Opinia na temat książki Memnoch Diabeł

Z jednej strony cudowne opisy, bogactwo języka i niezmierzona wyobraźnia autorki, a także piękne sceny i nasz drogi Lestat, po raz kolejny sięgający po jakąś uniwersalną prawdę otoczoną tajemnicą. Z drugiej strony, nie wiem, czy zgadzam się z tym, co przedstawiła Rice, nie wiem, czy ta wizja życia po śmierci... podoba mi się. Nie wiem, czy przeciążenie pseudo religijnymi treściami nie było dla mnie zbyt duże.

W tej książce są naprawdę fascynujące elementy: na przykład cała historia Rogera, a zwłaszcza motyw średniowiecznego mnicha Wynkena, który zawsze będzie dla mnie miał nostalgiczny i słodko-gorzki posmak. Lestat to zawsze gwarancja dobrej rozrywki, to jednak nie Lestat tym razem gra pierwsze skrzypce i zdecydowanie go za mało. Za mało wampirów, za dużo Memnocha, który mnie fascynuje, ale też – po części – drażni .

Memnoch Diabeł to porządna książka, nie przeczę. Natomiast jeśli chodzi o kronikę o wampirach, to za mało w niej wampiryzmu, a powieść odbiera Lestatowi odrobinę jego wielkości. Konfrontacja z Memnochem uczyniła z niego raczej podrzędną postać, rwącą szaty na podobieństwo Louisa.