Przedmiotem studium jest przede wszystkim religia jako zjawisko kulturowe, jej wpływ na życie społeczne, w mniejszym stopniu natomiast problemy doktrynalne, metafizyczne lub nadprzyrodzone źródła religii. Interesujące jest bowiem, czego dowodzi obserwacja współczesnego funkcjonowania systemów religijnych, że koncentrują się one na rozwiązywaniu spraw doczesnych. W pracy stawiamy tezę, że w miarę rozwoju historycznego religii maleje znaczenie jej funkcji poznawczej i psychologicznie terapeutycznej (tak ważnych na szczeblu pierwotnym), wzrasta natomiast jej rola etyczna i społecznie integrująca. Motywowana religijnie etyka zaczyna odgrywać wiodącą rolę w stymulowaniu procesów społecznych. Twórcza moc czynów etycznych, na co taki nacisk kładzie buddyzm, ale także pozostałe wielkie religie świata, wydaje się niewątpliwie nadzieją dla wielu problemów i wyzwań współczesnej cywilizacji.