Objawienie

W powieści "Objawienie" pisarz próbuje uchwycić moment bezczasowy, kiedy istota ludzka nagle odkrywa siebie, to znaczy odkrywa swoją prawdę o życiu, a także znajduje usprawiedliwienie swego losu na ziemi wobec nieuchronnej śmierci. W wewnętrznych konfliktach bohaterów utworu kształtuje się problematyka egzystencjalna, którą Ferreia rozumie jako uświadomienie sobie własnego "ja"; takie podejście pociąga za sobą pewność, że wszelkie definitywne odpowiedzi związane z życiem ludzkim znajdują się w nim samym. W pewnym momencie człowiek doznaje objawienia, które mówi że każdy "musi zbudować swoje królestwo, znaleźć swoje miejsce w prawdzie życia, ziemi, gwiazd", a "śmierć nie może być ważniejsza od życia". Ową prawdę każdy musi i może znaleźć sam dla siebie, bowiem "to co oczywiste, objawia się". (Wg "Posłowia" Janiny Z. Klave)