Opinia na temat książki Królik w lunaparku

Dawno nie byłam tak zawstydzona, jak przy okazji książki, której recenzję teraz tworzę. Wstyd mi, bo ta książka czekała na swoją kolej naprawdę długi długi czas. Jak już się za nią wzięłam i przeczytałam połowę, to musiałam ją odłożyć na bok ze względu na inne zobowiązania. No ale w końcu zawzięłam się w sobie i poświęciłam jej weekend. Muszę przyznać, że w moim przypadku wychodzi na to, że tylko z przeczytaniem dobrych książek wstrzymuje się przez długi czas.
Paweł, Kasia i Zbyszek to bohaterowie powieści. Nie są ze sobą spokrewnieni, nie znają się, nic ich nie łączy. Do czasu pewnego wypadku, który zapoczątkuje bieg wydarzeń, którego końca nikt się nie spodziewa. Żeby było nieco intrygująco a jednocześnie śmiesznie - królik w lunaparku ma z tym coś wspólnego.
Uwielbiam historie w których jest kilku bohaterów, których na początku nic nie łączy. A później zdarza się coś, co to wszystko zaburza. Przeznaczenie, los, pełnia księżyca, zwykły przypadek - zwał jak zwał. Niby to nic niezwykłego, ale gdy takie proste powiązanie wychodzi na jaw mi osobiście szczęka opada. Bo nigdy nie jestem w stanie przewidzieć, co się wydarzy, zwłaszcza bohaterowie, którzy są tak inteligentnie rozpisani, że idą z fabułą łeb w łeb nie wyprzedzając jej (mam nadzieję, że ktoś mnie zrozumie). W tym trójkącie najbardziej kibicowałam Kasi. Może dlatego, że jest kobietą, a może dlatego, że byłabym tak samo pogubiona...
Inwestujcie swój czas w debiuty. Nigdy nie wiadomo czy sami nie znajdziemy się po drugiej stronie.