Przejmująca opowieść o trudnym uczuciu, które połączyło dwoje młodych ludzi: dziewczynę z zespołem Aspergera i przewlekle chorego chłopaka, który spróbował przebić skorupę otaczającą jej serce. Alvie źle się odnajduje wśród innych ludzi, ale ma to w nosie. Wystarczy, że dotrwa do osiemnastych urodzin bez większej wpadki, a stanie się wolna. Potrzebuje tylko świętego spokoju i pozytywnej opinii kuratora, który ma jej pozwolić na samodzielne życie. Jednak los stawia na jej drodze Stanleya, kogoś tak samo dziwnego jak ona. Podpierającego się laską, chłopaka o ciele kruchym jak szkło. Wbrew swojej woli Alvie zbliża się do Stanleya, jednak nie potrafi zapomnieć tego, co się stało z ostatnią osobą, którą kochała. Przeszłość nie daje dziewczynie spokoju, ale jeśli Alvie znajdzie siłę, by stawić czoło wrogowi, który tkwi w niej samej, może uda jej się wreszcie znaleźć w życiu szczęście. „Przepiękna opowieść o miłości, głęboka i prawdziwa, w niesamowity sposób rozprawiająca się z negatywną wizją autyzmu”. „Kirkus Review” „Historia miłosna, która znajdzie uznanie także wśród dorosłych czytelników. Miłość dwojga głównych bohaterów to wywalczone z trudem, ale bardzo zasłużone uczucie”. - „SLJ”
Moje serce, mój wróg
A.J. Steiger
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
/o-9788380741355/n/moje-serce-moj-wrog)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2018-04-18
ISBN: 978-83-8074-135-5, 9788380741355
Wydawnictwo: Bukowy Las
Kategorie:
Psychologia,
Literatura piękna
Stron: 368
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Moje serce, mój wróg
WYBÓR REDAKCJI
27.06.2021
Alvie to dziewczyna, która ma zespół Aspergera. Nastolatka źle odnajduje się wśród ludzi, nie potrzebuje ich do codziennego funkcjonowania, jest inna, ale nie bardzo ją to obchodzi. Dziewczyna kocha zwierzęta i pracuje w zoo. Nastolatka marzy o samodzielności, a praca ze zwierzętami pomaga jej ją zapewnić. Stałe zarobki pozwolą jej po osiągnięciu ... Recenzja książki Moje serce, mój wróg
@viki_zm
× 2
"Dlaczego zawsze to ja miałam się zmienić?"
30.09.2022
Czasem tak jest. Ktoś z zewnątrz wtargnął na twój teren. A w krótkim czasie ta sama osoba wtargnie również do twojego umysłu. Nie będziesz w stanie funkcjonować tak jak zwykle. Brzmi upiornie. Czy to już obsesja? Spokojnie, Alvie, to tylko fascynacja. Siedemnastoletnia Alvie ma aspergera. W dzieciństwie (głównie w szkole) wpojono jej, że jest wyb... Recenzja książki Moje serce, mój wróg
@flatreads
× 2
"Moje serce, mój wróg" A. J. Steiger
4.01.2020
"Moje serce, mój wróg" A. J. Steiger to książka o której nie da się zapomnieć. W tej powieści odkrywamy historie siedemnastoletniej Alvie, która zmaga się z zespołem Aspergera. Straciła ona matkę w młodym wieku, a ojca nigdy nie poznała. Kiedy trafiła do ośrodka wychowawczego pragnęła z niego uciec, dlatego w tak młodym wieku usamodzielniła się - ... Recenzja książki Moje serce, mój wróg
@Klaudia.books
× 1
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
@tylko_ksiazki_w_glowie
2019-02-23
Przeczytane
Na wstępie powiem tyle, że po tej książce nie spodziewałam się totalnie niczego. Po prostu wzięłam ją do ręki i pomyślałam: „czas teraz na ciebie”. Nie zawiodłam się na niej ani trochę. Może zakończenie mogło wyglądać minimalnie inaczej ale o tym napiszę później.
