Wymiernym efektem jakości opieki i pracy terapeutycznej z dzieckiem niepełnosprawnym dla rodziców i terapeutów jest coraz lepsza adaptacja jednostki do warunków otoczenia oraz rozwój możliwości do samodzielnego życia. Proces wspomagania człowieka, czyli pomagania w rozwoju, który przebiega z utrudnieniami, opiera się na podmiotowych relacjach jednostka - inni ludzie. Tak rozumiane wspomaganie odbywa się z poszanowaniem indywidualności dziecka i nie ma charakteru modelowania według wzorca, jest natomiast dyskretnym kierowaniem rozwoju z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i możliwości osoby niepełnosprawnej.