz dźwigarem i osłabiaczem odrzutu) oraz płyty oporowej. Do transportu rozkładany i przenoszony na jukach przez trzech żołnierzy. W uzbrojeniu Wojska Polskiego od czasu II wojny światowej do lat 90-tych. Przeznaczony do zwalczania siły żywej i środków ogniowych, zwłaszcza w ukryciach terenowych, punktów obserwacyjnych, do stawiania zasłony dymnej i wykonywania przejść w polach minowych.