Autorka porusza bardzo ważne tematy, które nie są łatwe. Po raz pierwszy spotkałam się z powieścią, w której jest poruszony temat zespołu Aspergera. Przedstawienie tego w taki sposób jak zrobiła to Steiger jest, moim zdaniem, najlepiej wykonanym zdaniem. Przecież lepiej jest przeczytać ludziom taką książkę i przybliżyć im historię takich osób, niż wcisnąć w rękę jakieś poradniki czy inne książki napchane niezrozumiałymi informacjami.
Alvie nie miała łatwo w życiu. Nie każdy człowiek po takim doświadczeniu zawalczyłby o swój dalszy los. Ona chciała być samodzielna i niezależna od państwa. Nie było to łatwe zadanie, ale się udało – mogła sama podejmować decyzje. Trochę ją podziwiam. Sama jestem starsza od bohaterki książki, studiuję, jednak boję się wkroczyć dalej w samodzielne życie. Boję się podejmować nowe decyzje bez pomocy najbliższych osób. Alvie nie miała nikogo obok, kto by mógł jej pomóc. Dopóki nie pojawił się Stanley. Od tej chwili ich życie wkroczyło na lepszą ścieżkę.
Zwróćmy również uwagę na to, iż takie osoby – mimo , że są chore i jest im trochę ciężej – mają takie same prawa jak inni. Są tacy sami jak my. Kochają tak samo jak my i potrzebują (jak każdy) ...
Autorka porusza bardzo ważne tematy, które nie są łatwe. Po raz pierwszy spotkałam się z powieścią, w której jest poruszony temat zespołu Aspergera. Przedstawienie tego w taki sposób jak zrobiła to Steiger jest, moim zdaniem, najlepiej wykonanym zdaniem. Przecież lepiej jest przeczytać ludziom taką książkę i przybliżyć im historię takich osób, niż wcisnąć w rękę jakieś poradniki czy inne książki napchane niezrozumiałymi informacjami.
Alvie nie miała łatwo w życiu. Nie każdy człowiek po takim doświadczeniu zawalczyłby o swój dalszy los. Ona chciała być samodzielna i niezależna od państwa. Nie było to łatwe zadanie, ale się udało – mogła sama podejmować decyzje. Trochę ją podziwiam. Sama jestem starsza od bohaterki książki, studiuję, jednak boję się wkroczyć dalej w samodzielne życie. Boję się podejmować nowe decyzje bez pomocy najbliższych osób. Alvie nie miała nikogo obok, kto by mógł jej pomóc. Dopóki nie pojawił się Stanley. Od tej chwili ich życie wkroczyło na lepszą ścieżkę.
Zwróćmy również uwagę na to, iż takie osoby – mimo , że są chore i jest im trochę ciężej – mają takie same prawa jak inni. Są tacy sami jak my. Kochają tak samo jak my i potrzebują (jak każdy) ...
× 1
|
link
|
Przeczytane
Z biblioteki
Książka papierowa
2021
Alvie to dziewczyna, która ma zespół Aspergera. Nastolatka źle odnajduje się wśród ludzi, nie potrzebuje ich do codziennego funkcjonowania, jest inna, ale nie bardzo ją to obchodzi. Dziewczyna kocha zwierzęta i pracuje w zoo. Nastolatka marzy o samodzielności, a praca ze zwierzętami pomaga jej ją zapewnić. Stałe zarobki pozwolą jej po osiągnięciu osiemnastu lat na wyprowadzkę z domu i rozpoczęcie samodzielnego życia, o czym od dawana marzy. Dziewczyna kocha to co robi, a o zwierzętach wie chyba prawie wszystko. Alvie bez problemu odnajduje się w towarzystwie zwierząt, chętnie się nimi opiekuje i dobrze się wśród nich czuje. Gorzej sprawa ma się z towarzystwem i relacjami międzyludzkimi. Dziewczyna nie ma przyjaciół, ani znajomych i z nikim nie utrzymuje bliższego kontaktu.
