Opinia na temat książki Czarne sombrero z Orlim Piórem

Młodzi Czejeni uwięzieni w rezerwacie Agilar, wbrew woli wodza buntują się i uciekają z niewoli. Wśród nich znajduje się biały - Ron Hogan, któremu za to, że wcześniej pomógł Indianom odzyskać ich skarb z rąk wojska grozi stryczek. Zakochuje się on z wzajemnością w córce ważnego w plemieniu Mądrego Kruka - Chmurce i wyznaczany jest przez radę plemienia do niebagatelnych zadań. Czy nie zawiedzie współtowarzyszy?

To tylko jeden z kilku wątków w tej powieści. Każdy z nich jest pełen akcji, tępa i opisów bezkresu prerii u podnóża Gór Skalistych.
Książka dzieli się na dwie części - tę napisaną przez Adama Bahdaja, i drugą stworzoną przez jego syna - Marka. Zaczynając lekturę bałem się, że dalszy ciąg nie sprosta świetnemu początkowi. Obawy nie były słuszne! Oba pióra panów zdecydowanie różnią się. Widać to choćby po opisach przyrody, postaci czy akcji. Żaden natomiast nie jest zły. Ta książka to zdecydowanie przykład, że dobra literatura się nie starzeje, wartości w niej pokazane są ponadczasowe, a współczesny czytelnik będzie bawił się na niej tak dobrze, jak autora wiele lat temu zakładał. Warto docenić badania, jakie musiał wykonać Marek Bahdaj, by ukończyć zaczęte przez ojca dzieło. Jego wiedza na temat Indian po wojnie secesyjnej wydaje się być na naprawdę wysokim poziomie! Uważam, że ,,Czarne Sombrero z Orlim Piórem” to powieść kompletna. Pełna akcji, dobrze zarysowanych bohaterów, z którymi z biegiem zdarzeń wytwarza się więź, pogłębiająca informacje w danym zakresie i jak dla mnie przede wszystkim, napisana pięknym, mistrzowskim językiem. Piękna opowieść o przyjaźni, miłości, braterstwie poza podziałami etnicznymi! Polecam!