Opinia na temat książki Okularnik

Przy czytaniu tej książki przydałoby się samemu zrobić na boku mapę bohaterów i ich koligacji rodzinnych czy pozarodzinnych. "Okularnik" pod względem technicznym jest książką bardzo dobrą. Mocniej przypadła mi do gustu niż "Pochłaniacz". Ale nadal uważam, że pijarowskie posunięcia co do nazwiska Bondy są wyolbrzymione.

W tej części przygód Załuskiej również wszechobecny jest chaos. Za dużo tu bohaterów, wątków. Pod sam koniec wprowadzanie psychologii kolejnych postaci było już irytujące. A literówki i błędy coraz bardziej widoczne. Książkę spokojnie można by skrócić o jedną trzecią. Mam nadzieję, że część akcji będzie miała rozwinięcie w "Lampionach". Ale mam też nadzieję, że autorka nie pójdzie w przesadę i powieść nie będzie miała dwa razy więcej stron. W takim wypadku radziłabym redakcji dołączyć kilka wolnych na notatki...

Mimo tak wielu postaci i zamieszania, w "Okularniku" pojawiła się przewidywalność. Paru spraw można się było sporo wcześniej domyślić. Koncepcja powieści jest w porządku. Lepiej jak w "Pochłaniaczu" - profilerka wydawała się bardziej "potrzebna" w całej akcji. W poprzedniej części nie wiadomo było po co ona właściwie tam jest.

Doceniam ogrom wykonanej pracy. Połączenie kryminału z historią przeważnie daje ciekawy efekt, a ja lubię takie głębokie opowieści. Mam nadzieję na tendencję wzrastającą i że dalszą historię profilerki docenię jeszcze bardziej.