Stanley to chłopak cierpiący na wrodzoną łamliwość kości. Nastolatek często przebywa w szpitalu, a podczas chodzenia podpiera się laską. Chłopak jest cierpliwy, pomocny, ale ma bardzo niskie poczucie własnej wartości. Stanley jest samotny, chociaż nie ocenia innych, a każdego stara się zrozumieć. Różnych informacji lubi szukać w wielu źródłach i książkach.
Kiedy los połączy tą dwójkę ich relacja nie będzie prosta. Zranieni w przeszłości i samotni młodzi ludzie boją się uczucia, które zaczyna się między nimi pojawiać. Alvie powoli zbliża się do Stanleya, ale bardzo się tego boi, ponieważ pamięta co stało się z osobą, którą ostatnio pokochała. Nastolatkowie razem p...
|
link
|
Przeczytane
moja biblioteczka
Czasem tak jest. Ktoś z zewnątrz wtargnął na twój teren. A w krótkim czasie ta sama osoba wtargnie również do twojego umysłu. Nie będziesz w stanie funkcjonować tak jak zwykle. Brzmi upiornie. Czy to już obsesja? Spokojnie, Alvie, to tylko fascynacja.
Siedemnastoletnia Alvie ma aspergera. W dzieciństwie (głównie w szkole) wpojono jej, że jest wybrakowana. Że jest dziwaczką. Wariatką. Usilnie poszukiwano u niej chorób psychicznych, by wytłumaczyć odbiegające od przyjętych norm zachowania. Och, jakże ją to skrzywdziło.
W swoim ulubionym parku dostrzega pewnego chłopaka. Zwraca jej uwagę na tyle, żeby od tamtej pory nie opuszczał jej myśli ani na krok. Zaczynają korespondencję mailową, która przerodzi się w poważniejszą znajomość. A na takim gruncie Alvie zdecydowanie nie czuje się bezpiecznie...
Poruszony zostaje temat bullyingu w szkole, niezmiennie bardzo aktualny. Z ust bohaterki pada pytanie, na które większość z nas chciałaby znać odpowiedź -- "Nie rozumiałam, dlaczego wszyscy zachowywali się tak, jakby to była moja wina, że dzieci mi dokuczają. Dlaczego zawsze to ja miałam się zmienić?".
Jest w tej historii mnóstwo ciekawych detali (np. fakt, że pasją głównej bohaterki są zwierzęta, a zwłaszcza króliki, o których wie chyba wszystko), ale i potrafi trzymać w napięciu, bo do ostatnich rozdziałów czekamy na wyjaśnienie tragicznej zagadki z przeszłości Alvie.
Książkę się po prostu czyta. Trudno ją odłożyć choćby na moment, mim...
Siedemnastoletnia Alvie ma aspergera. W dzieciństwie (głównie w szkole) wpojono jej, że jest wybrakowana. Że jest dziwaczką. Wariatką. Usilnie poszukiwano u niej chorób psychicznych, by wytłumaczyć odbiegające od przyjętych norm zachowania. Och, jakże ją to skrzywdziło.
W swoim ulubionym parku dostrzega pewnego chłopaka. Zwraca jej uwagę na tyle, żeby od tamtej pory nie opuszczał jej myśli ani na krok. Zaczynają korespondencję mailową, która przerodzi się w poważniejszą znajomość. A na takim gruncie Alvie zdecydowanie nie czuje się bezpiecznie...
Poruszony zostaje temat bullyingu w szkole, niezmiennie bardzo aktualny. Z ust bohaterki pada pytanie, na które większość z nas chciałaby znać odpowiedź -- "Nie rozumiałam, dlaczego wszyscy zachowywali się tak, jakby to była moja wina, że dzieci mi dokuczają. Dlaczego zawsze to ja miałam się zmienić?".
