Instrukcje przemijania

W jednym z wierszy autor tomiku pisze: ?moje duchy są łagodne/i bardzo cierpliwe/(?) układają się w duszę?. To poezja autorefleksyjna, by nie powiedzieć ? filozoficzna, a niekiedy wręcz religijna. Dużo w niej retrospekcji i zdziwienia (?patrzę zadziwiony/ jak proste historie/łączą ze sobą zerwane wątki?, ?chciałem nowego życia/odzyskałem stare?). Wiele bieżącego doświadczenia (?wiersze zbierane w ciemności/świecą?, ?zrobię kolacje i posiedzimy razem?). To poezja adresowana do człowieka i ? jak mówi tytuł ? swego rodzaju ?instrukcja przemijania?.
Wcześniejsze tomy poezji Ireneusza Kaczmarczyka: ?Przystanki? (1986), ?Prosto w życie? (1993), ?Najbliżej do światła? (1995), ?Dwa światy?( 1996), ?Cisza stroiła się sama? (1999), ?Słowa przychodzą później? (2004).