Opinia na temat książki Katia. Cmentarne love story

Bardzo czekałam na tę książkę, może dlatego nie czuję się do końca usatysfakcjonowana? Może oczekiwania były za duże? Ale tak bardzo chciałam wrócić do tego universum....
Tym razem główną bohaterką jest nekromantka Katia - już na początku zaskoczenie, byłam pewna, że mieszka w Thornie, a okazuje się, że dopiero ma zamiar przeprowadzić się tam z Torunia. Przychodzi do niej zrozpaczona kobieta, której córka zmarła kilka miesięcy temu i zgłasza pretensje, że Katia źle zabezpieczyła grób, bo nie ma w nim ciała. Nekromantka zaczyna dochodzić, co mogło się wydarzyć, nawiązuje współpracę z wyjątkowo interesującym przedsiębiorcą pogrzebowym, stopniowo wychodzi na jaw, że zaginięcie ciała dziewczynki nie jest jednorazowym przypadkiem, a Matka Ziemia jest z tego powodu bardzo niezadowolona....
Niby wszystko było w porządku, ale jakoś nie do końca. Podobał mi się wątek zaginionych ciał, podobała mi się Dora pojawiająca się na drugim planie, wątek wyborów do Starszyzny Thornu, zagadkowość magii Adama, jak zwykle robi wrażenie wyobraźnia autorki i jej umiejętność wplatania w treść kolejnych magicznych zjawisk i bogów z niezwykle różnych mitologii (tu pojawia się starożytna Grecja), ale nie do końca zaiskrzyło.
Chyba przeszkadzał mi element love story między Katią i Adamem, choć nie umiem powiedzieć, czy rzeczywiście o to mi chodzi, czy coś innego mi nie podeszło, ale w pierwszym odruchu to akurat ten wątek był jakoś niezbyt pociągający.
Szkoda, że mam takie wrażenie, ale i tak za jakiś czas wrócę do tej historii, jak do wszystkich innych z Thornu czy Warsa i Sawy.