Imago Turci. Studium z dziejów komunikacji społecznej w dawnej Polsce (1453-1572)

Celem prezentowanej rozprawy jest zbadanie obrazu wroga świata chrześcijańskiego - Imperium Osmańskiego - w literaturze polskiej okresu jagiellońskiego. Zasadniczym przedmiotem zainteresowania autora są publikowane drukiem turcyki jako gatunek literacki, jednak już w trakcie zbierania materiałów i pisania rozprawy okazało się, że nie sposób pominąć też innych typów źródeł drukowanych i rękopiśmiennych, takich jak dzieła historiograficzne, opisy podróży, literatura wojskowa, poezja czy wzmianki o problemie tureckim w listach prywatnych. Omówione zostały turcyki "sensu largo" powstające w innych krajach europejskich. Na szerokim tle międzynarodowym zbadano polską literaturę antyturecką i poddano analizie obraz Turka w literaturze polskiej w podziale formalnym na gatunki piśmiennicze oraz obecność tego typu piśmiennictwa w księgozbiorach zarówno historycznych jak i współczesnych. Szczególny nacisk położono na interpretację zgromadzonych materiałów źródłowych w ujęciu bibliologicznym oraz w kontekście komunikacji społecznej w dawnej Polsce, podkreślając rolę książki jako narzędzia tejże komunikacji.