Jest w tej historii mnóstwo ciekawych detali (np. fakt, że pasją głównej bohaterki są zwierzęta, a zwłaszcza króliki, o których wie chyba wszystko), ale i potrafi trzymać w napięciu, bo do ostatnich rozdziałów czekamy na wyjaśnienie tragicznej zagadki z przeszłości Alvie.
Książkę się po prostu czyta. Trudno ją odłożyć choćby na moment, mim...
|
link
|
@katala
2019-11-18
8
/10
Przeczytane
Zwykłe ludzkie życie
Młodość ma swoje prawa
2019
Niesamowita książka. Dla młodzieży. O młodzieży. Ale tak naprawdę, nie tylko dla nich. Myślę, że dla każdego. Każdemu przydałaby się lekcja pokory i szerszego myślenia w kontekście młodej dziewczyny z zespołem Aspergera, która próbuje żyć. Próbuje zyskać samodzielność, samowystarczalność. Chce być odpowiedzialna za siebie. W pełni. Na zawsze.
To bardzo ciekawa książka. Znakomita okazja do poznania jak radzą sobie z problemem tej choroby w innym miejscach. Jak wygląda pomoc państwa, na co mogą liczyć młodzi ludzie, których start w dorosłe życie jest utrudniony.
Alvie jest inna. Inna z powodu choroby. Inna z powodu problemów jakie choroba generuje. Inna w relacjach z innymi. Inna w pracy. Po prostu inna.
Stanley też jest inny. Inny w relacjach. Inny w swojej chorobie.
Mniej lub bardziej przypadkowo ta dwójka innych ludzi spotyka się. Mailowo, telefonicznie, bezpośrednio. Zaczynają żyć obok siebie, a z czasem z sobą. I nie, to nie jest ładna historia z wielkim szczęśliwym zakończeniem. To raczej mądra, boleśnie prawdziwa, raniąca niesprawiedliwością i bezdusznością historia z otwartym końcem. Ładna, mądra, przejmująca. Iinna. Inna jak inni są jej bohaterowie.
Napisana prostym językiem, prostym i bezpośrednim, bardzo wyraźnym, wymagającym uwagi. Sama historia napisana szybko i bardzo wciągająco.
Polecam z całego serca. Warto zajrzeć przez okno do świata trochę innych ludzi.
To bardzo ciekawa książka. Znakomita okazja do poznania jak radzą sobie z problemem tej choroby w innym miejscach. Jak wygląda pomoc państwa, na co mogą liczyć młodzi ludzie, których start w dorosłe życie jest utrudniony.
Alvie jest inna. Inna z powodu choroby. Inna z powodu problemów jakie choroba generuje. Inna w relacjach z innymi. Inna w pracy. Po prostu inna.
Stanley też jest inny. Inny w relacjach. Inny w swojej chorobie.
Mniej lub bardziej przypadkowo ta dwójka innych ludzi spotyka się. Mailowo, telefonicznie, bezpośrednio. Zaczynają żyć obok siebie, a z czasem z sobą. I nie, to nie jest ładna historia z wielkim szczęśliwym zakończeniem. To raczej mądra, boleśnie prawdziwa, raniąca niesprawiedliwością i bezdusznością historia z otwartym końcem. Ładna, mądra, przejmująca. Iinna. Inna jak inni są jej bohaterowie.
Napisana prostym językiem, prostym i bezpośrednim, bardzo wyraźnym, wymagającym uwagi. Sama historia napisana szybko i bardzo wciągająco.
Polecam z całego serca. Warto zajrzeć przez okno do świata trochę innych ludzi.
|
link
|
@Katerinaxx
2020-11-21
8
/10
Przeczytane
2018-Książki
Przeczytane
2019
@Klaudia.books
2019-02-21
8
/10
Przeczytane
Cytaty z książki
O nie! Książka Moje serce, mój wróg. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
