Ludność cywilna w łódzkich obozach przesiedleńczych

Jednym z działań okupanta hitlerowskiego w czasie II wojny światowej na terenach wcielonych do III Rzeszy, wymierzonych przeciwko polskiej ludności cywilnej, było wysiedlanie jej z miejsc zamieszkania i wywożenie na terenie tzw. Generalnego Gubernatorstwa. Nim wyrzuceni z domów ludzie zostali osiedleni w nowym miejscu, doświadczali pobytu w obozach przesiedleńczych. Panujące w nich bardzo ciężkie warunki bytowe, choroby, często głód oraz okrucieństwo strażników, na zawsze pozostały w pamięci doświadczonych tym ludzi.

W nocy z 14 na 15 stycznia 1940 r. miała miejsce największa w Łodzi jednorazowa akcja wysiedlenia ludności polskiej. Niemcy zmusili do opuszczenia domów ok. 4,5 tys. osób, mieszkańców os. im. Józefa „Montwiłła” Mireckiego na Polesiu Konstantynowskim. Skazali ich na pobyt w obozie i przymusowy wyjazd do nowych miejsc osiedlenia, aby dzięki temu zyskać mieszkania dla – przybywających do Łodzi – niemieckich osadników. Byli nimi początkowo Niemcy z głębi Rzeszy, a w kolejnych latach również ze wschodnich terenów okupowanej Polski i krajów bałtyckich.