Jungowskie inspiracje nauczycielskiej narracji o kulturze kibiców

Ta częściowo teoretyczna, częściowo badawcza praca stanowi próbę opisania fenomenu kultury kibiców, subkultury przeniesionej ze stadionu do klasy szkolnej, która zawładnęła umysłami wielu młodocianych. Autor zainspirowany wielością sposobów opisu tej fascynacji, łączy kilka dyskursów obecnych w pedagogice, szczególnie tych charakterystycznych dla środowiska gdańskich pedagogów z myślą C.G. Junga. Autor łączy pedagogikę z socjologią sportu oraz psychoanalizą Carla Gustava Junga i osadza je w realnym kontekście – świecie szkoły, do której przenikają uczniowskie fascynacje futbolem i – a nawet przede wszystkim – kibicowaniem. Przygląda się, w jaki sposób młodzi ludzie, uczniowie gdyńskich szkół zawodowych, kreują tę kulturę w szkole. Kultura szkoły i kultura kibiców stanowią dla niego rywalizujące ze sobą domeny symboliczne, prowadzące ukrytą wojnę na fantazmaty, dlatego też odwołuje się do niedocenianej dotychczas przez pedagogikę perspektywy spojrzenia na kulturę kibiców – krytyki fantazmatycznej. Autor w badaniach wykorzystuje artykuły z polskiej prasy kibicowskiej oraz przeprowadzone przez siebie wywiady z młodymi uczniami, dzięki czemu jego rozważania wychodzą poza akademickie dywagacje.