Wiek XX to wiek wielu nowych mediów, które zrewolucjonizowały środowisko kulturowe. Od momentu pojawienia się filmu, potem telewizji, a współcześnie nowych mediów poszukuje się różnorodnych sposobów włączania ich w proces wychowania, zminimalizowania negatywnego oddziaływania, wykorzystania pozytywnych wartości w nich zawartych. Celem pracy jest z jednej strony ukazanie ewolucji kształtowania się relacji media a funkcjonowanie rodziny, media a szkoła, z drugiej zaś krytyczna analiza dotychczasowych rozwiązań formalnych, w postaci określonych koncepcji pedagogicznych i dydaktycznych. Autor dokonuje tego na przykładzie jednej z form sztuki XX wieku — filmu. Analizie poddał powszechną edukację filmową od momentu pojawienia się filmu do dnia dzisiejszego. Podjął próbę wyodrębnienia pedagogicznych aspektów kultury i edukacji filmowej, które tworzą nową subdyscyplinę pedagogiki określaną jako pedagogika medialna, czy też pedagogika w zakresie mediów. Zdaniem Autora podstawowym przedmiotem badań pedagogiki medialnej powinno być zjawisko ekranowe i jego wpływ na proces wychowania i kształcenia. W książce czytelnik zapozna się m.in. z zagadnieniami filmu jako sztuki, problemami zakresu i treści kultury filmowej, typologiami odbiorców filmowych, w tym propozycją Autora, relacjami pomiędzy filmem i jego odbiorcą w świetle badań psychologicznych, pedagogicznych i socjologicznych. W dalszej części pracy Autor przedstawił własne badania nad kulturą filmową młodzieży z zastosowaniem analizy porównawczej. Prezentuje również koncepcje powszechnej edukacji filmowej w okresie międzywojennym, powojennym aż do dnia dzisiejszego, wskazując pedagogiczne rozwiązania wprowadzenia do szkoły edukacji filmowej. Ponadto praca zawiera aneksy ukazujące najważniejsze rozwiązania metodyczne dotyczące edukacji filmowej.