Alegorie czytania : język figuralny u Rousseau, Nietzschego, Rilkego i Prousta

Książka opublikowana po raz pierwszy w roku 1979, wywarła wielki wpływ na studia humanistyczne w trzech przynajmniej dziedzinach: teorii języka figuralnego (retorycznego), analizie dyskursu filozoficznego i literackiego oraz filozofii interpretacji. Badania de Mana obejmują przede wszystkim sam akt lektury, ukazany jako proces konstruowania determinowany przez retorykę, która nierzadko za autora i czytelnika decyduje o znaczeniu wydobywanym z tekstu. Taka optyka umożliwia też krytyczną refleksję nad recepcją ważnych dzieł europejskiej literatury (Proust, Rilke, Nietzsche, Rousseau) i wyświetlenie zaplecza konkretnych nurtów interpretacyjnych.