Opinia na temat książki Czas Honoru. Pożegnanie z Warszawą
Przeczytane
Powieści historyczne
Tak jak przy dwóch poprzednich częściach, książkę czytałam jednym tchem. W tej części autor 'pociągnął' postać Larsa Rainera, jego wewnętrzne zmaganie się w nim człowieczeństwa z bestialstwem. W części dotyczącej powstania chyba bardziej spodobało mi się co zrobiono w serialu. Ale i tak jest dobrze.
W dużej części, moim zdaniem, sukces książek jest zasługą znakomitej obsady w serialu, w którym każda rola, nawet najbardziej drugoplanowa została zagrana wspaniale, 'jak za dawnych lat'. Osobiście, moimi faworytami był Rainer i Woźniak.
Naprawdę polecam. W każdym wielu, bo to naprawdę ciekawa książka.
W dużej części, moim zdaniem, sukces książek jest zasługą znakomitej obsady w serialu, w którym każda rola, nawet najbardziej drugoplanowa została zagrana wspaniale, 'jak za dawnych lat'. Osobiście, moimi faworytami był Rainer i Woźniak.
Naprawdę polecam. W każdym wielu, bo to naprawdę ciekawa książka.
Ocena:
Data przeczytania: 2014-12-06
× 5
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/o-1314079/n/czas-honoru-pozegnanie-z-warszawa)
2 wydania
Czas Honoru. Pożegnanie z Warszawą
Jarosław Sokół
8.3/10
Cykl:
Czas honoru, tom 3
Armia Krajowa rozpoczyna przygotowania do powstania powszechnego. Czterej „cichociemni” – Janek Markiewicz, Bronek Woyciechowski oraz bracia Michał i Władek Konarscy nieustannie prowadzą walkę z niemi...
Komentarze
Pozostałe opinie
I część dość ciekawa, czasem lepsza czasem gorsza od serialu. II część opisana świetnie. Tragiczna, acz wciąż kapitalna. Mam nadzieję, że to nie koniec.
@Sun.shine
