"Chcę żyć inaczej" to czwarty tom sagi "Tułacze życie". Tym razem przenosimy się po części do Łan, Krakowa i Paryża.
Wątek tej powieści skupia się na Zuzannie Neubiner. Interesuje się sztuką i pragnie pobierać nauki malarstwa. Niestety w Łanach nie ma tej możliwości. Jej matka, Marianna, prosi więc Michała Liniewskiego, który po śmierci rodziców został sam w Krakowie, by wziął pod opiekę jej córkę. Mogłaby wtedy spełniać swoje marzenie i kształcić się w wybranym kierunku. Michał "przygarnia pod swoje skrzydła" kuzynkę i oboje (a nawet we trójkę, gdyż Piotr, brat Zuzanny, także jedzie z nimi do miasta, by wstąpić do seminarium) wyruszają do mieszkania Michała.
Po pewnym czasie, nauki w Krakowie stają się niewystarczające. Aby rozwijać się i zaczać żyć z malarstwa, Zuzanna wraz z Michałem przenoszą się do Paryża. Mieszkanie przez dłuższy czas pod jednym dachem powoduje u obojga przywiązanie do siebie. Mają wspólne zainteresowania, lubią popijać razem herbatę i dyskutować. Odkrywają, że jedno bez drugiego nie może żyć. Tylko co zrobić, gdy istnieje między nimi spora różnica wieku i pokrewieństwo? Czy stanie ono na przeszkodzie do ich związku?
Odkąd zaczęłam czytać tę sagę (od pierwszej części), wciagnęłam się w losy rodziny Neubiner. Byłam bardzo ciekawa, zarówno czasów, w jakich żyli, jak i ich perypetii. Ewa Bauer świetnie odzwierciedla dawne lata, a w tym tomie pokazuje walkę kobiet o swoje prawa. Bohaterka buntuje się. Pragnie spełniać się w tym, co lubi, niż siedzieć w domu i wyczekiwać na męża, opiekując się swoją latoroślą. A gdyby tak nosić spodnie i mieć równe prawa z mężczyznami? Czy bohaterce się to udało wprowadzić w życie swój postulat? Przekonajcie się sami. Ja polecam zarówno "Chcę żyć inaczej", jak i całą sagę.
/76e2c37d-d0f6-4e2c-8146-26e6b788d01d/n/chce-zyc-inaczej)
