Opinia na temat książki Cena. W poszukiwaniu żydowskich dzieci po wojnie

Anna Bikont rusza śladami Lejba Majzelsa, który przeszukuje powojenną Polskę wysupłując ze wsi i miasteczek porzucone przez rodziców żydowskie dzieci. I jak to bywa w wojenno-powojennej zawierusze nic nie jest tu przejrzyste, nic czarno-białe. Rozpacz rodziców łączy się z nadzieją na życie, rozstanie na rychłe spotkanie, wiara w dobro człowieka z codzienną walką o przetrwanie. Bieda z ubóstwem, chciwość z dobrocią serca, a pamięć - z zapominaniem.
To nie jest łatwa lektura. Ogrom pracy, jaką
autorka włożyła w samodzielne poszukiwania i spisanie usłyszanych czy
odnalezionych historii (oraz dzieci) jest wręcz onieśmielający.
"Cena" przytłacza wiadomościami, zasypuje imionami, miejscami i
zdarzeniami. W pewnej chwili doznałem pewnego przesytu informacji, ale z
drugiej strony to przecież tylko wierzchołek góry lodowej. Są tu niewygodne
pytania i jeszcze mniej wygodne odpowiedzi, tak jak historia, której wyprzeć
się nie da (choć można o niej zapomnieć).

Czytajcie zatem Annę Bikont, niech Wam
będzie nieswojo, duszno. Wsłuchajcie się w dźwięk brzęczących monet, w szepty i
tajemnice skrywane w sąsiednim budynku, za szafą, w ziemiance. Poczujcie, jak z
każdym mijanym dniem mniej jest świata, który Was otaczał. Jak znika Wasze
imię, ginie Wasze dzieciństwo, a twarze rodziców zasłania nieprzezierna mgła
zapomnienia. I kiedy wszystko powstaje na nowo, a to co dookoła wydaje się
prawdą, przychodzi ten, który twierdzi, że jest zupełnie odwrotnie.