W książce przedstawiono wyjątkowe scenariusze, przeznaczone do pracy z grupą. Głównym celem zamieszczonych tekstów jest profilaktyka oraz praca z emocjami. Scenariusze mogą znaleźć zastosowanie zarówno na zajęciach dydaktycznych, jak i socjoterapeutycznych, czy spotkaniach z grupą wsparcia.
Książka jest nie tylko źródłem pomysłów do pracy z grupą, ale również poradnikiem, w jaki sposób pisać własne, autorskie scenariusze bibliterapeutyczne.
Realizatorami przedstawionych tekstów mogą być nauczyciele szkół szczebli podstawowych, gimnazjalnych, zawodowych oraz licealnych. Mogą być one proponowane uczniom w ramach zajęć dydaktycznych i pozalekcyjnych (np. w świetlicach terapeutycznych).
[...] książkę uważam za bardzo wartościową merytorycznie, mądrą życiowo, potrzebną i pożyteczną społecznie, a przy tym pilnie oczekiwaną. Jej Redaktorowi Pani Ewelinie J. Koniecznej oraz Wszystkim Współautorom chciałam pogratulować zarówno koncepcji metodologicznej, jak i udanej próby rozbudzenia zainteresowania poruszaną problematyką nie tylko nauczycieli, wychowawców i terapeutów, ale rodziców, którzy często nie wiedzą, jak radzić sobie z takimi problemami w rodzinie, w domu, problemami, które -jako popularne, powszechnie dziś pojawiające się w naszych domach - zaistniały także w opracowanych i udostępnionych nam scenariuszach, a także samej młodzieży, która mając przykład postępowania swych rówieśników, może wyrobić sobie opinię, a poprzez przykład innych tak wiele można się w życiu nauczyć.
dr Elżbieta M. Minczakiewicz
Książka jest nie tylko źródłem pomysłów do pracy z grupą, ale również poradnikiem, w jaki sposób pisać własne, autorskie scenariusze bibliterapeutyczne.
Realizatorami przedstawionych tekstów mogą być nauczyciele szkół szczebli podstawowych, gimnazjalnych, zawodowych oraz licealnych. Mogą być one proponowane uczniom w ramach zajęć dydaktycznych i pozalekcyjnych (np. w świetlicach terapeutycznych).
[...] książkę uważam za bardzo wartościową merytorycznie, mądrą życiowo, potrzebną i pożyteczną społecznie, a przy tym pilnie oczekiwaną. Jej Redaktorowi Pani Ewelinie J. Koniecznej oraz Wszystkim Współautorom chciałam pogratulować zarówno koncepcji metodologicznej, jak i udanej próby rozbudzenia zainteresowania poruszaną problematyką nie tylko nauczycieli, wychowawców i terapeutów, ale rodziców, którzy często nie wiedzą, jak radzić sobie z takimi problemami w rodzinie, w domu, problemami, które -jako popularne, powszechnie dziś pojawiające się w naszych domach - zaistniały także w opracowanych i udostępnionych nam scenariuszach, a także samej młodzieży, która mając przykład postępowania swych rówieśników, może wyrobić sobie opinię, a poprzez przykład innych tak wiele można się w życiu nauczyć.
dr Elżbieta M. Minczakiewicz