Opinia na temat książki Brnąc przez kosodrzewinę

Nie jestem fanką powieści w formie opowiadań. Nie to, że nie lubię tak skonstruowanej literatury, aczkolwiek musi mnie coś wybitnie zaciekawić, by sięgnąć po zbiór opowiadań, i trzymać w napięciu, by dotrwać do końca.
Do tej pory zastanawia mnie, jak to się stało, że przebrnęłam przez tą kosodrzewinę, że mimo wszystko skończyłam czytać, ponieważ w książce naprawdę niewiele jest tych opowiadań, które ciekawią.
Rozumiem grozę, która Grzelak sugestywnie dawkował i całkiem dobrze opisał, natomiast kompletnie nie jestem w stanie wyjaśnić tych "przesłań", które z uporem maniaka Autor wciskał w każdą z historii.
Opowiadania "Dziewczynka z granatami" i "Miłość i nienawiść" nawiązują do narodu ukraińskiego, z czego to pierwsze do aktualnej sytuacji u naszych sąsiadów. Drugie z nich już bazuje na przeciwieństwie, czyli na wydarzeniach w Wołyniu. Szeroka rozbieżność, ale napisane rzeczywiście z głębią, dające do myślenia i pozostawiające smutek i pustkę.
"Patostreamer" też zasługuje na wzmiankę, ponieważ porusza problem bardzo aktualny, jakim jest chore pokazywanie wszelkich patologicznych zachowań w internecie. Jeszcze bardziej chore jest to, że ktoś to w ogóle ogląda, zachwyca się tym, i oczekuje wiecej- tu trzeba pogratulować Grzelakowi, bo opisał problem i jego potencjalne skutki barwnie i obrzydliwie. Daje do myślenia i wzbudza emocje. Brawo!
Pozostałe opowiadania mocno średnie, nudnawe, nie zapadające w pamięć. Właściwie nie są specjalnie odkrywcze i nawet nie bardzo ciekawe.
Widać, że Autor lubi Lovecrafta, Kinga, Mastertona. W niewielki sposób odwołuje się do słowiańskich wierzeń, aczkolwiek mam wrażenie, że jego wiedza w tym temacie ogranicza się jedynie do informacji z wikipedii.
Nie ma tu generalnie żadnej mocnej strony, opowiadania są krótkie, najdłuższe liczy coś około 30 stron. Nie mogłam skupić się na danej historii, ponieważ zaraz po rozpoczęciu niemal od razu następował koniec.